همکاری راهبردی با چین؛ موفقیت عربستان و امارات پیش از ایران

کدام ...... ایران را به شما موش خور ها پیشنهاد کرده

دوستانی که علاقمند به بررسی کارشناسنانه و علمی و بیطرفانه قرارداد 25 ساله چین و ایران هستند را دعوت میکنم. نظرات آقای مهندس رضا خرم آبادی کارشناس ارشد قراردادهای بین المللی را مطالعه کنند
-----------------------------------------------------------------
هنوز زوایای توافق راهبردی بحث برانگیز با چین روشن نیست ولی صحبت از سرمایه گذاری ۲۸۰ تا ۴۰۰ مبلیارد دلار چین در صنایع نفت و گاز ، توسعه گردشگری ، احداث پل و اتوبان و راه آهن و سایر صنایع ایران است . من به عنوان کسی که از ۲۰ سال پیش هدایت قراردادهای بزرگترین گروه EPC خاورمیانه را به عهده داشته ام و اولین سابقه مستقل حرفه ایم در مذاکره قراردادهای بین المللی چهل سال پیش با یک شرکت صاحب نام انگلیسی برمی گردد مواد زیر به نظرم می رسد:
1- مناقشه در مورد اسم قرارداد ، تفاهم نامه یا توافق راهبردی یا مقاوله نامه یا هر اصطلاح دیگر ، بی مورد است . در حقوق بین الملل اتفاقچ نظر براین است که چگونگی نامیدن یک سند اهمیت ندارد .
2- از جمله شروطی که برای صحت یک قرارداد شمرده می شود وجود قصد و رضای طرفین است . طرف قرارداد چین است که به بر اساس تجربیات قبلی و بین المللی به هیچ وجه به تعهدات خود در قراردادها پای بند نیست . در این مورد نمونه و مثال بسیار است که در این خلاصه نمی گنجد. یک مثال بارز قرارداد چین با ونزوئلا است که به نابودی صنعت نفت ونزوئلا منجر شد و در انتها ونزوئلا ماند و بدهی میلیاردی به چین که باید بپردازد . بنا براین قصد واقعی و اراده چین برای اجرای یک قرارداد درازمدت مورد سوال است.
3- مبلغ سرمایه گذاری بسیار زیاد است وبخش زیادی از آن در زمینه هائی است که برگشت سرمایه ندارد مثل احداث پل و جاده و راه آهن که صنایع زیربنائی است و با سرمایه گذاری بدون بازگشت یا دیر بازگشت دولتی انجام می شود . محاسبه تعداد مسافر و توناژ بار در مدتی که برای سرمایه گذاری پیش بینی می شود در مقابل هزینه های احداث و نگهداری یک پروژه راه آهن و برگشت سرمایه در این زمینه قیمت بلیط و بهای حمل بار را می دهد که برای شرائط ایران عددهای نجومی به ریال خواهد بود . سوال اینجاست که سرمایه گذاری چین در این زمینه ها چگونه برمی گردد. قطعا ایران توان باز پرداخت این سرمایه و بهره بسیار بالای آن را ندارد (به عنوان مثال پورسانت موسسات چینی فقط برای جابجائی ارز از چین به دنیای آزاد ۱۵ درصد است) . بنابراین باید در قراردادهائی که منعقد خواهد شد شرائطی برای عدم بازپرداخت گنجانده شده باشد که می تواند برای ایران خیلی زیانبار باشد. معمولا در قراردادها نوعی تضیمن برای پرداخت اخذ می شود باید دید ایران چه تضمینی می سپارد ؟ مثلا دور از ذهن نیست که چین بخشی از خاک ایران را طبق قرارداد به جای سرمایه اش به عنوان تضمین ترهین کند.
4- انتقال تکنولوژی از چین با این مشکل مواجه است که تکنولوژی مورد استفاده در آن کشور اغلب از طریق سرقت تکنولوژی یا عقد قراردادهای لیسانس از غرب حاصل شده است . چین یایبند قوانین بین المللی مالکیت معنوی نیست و با قدرتی که از نظر سیاسی و نظامی دارد جوابگو نیست . طبق قوانین بین المللی کاربر نهائی مالکیت معنوی سرقت شده یا انتقال شده برخلاف تعهدات گیرنده لیسانس، باید جوابگوی ضرر و زیان مالک اصلی باشد و اگر مصون سازی در قرارداد انتقال تکنولوژی گنجانده نشود ایران در معرض ریسک ناشی از کاربرد تکنولوژی سرقتی است مگر اینکه در قراردادها چین ایران را از این حیث مصون کند که خیلی بعید است .
5- چین در زمینه فناوری نفت وگازحرفی برای گفتن ندارد. پیشرفت سریع این فناوری ، سیستمهای قدیمی را عملا بی حاصل کرده است و نسبت به فناوری مدرن که در کشورهای نفت خیز از جمله قطر که با ایران منابع گاز مشترک دارد فاقد توجیه فنی و اقتصادی است . از سوی دیگر مشخص نیست احداث پالایشگاه در چین که در سند راهبردی به آن اشاره شده است با کدام تکنولوژی و با هزینه چه کسی ساخته خواهد شد . اگر ایران باید هزینه احداث را بپردازد خیلی بی معنی … Read more
3:45 PM

ان شاءالله خداوند انتقام مسلمانان چین را از شما بگیرد

انها که توهم پذیرش سند همکاری جامع از سوی چین در شرایط تحریم امریکا و سرمایه گذاری چهارصد میلیاردی در ایران دارند فقط بگویند چین در متحد استراتژیک خودش کره شمالی که با ان مرز مشترک هم دارد چند میلیارد سرمایه گذاری کرده است ?

بخاطر اینکه عربستان و امارات صاحب درست و حسابی دارند و قرار داد شفاف و دقیق با استفاده از تیم مشاورین اقتصادی و حقوقی داخلی و بین المللی میبندند. در ایران عده ای به دنبال پورسانت و رانت هستن و همه چیز به بهانه سو استفاده دشمن، مبهم و گنگ است و همین مسئله راه غارت منابع کشور را را باز میکند! تفاهم نامه بین ایران و چین یعنی واردات بنجل و لفت و لیس عده ای قلیل.