.svg)
چرم شترمرغ ایرانی متقاضی ندارد /ضرورت پرورش شترمرغ در مقیاس بزرگ و صنعتی
پارسینه: مشکلات پیش روی تولید چرم از شترمرغ و صادرات آن در برنامه گفت‌و‌گوی ویژه خبری امشب بررسی شد.
به گزارش پارسینه ؛ سیدجواد حسینی خواه در استودیوی گفتگوی ویژه خبری سه شنبه شب شبکه دوم سیما افزود: در حالی که در استان‌های مختلف کشورمان پرورش شترمرغ انجام می‌شود قابلیت بهره برداری و استفاده از محصولات جانبی آن مانند پوست و استخوان در کشور امکان ندارد.
وی ادامه داد: فقط ۳ یا ۴ مرکز و شهرک صنعتی چرم شهردر کشور، تخصصی از فرآورده‌های شترمرغ بهره برداری می‌کنند و برای بسیاری از پرورش دهندگان امکان کسب فایده و ایجاد سود حاصله از پوست شترمرغ وجود ندارد.
این کارشناس صنعت چرم گفت: در بازار‌های داخلی و خارجی به دلایل معلوم همچون تحریم‌ها و یا قیمت بالای این محصول، تقاضای چندانی برای چرم شترمرغ ایرانی وجود ندارد.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی گفت: پرورش شترمرغ و بهره برداری از محصولات جانبی آن فرصتی مغفول مانده در کشور است.
مجتبی رضا خواه افزود: در بدو تولید شتر مرغ در کشور، آنچه مطرح بود، بحث تولید گوشت بود و سپس درباره پوست، پر و استخوان آن می‌بایست نگاه اقتصادی و سودآور شکل می‌گرفت که متاسفانه چنین نشد.
وی ادامه داد: آنچه از گذشته به چشم می‌خورد این است که دولت هم سرمایه گذاری چندانی در پرورش و بهره برداری از شترمرغ نکرده است.
علی حاجی بابایی دیگر کارشناس صنعت چرم در ارتباط تصویری با این برنامه گفت: شترمرغ به علت جدید و تازه بودن موضوع آن در اقتصاد کشور، میان دو وزارتخانه جهاد کشاورزی و صمت در تلاطم است.
وی ادامه داد: دباغی‌های موجود در چرمشهر‌های تخصصی شترمرغ از کیفیت خوبی برخوردارند، اما متاسفانه پوست شترمرغ خوبی برای دباغی دریافت نمی‌کنند.
محمد رمضانی پرورش دهنده شتر مرغ نیز در ارتباط زنده تلفنی با این برنامه از پرورش سنتی ۲۰ هزار قطعه شترمرغ توسط ۵۰۰ خانوار استان خراسانی جنوبی خبر داد و گفت: به علت نبود کشتارگاه تخصصی شترمرغ در استان خراسان جنوبی، بیشتر کشتار‌ها در مراکز ذبح دام سبک و سنگین و یا در مزارع پرورش شترمرغ، سنتی و غیر علمی انجام می‌شود و پس از آن، پوست حاصله از کشتار یا دفن می‌شود و یا از توجیه چندانی برای ارسال به دباغی برخودار نمی‌شود.
وی ادامه داد: در مراکز صنعتی پرورش شترمرغ، دام‌ها، زنده فروشی و یا به تهران، اصفهان و شهر‌های بزرگی که تقاضای گوشت شترمرغ دارند ارسال می‌شوند و یا پس از ذبح در داخل مزارع، پوست و پر آن، به مشهد فرستاده و پس از دباغی برای تولید کیف و کفش به خراسان جنوبی باز پس فرستاده می‌شود.
رمضانی با اشاره به نبود مراکز پرورش صنعتی دام و کشتارگاه‌های تخصصی شترمرغ در استان‌های شرقی کشور به بهانه جلوگیری از آلودگی محیط زیست گفت: با وجود کاستی‌های فراوان در بخش پرورش و بهره برداری از شترمرغ، اما از پر، تخم‌های فاقد نطفه و پوست شتر مرغ در صنایع دستی استفاده می‌شود.
مجتبی رضا خواه نماینده مجلس درباره رفع مشکلات پرورش و بهره برداری از شترمرغ گفت: باید با حمایت‌هایی، مقیاس کوچک این صنعت به مقیاس‌های بزرگ تبدیل شود تا استفاده از فرآورده‌های شتر مرغ، توجیه اقتصادی در بر داشته باشد.
وی ادامه داد: صندوق حمایتی از تولید و بهره برداری از این صنعت را می‌توان در قالب حمایت حاکمیتی ایجاد کرد برای مثال اگر حمایت ۲۰۰ میلیارد تومانی از این صنعت شود می‌توان صنعت محکم و استوار و قابل اتکایی در این بخش ایجاد کرد.
حسینی خواه کارشناس صنعت چرم شترمرغ و صادرکننده این محصول نیز گفت: کمتر از یک درصد پوست شترمرغ‌های ایرانی تبدیل به چرم درجه یک می‌شود، ولی این آمار در آفریقا حدود ۲۵ درصد است و همین موضوع سبب می‌شود که ارزش افزوده کمتری در کشورمان حاصل شود پس کارخانه‌های چرم سازی نمی‌توانند در این شرایط و فضای اقتصادی، ارزش افزوده بالا تولید کنند.
وی ادامه داد: فقط ۳ یا ۴ مرکز و شهرک صنعتی چرم شهردر کشور، تخصصی از فرآورده‌های شترمرغ بهره برداری می‌کنند و برای بسیاری از پرورش دهندگان امکان کسب فایده و ایجاد سود حاصله از پوست شترمرغ وجود ندارد.
این کارشناس صنعت چرم گفت: در بازار‌های داخلی و خارجی به دلایل معلوم همچون تحریم‌ها و یا قیمت بالای این محصول، تقاضای چندانی برای چرم شترمرغ ایرانی وجود ندارد.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی گفت: پرورش شترمرغ و بهره برداری از محصولات جانبی آن فرصتی مغفول مانده در کشور است.
مجتبی رضا خواه افزود: در بدو تولید شتر مرغ در کشور، آنچه مطرح بود، بحث تولید گوشت بود و سپس درباره پوست، پر و استخوان آن می‌بایست نگاه اقتصادی و سودآور شکل می‌گرفت که متاسفانه چنین نشد.
وی ادامه داد: آنچه از گذشته به چشم می‌خورد این است که دولت هم سرمایه گذاری چندانی در پرورش و بهره برداری از شترمرغ نکرده است.
علی حاجی بابایی دیگر کارشناس صنعت چرم در ارتباط تصویری با این برنامه گفت: شترمرغ به علت جدید و تازه بودن موضوع آن در اقتصاد کشور، میان دو وزارتخانه جهاد کشاورزی و صمت در تلاطم است.
وی ادامه داد: دباغی‌های موجود در چرمشهر‌های تخصصی شترمرغ از کیفیت خوبی برخوردارند، اما متاسفانه پوست شترمرغ خوبی برای دباغی دریافت نمی‌کنند.
محمد رمضانی پرورش دهنده شتر مرغ نیز در ارتباط زنده تلفنی با این برنامه از پرورش سنتی ۲۰ هزار قطعه شترمرغ توسط ۵۰۰ خانوار استان خراسانی جنوبی خبر داد و گفت: به علت نبود کشتارگاه تخصصی شترمرغ در استان خراسان جنوبی، بیشتر کشتار‌ها در مراکز ذبح دام سبک و سنگین و یا در مزارع پرورش شترمرغ، سنتی و غیر علمی انجام می‌شود و پس از آن، پوست حاصله از کشتار یا دفن می‌شود و یا از توجیه چندانی برای ارسال به دباغی برخودار نمی‌شود.
وی ادامه داد: در مراکز صنعتی پرورش شترمرغ، دام‌ها، زنده فروشی و یا به تهران، اصفهان و شهر‌های بزرگی که تقاضای گوشت شترمرغ دارند ارسال می‌شوند و یا پس از ذبح در داخل مزارع، پوست و پر آن، به مشهد فرستاده و پس از دباغی برای تولید کیف و کفش به خراسان جنوبی باز پس فرستاده می‌شود.
رمضانی با اشاره به نبود مراکز پرورش صنعتی دام و کشتارگاه‌های تخصصی شترمرغ در استان‌های شرقی کشور به بهانه جلوگیری از آلودگی محیط زیست گفت: با وجود کاستی‌های فراوان در بخش پرورش و بهره برداری از شترمرغ، اما از پر، تخم‌های فاقد نطفه و پوست شتر مرغ در صنایع دستی استفاده می‌شود.
مجتبی رضا خواه نماینده مجلس درباره رفع مشکلات پرورش و بهره برداری از شترمرغ گفت: باید با حمایت‌هایی، مقیاس کوچک این صنعت به مقیاس‌های بزرگ تبدیل شود تا استفاده از فرآورده‌های شتر مرغ، توجیه اقتصادی در بر داشته باشد.
وی ادامه داد: صندوق حمایتی از تولید و بهره برداری از این صنعت را می‌توان در قالب حمایت حاکمیتی ایجاد کرد برای مثال اگر حمایت ۲۰۰ میلیارد تومانی از این صنعت شود می‌توان صنعت محکم و استوار و قابل اتکایی در این بخش ایجاد کرد.
حسینی خواه کارشناس صنعت چرم شترمرغ و صادرکننده این محصول نیز گفت: کمتر از یک درصد پوست شترمرغ‌های ایرانی تبدیل به چرم درجه یک می‌شود، ولی این آمار در آفریقا حدود ۲۵ درصد است و همین موضوع سبب می‌شود که ارزش افزوده کمتری در کشورمان حاصل شود پس کارخانه‌های چرم سازی نمی‌توانند در این شرایط و فضای اقتصادی، ارزش افزوده بالا تولید کنند.
منبع:
پارسینه
ارسال نظر