هومن خیاط: دوبلور‌های قدیمی شگفت‌انگیز بودند

هومن خیاط، دوبلور، که مهمان برنامه «پنجشنبه جمعه» رادیو ایران بود، اظهار کرد: «کارتون‌های زیادی برای من خاطره انگیزاست. یکی از این‌ها لوک خوش شانس است. هنوز هم نگاه می‌کنم. اتفاقا امروز جایی بودیم و با فاصله نشسته بودیم. لوک خوش‌شانس نگاه کردیم و بچه‌ها حوصله‌شان سر رفت. جودی ابوت و بابا لنگ دراز را هم خیلی دوست داشتم. با بچه‌ها صحبت می‌کردیم و می‌گفتم کارتون‌های زمان ما اصلا چیز دیگری بود. خیلی جذاب‌تر بود. فکر می‌کنم شاید، چون ما با آن‌ها خاطره داریم این‌طور به نظر می‌آید. بچه‌های امروز کارتون‌های آن زمان را دوست ندارند. ریتم، قصه و جزییاتی که الان در کاراکتر‌ها وارد شده، خیلی متفاوت است. مثلا یک نرم افزار مخصوص می‌سازند تا بتوانند کاراکتر «مریدا» در انیمیشن «شیردل» را با جزییات بیشتری درست کنند.

او ادامه داد: «در مورد انیمیشن «داستان اسباب بازی‌ها» این مورد صدق می‌کند. در کاراکتر‌های انیمیشن‌های قدیمی دهان شخصیت‌ها یکسان تکان می‌خورد، اما امروز هر صدایی کاراکتر تولید می‌کند باید دوبلور هم تکرار کند. دوبلور‌های قدیمی مثل آقای عبادی و آقای عرفانی خوب و شگفت‌انگیز بودند که به درستی و با صدای خوب این کارتون‌ها را دوبله می‌کردند. برای مثال در قدیم کارتون پینوکیو، چون به زبان ژاپنی بوده است سناریوی دست نویسی نداشته‌اند و از ژاپنی هم نمی‌توانسته اند ترجمه کنند.»

او درباره سه آرزویش اگر غول چراغ جادو داشت، گفت: «اولین آرزویم این است که هیچ بیماری در دنیا نباشد. هیچ وقت جنگ نباشد. سوم اینکه هیچ زباله‌ای نباشد و هیچ حیوانی آزار نبیند.»