مناظرههای آمریکایی؛ تحولی از سخنوری به حماسه شرمساری
پارسینه: آنچه شب گذشته در نخستین مناظره انتخاباتی میان ترامپ و بایدن گذشت، بیش از آنکه بازگشتی به آن سنت دموکراسی آمریکایی باشد، نمایشی از کشتی کج دو سیاستمدار پا بهسن گذاشته بود که در رینگ مسابقه، مدام بر صورت هم پنجه میکشیدند.
به گزارش «پارسینه» به نقل از ایندیپندنت، در سال ۱۸۵۸، آبراهام لینکلن در رقابت انتخاباتی برای کرسی ایالت ایلینوی در مجلس سنا یک رقیب قدرتمند به نام استیون داگلاس را در مقابل خود داشت. هفت دور مناظره میان این دو نفر برگزار شد. در آن زمان بحث بر سر بردهداری، آمریکا را دوپاره کرده و مخالفان و موافقان سیاسی را در برابر هم قرار داده بود. متن این مناظرهها که در آن زمانه پرآشوب برگزار شد، سالها بهعنوان درس سیاست و معیاری برای سیاستمداران برای انجام بحثهای سیاسی با مخالفانشان بوده است.
در آن زمان، مناظرههای سیاسی بدون مجری برگزار میشد و سیاستمداران با تکیه بر سخنوری، اشراف به فلسفه، حقوق، تاریخ و البته برنامههایشان، دیگری را به چالش میکشیدند.
مناظرهها بدون محدودیت زمانی برگزار میشد و طرفین نسبت به یکدیگر التزام اخلاقی داشتند تا به موضوعات شخصی و حاشیههای اخلاقی و فردی در زندگی یکدیگر ورود نکنند و ضمن احترام به دیگری، نظرات خودشان را توضیح دهند و نادرستی مبانی سیاسی طرف مقابل را نشان دهند.
حتی تنظیم وقت و میزان صحبتکردن را نیز دو رقیب سیاسی تعیین میکردند و پایبندی به این رویه هیچ ضمانتی جز اخلاق و شرافت آنها نداشت.
لینکلن و داگلاس در جریان این هفت مناظره، سطحی عالی از این نوع بحثهای سیاسی را برای آمریکای پس از خود به یادگار گذاشتند. لینکلن آن رقابت سیاسی را به رقبای دموکراتش باخت ولی حلم، صبوری، سخنوری و دانشی که در این مناظرهها از خود نشان داد، چندی بعد او را به مقام ریاستجمهوری آمریکا رساند.
اما آنچه شب گذشته در نخستین مناظره انتخاباتی میان ترامپ و بایدن گذشت، بیش از آنکه بازگشتی به آن سنت دموکراسی آمریکایی باشد، نمایشی از کشتی کج دو سیاستمدار پا بهسن گذاشته بود که در رینگ مسابقه، مدام بر صورت هم پنجه میکشیدند.
استراتژی ترامپ در این مناظره، مانند همیشه بر حمله مداوم و بیوقفه استوار شده بود تا بایدن را ناتوان و ضعیف نشان دهد. این استراتژی هیچگاه در شان مقام ریاستجمهوری در آمریکا نبوده و برای مردم آمریکا پذیرفتنی نیست ولی استراتژی بایدن هم دستکمی از ترامپ نداشت.
اگر ترامپ، فرزند بایدن را معتاد نامید (در حالی که او سالها است که از اعتیاد رها شده)، بایدن هم رئیسجمهور مستقر را «تولهسگ پوتین» خواند.
این زشتترین عبارات بیان شده در مناظره دیشب نبود. بایدن در واکنش به مداخله بیوقفه ترامپ در سخنانش، دو بار او را «دلقک» خواند و یکبار هم به او گفت که «خفهشو».
مناظره، صحنه زد و خورد دو نفری بود که میخواستند در مقابل دیگری ضعف از خود نشان ندهند، حتی اگر این دستاورد به بهای خفت و شرمندگی مردم آمریکا تمام شود.
به همین دلیل، پولیتیکو، نشریه معتبر آمریکایی، مناظره دیشب را «حماسه شرمساری ملی» خواند و نوشت که این لکه ننگ سالها بر دامن آمریکا خواهد ماند چرا که هر دو نامزد در حمله به یکدیگر هیچ مرزی را نگه نداشتند.
پولیتیکو نوشت اینکه سیاستمداران پرده تظاهر را کنار بگذارند و مانند حیوانات باغوحش به سمت هم زباله پرتاب کنند، شاید سرگرمکننده باشد ولی اینکه همه موضوعات مهم و مبنایی کنار گذاشته شد و طرفین صرفاً به هم حمله کردند، آمریکاییها را دلسرد کرد.
از سال ۱۹۶۰ که مناظرههای انتخاباتی ریاستجمهوری مستمراً برگزار شده است تا پیش از آنکه ترامپ وارد رقابتهای انتخاباتی شود، بیتابی و چشم برهم گذاشتن الگور در مناظرههای انتخابات سال ۲۰۰۰ یا نگاه کردن به ساعت مچی (به نشانه اینکه طرف مقابل زیاد و بیهوده سخن میگوید) که در سال ۱۹۹۲ جرج بوش پدر انجام داد، بهعنوان رفتار ناشایست نامزد ریاستجمهوری در آمریکا مطرح میشد.
اما بایدن و ترامپ چنان صحنهای از جنگ لفظی، بیاحترامی و اتهامزنی را پیش چشم مخاطبان آمریکایی به نمایش گذاشتند که بنا به گفته بروک اسپکتور، متخصص روابط بینالملل، مجسمه آزادی در زمان این مناظره و فریادهای بایدن و ترامپ، سرش را از شرم به زیر انداخته بود.
اما پوتین با کمک به روی کار آمدن ترامپ، باز کردن پای ترکیه به سوریه، راه انداختن جنگ میان ارمنستان و ترکیه دستمزد آقای ظریف و سران نظام را می پردازد که شب کودتای ارتش ترکیه تا صبح بیدار ماندن و کمک کردن اردوغان از کودتا جان سالم به در ببرد
مثل اینکه مناظره های ریاست جمهوری چند دوره اخیر خودمان را فراموش کردید. کاندیداها تهمتی نبود که به هم نزدند و پته یکدیگر را روی آب روی آب می ریختند. آدم را یاد شبهای برره می انداختند. امسال هم منتظر مناظرات جمهوری اسلامی باشید.
ضمن عرض سلام و احترام بر عزیزان محبوبمان در وب سایت وزین پارسینه ، واقعاََ جا دارد که از این کار بسیار ارزشمندتان قدرانی و تشکر کنیم ، زیرا همین عملی که ممکن است در بادی امر مورد تو جه برخی قرار نگیرد ، اما چون توحش سر دمداران حکومت ابر مفسد عالم را نشان میدهد . و برای کسانی که ادب را مهم و به از دولت فرد میدانند و ا نسانیت را ارج می نهند ، هشدار و بیدار باشی است .
می نهندننهندنهند ، چه درس حکمتی میدهد .. . لقمان را گفتند ادب از که آموختی گفت از بی ادبان .
گاوهای شیر ده عربستان باید چقدر بد بخت باشند که به پشتیبانی و حمایت اینگونه وحشی ها تکیه کرده و دلخوش می دارند!!
صد البته که حالا حالا ها مونده به سیاسیون ما برسند. هنوز عکس ناموس همدیگه رو نیاوردن تو تلویزیون و جوری حرف بزنند انگار طرف گناه ناموسی مرتکب شده. هنوز یادمون نرفته مناظراتی که پولهای آنچنانی رو به مهریه ننه همدیگه ربط میدادن
با سابقه درخشانی که سیاسیون ما نشون دادند، در این موارد سکوت کنیم بهتره
با سلام و احترام بر جناب نا شناس خوب و دوست داشتنی خودمان ، عرض میکنم ، خوب ، متأسفانه ، سعادت همنشینی با بزرگان و فهیمان و معلمین جمیع معارف بشری ، نظیر بعضی از حضرات مفتی در این وب سایت شریف ، زیاد نصیبم نشده ، است . چون بقول ، حکیم بزرگمان :همنشین تو از تو به باید ___تا تو را عقل و دین بیفزاید . و نیز می فرماید :کمال همنشین در من اثر کرد ___وگر نه من همان خاکم که هستم . ان شاءالله تلاش ، میکنم با استفاده از کلمات درر بار عزیزانی همانند جناب شما ، استفاده کرده و بینش و درکم را افزایش بدهم .و آن فتواهای رنگارنگ من در آری را با گوش جان بپذیرم اما بشرط این که شاگرد پرانی نفرمائید که شرط اول معلم خوب و مؤثر بودن ، داشتن رفتار محبت آمیز اوست که ::د رس معلم ار بود ،زمزمه ی ِ محبتی ___جمعه بمکتب آورد ، طفل گریز پای را . خوب بنده هم یک طقل عقلی محسوب می شوم ، لذا جنابعالی قرائت بفرمائید __جمعه بمکتب آورد ، فرد گریز پای را » تا ان شاءالله اگر توفیقی یافتم ، چندقطره ای هم از اقیانوس بیکران شعور جنابعالی در صورتی که لایقم داسته و اجازت فرمائید ، در ظرف کوچکم ذخیره کنم ، شاید ان شاءالله دفعه ی دیگر که بدنیا می آیم قدر دان اربابان غربی بویژه وحشیان آمریکائی شده ، مراتب بردگی را بدون کم وکاست ، آنگونه که شایسته و بایسته شان است و مورد قبول حضرت استاد روحی له الفدا ء قرار گیردبجا آورده و سپاسگزارشان باشم . اما این بار که دیگر متأسفانه از بنده گذشته است . موفق و مؤید باشید . با عرض ادب ، محمد مهدی اسلامی .