.svg)
شاد، لبخند به لب دانش‌آموزان کشور بخشیده است؟/ چند میلیون نفر مجبور به ترک تحصیل شدند و ماجرای خودکشی چه بود؟
پارسینه: خبر کوتاه بود و دردناک. خیلی زود تکذیب شد. اما کودک ۱۱ ساله اهل شهرستان دیر به خاطر مشکلات مالی و نداشتن ابزار مناسب برای حضور در کلاس‌های آنلاین خودکشی کرده باشد، چه به دلیلی غیر از این، این حقیقت که در حال حاضر کودکانی زیادی در کشور از امکانات حضور در کلاس‌های آنلاین بی‌بهره مانده‌اند را کم نمی‌کند.
تحریریه پارسینه: خبر کوتاه بود و دردناک. خیلی زود تکذیب شد. اما کودک ۱۱ ساله اهل شهرستان دیر به خاطر مشکلات مالی و نداشتن ابزار مناسب برای حضور در کلاس‌های آنلاین خودکشی کرده باشد، چه به دلیلی غیر از این، این حقیقت که در حال حاضر کودکانی زیادی در کشور از امکانات حضور در کلاس‌های آنلاین بی‌بهره مانده‌اند را کم نمی‌کند.
وقتی هفته گذشته صبح زود خبر رسید که محمد موسوی زاده ۱۱ ساله خودکشی کرده و دلیل هم نداشتن گوشی تلفن همراه برای حضور در کلاس‌های آنلاین معرفی شد، جامعه و به ویژه فضای شبکه‌های اجتماعی پر شد از سوگواری‌هایی که هشدارهایش پیش تره هم داده شده بود. مردم از این نوشته بودند که چرا نباید امکان بهره برداری برابر برای همه کودکان کشور وجود داشته باشد. چند ساعتی طول نکشید که البته این خبر تکذیب شد. اداره آموزش و پرورش استان تکذیب کرد و خیلی زود، مدارکی نشان داد که از حضور محمد در کلاس‌های آنلاین خبر می‌داد. حتی مدیر مدرسه هم مصاحبه‌ای کرد و گفت: فروردین ماه همان سال، موبایلی به محمد داده بود.
خانواده، اما نگاه دیگری داشتند و ادعا می‌کردند وعده موبایل دادن به محمد از سوی مدرسه عملی نشده بود.
اینها، اما همه ماجرا نیست، چرا که اگر حتی محمد هم موبایلی داشته، کودکان زیادی هستند که چنین امکانی ندارند. موضوعی که مدیر آموزش و پرورش شهرستان دیر، یعنی همان شهری که محمد در آن زندگی می‌کرد هم تاییدش کرد. احمد عبدالله‌زاده در همین باره به «پارسینه» گفت: البته که همینطور است. حتما کودکانی در سطح کشور هستند که از امکانات لازم برخوردار نیستند و ما هم این موضوع را به خوبی می‌دانیم. حتی خود مسئولان آموزش و پرورش کشور هم درباره دانش اموزانی که دسترسی به شاد ندارند، آمار‌هایی داده اند، اما به هر حال کرونا و خطری که برای مردم ایجاد کرده، جهانی است. باید به روش‌های متفاوت سعی کنیم تا با آن کنار بیاییم.
او با توضیح اینکه راه‌های زیادی برای آموزش وحود دارد، ادامه داد: تنها گزینه شاد نیست. والدین می‌توانند حتی برخی روز‌ها فرزندان خود را به مدرسه بیاورند چرا که معلمان ظیفه دارند حتی برای یک دانش آموز هم کلاس را برگزار کنند. از طرف دیگر، تلویزیون که دیگر در هر خانه‌ای پیدا می‌شود. شبکه آموزش هم کلاس‌های درسی را به در طول روز برگزار می‌کند و آن برنامه‌ها هم برای همه قابل دسترس است.
پسرم هم مثل خودم به خاطر بی‌پولی باید از درس محروم شود
این مسئول آموزش و پرورش کشور اگرچه تلاش داشت تا راه‌های دیگر را معرفی کند، اما وقتی در توضیحاتش می‌گوید در هر خانه‌ای دیگر یک تلویزیون پیدا می‌شود، به نظر می‌رسد که درک درستی از وضعیت اقتصادی خانواده‌ها ندارد.
رضا ۲۵ سال دارد و پسرش کلاس دوم است. او که به تازگی و در همین وضعیت کرونا کارش را که سرایداری در یک کارگاه بوده، از دست داده می‌گوید: «کارگاه شرایط خوبی نداشت. کرونا که آمد بدتر هم شد. شروع به تعدیل نیرو کردند و نوبت به من هم رسید. گفتند وقتی کار نیست، سرایدار می‌خواهیم چه کار؟ من هم مجبور شدم آنجا را ترک کنم. با کارگری روزمزد هم نمی‌توانم به خرج خانه برسم. اوضاع به جایی کشید که مجبور شدم از اردیبهشت ماه چند قلم از وسایل خانه را هم بفروشم.»
او که دوست دارد پسرش درس بخواند، از وضعیت ایجاد شده نگران است: «بی‌پولی فرصت درس خواندن را از من و خواهر و برادرهایم گرفت. حالا نمی‌خواهم همان داستان برای پسرم تکرار شود. ۱۶ سالم بود که ازدواج کردم. یک پسر دارم و همه امیدم به او است. اما از وقتی کرونا آمده او هم از درس افتاده است.»
چند روزی است که دختر همسایه کمی در درس‌ها به پسر رضا کمک می‌کند: «نه موبایل و تبلت داریم و نه تلویزیون که بتواند درس بخواند. خودش هم بعد از چند ماه دوری از درس و مدرسه بی توجه شده است و می‌ترسم هوای درس خواند به طور کلی از سرش بیفتد. خوشبختانه چند روزی است که دختر همسایه به خانه ما می‌آید و کمی به پسر من هم درس می‌دهد، اما اینکه درس خواندن درست و حسابی نمی‌شود. سواد خوبی ندارم، اما اینها را می‌فهمم.»
به گفته رضا فقط او نیست که چنین شرایطی را تجربه می‌کند. کودکان برخی از همکاران قدیمی ترش هم از درس خواندن محروم مانده اند. حتی برخی از آن‌ها که سن و سال بیشرتی دارند، علنا گفته اند که می‌خواهند ترک تحصیل کنند و سراغ کار بروند.
اوضاع دانش آموزان عشایر چگونه است؟
این شرایط به نحوی دیگر برای کودکان روستایی و عشایری هم مشکل ایجاد کرده است. استان خوزستان جمعیت دانش‌آموزی عشایری بیشتری نسبت به سایر استان‌ها دارد و در زمستان میزبان بیشترین جمعیت عشایری کشور می‌شود. یکی از خبرگزاری‌ها برای پیگیری وضعیت دانش آموزان عشایر، سراغ «مراد علی سعیدی‌پور» مدیرکل آموزش و پرورش عشایری خوزستان رفت، اما مشخص شد که تلفن همراه این مسئول حدود دوساعت در دسترس نبود و علتش هم این بود که او برای برای سرکشی به عشایر خوزستان راهی منطقه عشایرنشین همدان شده بود. پاسخی قابل توجه به وضعیت پوشش آنتن دهی و اینترنت برای کودکانی که قرار است در همین مناطق درس بخوانند.
خوزستان در مجموع ۱۳ هزار و ۵۱۸ دانش آموز دارد و بخش اعظم این کودکان، در صورتی که اجازه و فرصت درس خواندن داشته باشند، در شرایط فعلی به صورت حضوری در کلاسها شرکت می‌کنند، چون عملا امکانی برای کلاس آنلاین وجود ندارد.
چند میلیون دانش آموز ایرانی مجبور به ترک تحصیل شده‌اند؟
محمدجواد اذری جهرمی، وزیر ارتباطات با انتشار آماری در توییتر نوشت: این آخرین آماری است که در خصوص سامانه شاد به من دادند، خوشحالم که تلاش‌ها برای تحقق یک آموزش مجازی فراگیر به نتیجه می‌رسد. از وزیر آموزش و پرورش ممنونم. از تیم شاد نیز خواسته‌ام که مشکلات موجود را رفع کنند. اگر پیشنهادی برای بهبود و توسعه شاد دارید لطفا اینجا بفرمایید.
بر اساس این آمار، ۱۱.۶۱۶.۰۵۳ دانش آموز، ۶۷۰.۲۷۱ معلم و ۱۰۵.۹۸۹ مدیر به شاد دسترسی دارند. از نظر وزیر ارتباطات، این آمار از افزایش چشم‌گیر دسترسی خبر می‌دهد، اما چه تعداد دانش آموز از این آمار جا مانده اند. طبق اخرین آماری که سال گذشته از تعداد دانش آموزان کل کشور در شهریور ماه منتشر شده است، ۱۴ میلیون و ۴۶۸ هزار و ۷۴۴ نفر در ایران وجود دارند. با همین بررسی ساده هم می‌توان دریافت که بیش از ۳ میلیون دانش آموز هنوز در این کشور جزو این آمار نبوده اند. آیا این به معنی عدم دسترسی این تعداد دانش‌آموز از تحصیل و آموزش است؟
وقتی هفته گذشته صبح زود خبر رسید که محمد موسوی زاده ۱۱ ساله خودکشی کرده و دلیل هم نداشتن گوشی تلفن همراه برای حضور در کلاس‌های آنلاین معرفی شد، جامعه و به ویژه فضای شبکه‌های اجتماعی پر شد از سوگواری‌هایی که هشدارهایش پیش تره هم داده شده بود. مردم از این نوشته بودند که چرا نباید امکان بهره برداری برابر برای همه کودکان کشور وجود داشته باشد. چند ساعتی طول نکشید که البته این خبر تکذیب شد. اداره آموزش و پرورش استان تکذیب کرد و خیلی زود، مدارکی نشان داد که از حضور محمد در کلاس‌های آنلاین خبر می‌داد. حتی مدیر مدرسه هم مصاحبه‌ای کرد و گفت: فروردین ماه همان سال، موبایلی به محمد داده بود.
خانواده، اما نگاه دیگری داشتند و ادعا می‌کردند وعده موبایل دادن به محمد از سوی مدرسه عملی نشده بود.
اینها، اما همه ماجرا نیست، چرا که اگر حتی محمد هم موبایلی داشته، کودکان زیادی هستند که چنین امکانی ندارند. موضوعی که مدیر آموزش و پرورش شهرستان دیر، یعنی همان شهری که محمد در آن زندگی می‌کرد هم تاییدش کرد. احمد عبدالله‌زاده در همین باره به «پارسینه» گفت: البته که همینطور است. حتما کودکانی در سطح کشور هستند که از امکانات لازم برخوردار نیستند و ما هم این موضوع را به خوبی می‌دانیم. حتی خود مسئولان آموزش و پرورش کشور هم درباره دانش اموزانی که دسترسی به شاد ندارند، آمار‌هایی داده اند، اما به هر حال کرونا و خطری که برای مردم ایجاد کرده، جهانی است. باید به روش‌های متفاوت سعی کنیم تا با آن کنار بیاییم.
او با توضیح اینکه راه‌های زیادی برای آموزش وحود دارد، ادامه داد: تنها گزینه شاد نیست. والدین می‌توانند حتی برخی روز‌ها فرزندان خود را به مدرسه بیاورند چرا که معلمان ظیفه دارند حتی برای یک دانش آموز هم کلاس را برگزار کنند. از طرف دیگر، تلویزیون که دیگر در هر خانه‌ای پیدا می‌شود. شبکه آموزش هم کلاس‌های درسی را به در طول روز برگزار می‌کند و آن برنامه‌ها هم برای همه قابل دسترس است.
پسرم هم مثل خودم به خاطر بی‌پولی باید از درس محروم شود
این مسئول آموزش و پرورش کشور اگرچه تلاش داشت تا راه‌های دیگر را معرفی کند، اما وقتی در توضیحاتش می‌گوید در هر خانه‌ای دیگر یک تلویزیون پیدا می‌شود، به نظر می‌رسد که درک درستی از وضعیت اقتصادی خانواده‌ها ندارد.
رضا ۲۵ سال دارد و پسرش کلاس دوم است. او که به تازگی و در همین وضعیت کرونا کارش را که سرایداری در یک کارگاه بوده، از دست داده می‌گوید: «کارگاه شرایط خوبی نداشت. کرونا که آمد بدتر هم شد. شروع به تعدیل نیرو کردند و نوبت به من هم رسید. گفتند وقتی کار نیست، سرایدار می‌خواهیم چه کار؟ من هم مجبور شدم آنجا را ترک کنم. با کارگری روزمزد هم نمی‌توانم به خرج خانه برسم. اوضاع به جایی کشید که مجبور شدم از اردیبهشت ماه چند قلم از وسایل خانه را هم بفروشم.»
او که دوست دارد پسرش درس بخواند، از وضعیت ایجاد شده نگران است: «بی‌پولی فرصت درس خواندن را از من و خواهر و برادرهایم گرفت. حالا نمی‌خواهم همان داستان برای پسرم تکرار شود. ۱۶ سالم بود که ازدواج کردم. یک پسر دارم و همه امیدم به او است. اما از وقتی کرونا آمده او هم از درس افتاده است.»
چند روزی است که دختر همسایه کمی در درس‌ها به پسر رضا کمک می‌کند: «نه موبایل و تبلت داریم و نه تلویزیون که بتواند درس بخواند. خودش هم بعد از چند ماه دوری از درس و مدرسه بی توجه شده است و می‌ترسم هوای درس خواند به طور کلی از سرش بیفتد. خوشبختانه چند روزی است که دختر همسایه به خانه ما می‌آید و کمی به پسر من هم درس می‌دهد، اما اینکه درس خواندن درست و حسابی نمی‌شود. سواد خوبی ندارم، اما اینها را می‌فهمم.»
به گفته رضا فقط او نیست که چنین شرایطی را تجربه می‌کند. کودکان برخی از همکاران قدیمی ترش هم از درس خواندن محروم مانده اند. حتی برخی از آن‌ها که سن و سال بیشرتی دارند، علنا گفته اند که می‌خواهند ترک تحصیل کنند و سراغ کار بروند.
اوضاع دانش آموزان عشایر چگونه است؟
این شرایط به نحوی دیگر برای کودکان روستایی و عشایری هم مشکل ایجاد کرده است. استان خوزستان جمعیت دانش‌آموزی عشایری بیشتری نسبت به سایر استان‌ها دارد و در زمستان میزبان بیشترین جمعیت عشایری کشور می‌شود. یکی از خبرگزاری‌ها برای پیگیری وضعیت دانش آموزان عشایر، سراغ «مراد علی سعیدی‌پور» مدیرکل آموزش و پرورش عشایری خوزستان رفت، اما مشخص شد که تلفن همراه این مسئول حدود دوساعت در دسترس نبود و علتش هم این بود که او برای برای سرکشی به عشایر خوزستان راهی منطقه عشایرنشین همدان شده بود. پاسخی قابل توجه به وضعیت پوشش آنتن دهی و اینترنت برای کودکانی که قرار است در همین مناطق درس بخوانند.
خوزستان در مجموع ۱۳ هزار و ۵۱۸ دانش آموز دارد و بخش اعظم این کودکان، در صورتی که اجازه و فرصت درس خواندن داشته باشند، در شرایط فعلی به صورت حضوری در کلاسها شرکت می‌کنند، چون عملا امکانی برای کلاس آنلاین وجود ندارد.
چند میلیون دانش آموز ایرانی مجبور به ترک تحصیل شده‌اند؟
محمدجواد اذری جهرمی، وزیر ارتباطات با انتشار آماری در توییتر نوشت: این آخرین آماری است که در خصوص سامانه شاد به من دادند، خوشحالم که تلاش‌ها برای تحقق یک آموزش مجازی فراگیر به نتیجه می‌رسد. از وزیر آموزش و پرورش ممنونم. از تیم شاد نیز خواسته‌ام که مشکلات موجود را رفع کنند. اگر پیشنهادی برای بهبود و توسعه شاد دارید لطفا اینجا بفرمایید.
بر اساس این آمار، ۱۱.۶۱۶.۰۵۳ دانش آموز، ۶۷۰.۲۷۱ معلم و ۱۰۵.۹۸۹ مدیر به شاد دسترسی دارند. از نظر وزیر ارتباطات، این آمار از افزایش چشم‌گیر دسترسی خبر می‌دهد، اما چه تعداد دانش آموز از این آمار جا مانده اند. طبق اخرین آماری که سال گذشته از تعداد دانش آموزان کل کشور در شهریور ماه منتشر شده است، ۱۴ میلیون و ۴۶۸ هزار و ۷۴۴ نفر در ایران وجود دارند. با همین بررسی ساده هم می‌توان دریافت که بیش از ۳ میلیون دانش آموز هنوز در این کشور جزو این آمار نبوده اند. آیا این به معنی عدم دسترسی این تعداد دانش‌آموز از تحصیل و آموزش است؟
منبع:
پارسینه
چه لبخندی !!!!!!!!!!!! از نوع ژوکوند !!!!!!!
شاد لبخند بر لبان.دانش اموزان خشکاند
درکجای دنبا که طرف یک گوشی هم نداردولی 2یاسه فرزندداردومدارس بخاطرخوشایندوآزادی خودساعت کلاسها راهمه دریک تایم اجرا وازهمه حضوروآنلاین بودن میخوام من ازکرمانشاه یک دخترششم ویک پسرسوم دارم مگرنبایدهرکدام براساس پایه یک ساعن جداگانه باشد امامعلمان ازهمه بدترندالان معلم دختم هرچه میگی حالیش نیس یک احمقه بس مصوب کنندگان هم احمقی بیش نیستند که این وضع آموزش کشورماست