اولین بازجویی از کریم آتشی کارگردان قاتل + بیوگرافی و عکس

نکته اول : مرجانه گلچین را سالهاست که در سریال تلویزیونی می بینیم ، هیچ وقت از زندگی شخصی و خصوصی او صحبتی نشده ، ولی حالا که همسر سابقش قتل کرده ، شده همسر سابق مرجانه گلچین!! ، شاید پای مرجانه گلچین را به این ماجرا باز کردن به خاطر صحبت او (( که نقشها در پارتی تقسیم می شود )) برگردد ! در حالی این دو نفر سالهاست از هم جدا شده اند و این اتفاق ربطی به مرجان گلچین ندارد .
نکته دوم : متاسفانه فرهنگی که سالهای بعد از انقلاب در کشور بین مردم رواج داشت ، فراموش شده است . سالهای دهه ۶۰ و ۷۰ فرهنگ برادری و احترام و گذشت ، باهم بودن در بین مردم جا افتاده ، ولی بعد ۲۰ سال این فرهنگ زبیا ، جای خود را به دشمنی و کینه توزی و دیگر آزاری داده هست . نسبت به همدیگر بی تفاوت شدیم ، وقتی شهروندی به مدیر کلی برای رفع مشکل اداری مراجعه می کند ، چنان این شهروند را به فلان اتاق و فلان اداره پاس می دهند که ، ارباب رجوع پشیمان می شود و زمانی که به محل کارش بر می گردد ، نتیجه بی احترامی و آزار و اذیتی که دیده به نحوی یا با خانواده یا با هموطنانی که برای رفع مشکلاشان به او مراجعه می کنند ، تلافی می کنند . در واقع چرخه و تولید صفات غیر اخلاقی و دور از شان انسانها را در جامعه و بین مردم رواج می دهیم و تمرین می کنیم . در حالی که همان مدیر کل مردم آزار !!! در یک مراسم نمادین و سمبلیک از فاتحان خرمشهر در سال ۶۳ !!!!! تقدیر می کند .( فاتحان خرمشهر نیازی به تمجید و تعریف ما ندارند ، درسی که ما از آنها یاد می گیریم درس تعهد و تعصب نسبت به مردم و این سرزمین هست چه با سلاح و چه بدون سلاح !!) و متاسفانه کریم آتشی هم قربانی همین فرهنگ جدید شد و یک لحظه عصبانیت ، عدم گذشت و احترام طرفین منجر به قتل یک انسان شد . وظیفه مسئولین جمهوری اسلامی است که به فکر فرهنگ فراموش و طرد شده ، مردم ایران باشند .!!

یکی از علت های اینگونه قتلها عملکرد بسیار ضعیف پلیس و همچین روش استهلاکی و نابودکننده شکایت کردن و به سرانجام رساندن شکایت در ایران است بارها پیش آمده که برای مزاحمت همسایه یا ... با پلیس تماس گرفتیم ولی یا نیامدند یا وقتی آمدند کار خاصی نکردند وقتی هم شکایت میکنید از ابتدا باید پول بدیم و بی مسئولیتی و بی ادبی رو نظاره گر باشیم آخر سر هم با کلی هزینه خسته از عملکرد این دستگاههای بی خاصیت برمیگردین به خونه ی اول