روباه گونه ای که می تواند گیاه خوار هم باشد

روباه ها معمولا دارای دمی بلند با انتهای سفید، پوزه باریک و گوش های بزرگ که پشت آن ها سیاه یا قهوه ای هستند. روباه های معمولی در اکثر زیستگاه ها و حتی در داخل شهرها وجود دارند، برای مثال در شهر تهران در بسیاری از پارک ها و باغ ها مشاهده می شوند، رژیم غذایی آن ها بستگی به مواد قابل دسترس دارد، معمولا از پستانداران کوچک مانند موش و خرگوش، پرندگان و جوجه آن ها، خزندگان، حشرات و سایر بی مهرگان تغذیه می کنند.

روباه شنی

جثه روباه شنی کوچک تر از روباه معمولی است، ولی گوش ها به نسبت بزرگ تر هستند، رنگ پشت گوش ها برخلاف روباه معمولی سیاه نیست و معمولا به رنگ پشت بدن و یا زرد مایل به نارنجی است، همچنین دست ها و پاها کوتاه تر از روباه معمولی هستند و در بین پنجه ها موهای بلندی دارد. موهای بدن روباه شنی بسیار نرم و متراکم هستند، رنگ پشت خاکستری مایل به زرد و رنگ موهای دم زرد مایل به قهوه ای و انتهای آن سفید است.

روباه های شنی در مناطق بیابانی زندگی می کنند و در حاشیه کویر مرکزی، سیستان و بلوچستان، فارس، خوزستان، بندرعباس و جزیره قشم می توان آن ها را دید. از بندپایان، جوندگان کوچک، خزندگان، حشرات، لاشه جانوران و مواد گیاهی مانند برگ، دانه های آب دار تغذیه می کنند.

این موجود معمولا شبگرد است و در روز دیده نمی‌شود. آن ها به صورت انفرادی و گاهی در دسته‌های کوچک زندگی می‌کند، روباه شنی به دلیل زندگی اش در مناطق بیابانی و دور از دسترس، خطر نقراض تهدیدش نمی کند.

شاه روبا

شاه روبا احتمالا کوچکترین روباه ایران است. در ناحیه صورت، معمولا دو نوار سیاه وجود دارد که از چشم به طرف بینی ادامه یافته اند. دم بلند و بسیار پر مو است، گوش ها بزرگ و در قاعده بسیار پهن هستند، رنگ پشت گوش ها قهوه ای مایل به خاکستری است و موهای بدن بسیار نرم و انبوه دارند. شاه روباها در تپه های بیابانی زندگی می کنند و در شرق خراسان، کرمان، فارس، رباط، یزد، اصفهان و طبس دیده می شوند، این موجودات از جوندگان، حشرات و مواد گیاهی تغذیه می کنند و بسیار کم آب می نوشند.