تفکرات اسکوچیچ را چه زمانی ارزیابی کنیم؟

طبیعی است که عملکرد تیم اسکوچیچ بیشتر با تیم کی‌روش مقایسه ‌شود؛ چه از نظر نام‌های جدیدی که دعوت کرده چه از نظر مدل بازی. مقایسه در فوتبال اجتناب‌ناپذیر است و بدون آن نمی‌توان درباره پیشرفت، تحول یا تکامل یک تیم صحبت کرد. البته هنوز خیلی زود است که بتوان درباره ایده‌های اسکوچیچ نظر قطعی داد. مربی کروات تنها دو بار روی نیمکت تیم ملی نشسته و در هیچکدام از این دو بازی تیم کاملش را در اختیار نداشته است. او آرام آرام در حال پیدا کردن استخوانبندی تیمش است و از طرف دیگر روش‌های مختلف را هم امتحان می‌کند. او مقابل ازبکستان بازی را با چیدمان 2-4-4 شروع کرد و در ادامه سیستم‌های بازی دیگری را محک زد. در سارایوو سیستم پایه تیم ملی 3-4-3 بود و تغییرات بعدی بر اساس آن شکل گرفت. هرچقدر تعداد بازی‌های تدارکاتی بالاتر برود، او بیشتر می‌تواند بازیکنانش را بشناسد، ولی نباید فراموش کرد که او تا شروع مقدماتی جام جهانی زمان نامحدودی در اختیار ندارد.

سؤال اصلی درباره پروژه‌ اسکوچیچ بر اساس همین محدودیت زمان و تعداد بازی‌های دوستانه مطرح می‌شود: آیا مربی کروات می‌تواند تیم ملی را از صفر بسازد یا باید تیمش را بر پایه دستاوردهای کی‌روش بنا کند؟ هر مربی سلیقه و ایده‌های خودش را دارد، ولی مربی تیم ملی هیچ کشوری آنقدر زمان ندارد که بخواهد تیم قبلی را کاملاً کنار بگذارد و همه چیز را از نو بسازد. اسکوچیچ در دوره مربیگری کی‌روش در فوتبال ایران فعالیت داشت و قطعاً نقاط قوت آن تیم را می‌داند، ولی به نظر می‌رسد تفکری به راه افتاده که به دنبال «کی‌روش‌زدایی» از تیم ملی است و این نگرانی وجود دارد که این جریان ناخواسته به کادر فنی هم سرایت کند. نشانه‌های این تفکر انتقاد از هر چیزی است که کی‌روش برای تیم ملی به وجود آورده؛ از سبک بازی گرفته تا برخی بازیکنان که مورد علاقه مربی پرتغالی بودند. ولی آیا تیمی که به نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا رسید، می‌تواند سراسر بد باشد؟