مردم راضی نیستند

دولت روحانی به سمت حذف یارانه رفت
با ارز ۴۲۰۰ تومانی بالغ بر ۱۱۰ هزار میلیارد تومان رانت ایجاد شد
چرا هیچ کس مسئولیت تصمیم بنزینی را به عهده نمی‌گیرد!؟

شورای هماهنگی سران سه قوه در گذشته یعنی در دولت نهم و دهم هم تحت عنوان ستاد ویژه اقتصادی بود، ولی کار آن مقابله با تحریم بود نه اینکه بخواهد جایگزین مجلس شود. در آنجا تصمیماتی که ما می گرفتیم برای مسائل فوری و ضروری و خاص بود، نه اینکه مثلا قانون بودجه را هم آنجا تصویب کنیم. سال ۸۹ اوج تحریم بود و ما هدفمندی را اجرا کردیم و قانون را در مجلس تصویب کردیم ولی در این دوره قانون را در آن نهاد تصویب کردند. پس ملاحظه می کنید که آن عدم استقلال و در امتداد آن عدم واکنش لازم نمایندگان مجلس در حفظ جایگاه مجلس، سبب شد مجلس اینگونه شود که الان است.

شورای هماهنگی سران قوا برآمده از یک اختیاری در قانون اساسی است که ما شورای عالی امنیت ملی داریم. شورای عالی امنیت ملی در شرایط اضطرار تصمیم می گیرد. سوال من از تک تک نمایندگان و افرادی که در آن شوراها می نشینند و سران سه قوه و دیگر افراد حاضر در آنجا این است که آیا اصلاح قانون بودجه یک موضوع اضطراری بوده است؟ یا در خصوص افزایش قیمت بنزین آیا اضطراری در آن بود؟ اگر در آن اضطرار بود چرا آقای رئیس جمهور گفتند من آن را یک ماه پیش تصویب کرده بودم و یک ماه بعد آن را اجرا کردند؟

اگر ما از قانون اساسی تخطی کردیم و به قانون اساسی تعدی کردیم دچار از ریخت افتادگی و درهم ریختگی نهادی می شویم. یعنی این اتفاقاتی که افتاد و این شیوه جلسات سران سه قوه و این دایره تصمیماتی که سران سه قوه می گیرند تخطی ازقانون اساسی و تعدی به مجلس است و همین سبب از ریخت افتادگی و درهم ریختگی نهادی مثل مجلس می شود. درهم ریختگی نهادی یعنی در تصمیمی که درباره بنزین گرفته شد کدام یک از اعضای این جلسه گفتند مسؤلیت این تصمیم با من است؟

شما دیدید که رئیس مجلس درمورد بنزین گفت نمایندگان در جریان بودند. سوال من این است که چگونه مجلس منتقد است اما رئیس آن سر جای خودش می ماند. مگر در مجلس پیش بینی نشده است که رئیس مجلس استیضاح شود. شما می گویید که مجلس اصلاح طلب است اما رئیس آن اصولگرا است، مجلس طبق قانون کثرت گرا است و باید به آرای اکثریت مراجعه کرد اما همه نمایندگان می گویند ما در جریان نبودیم و از آنطرف رئیس مجلس کنفرانس می گذارد که همه در جریان بودند.

من معتقد هستم دلیل اینکه مردم مشارکت نکردند بیشتر یک واکنش اقتصادی و اجتماعی بود تا یک واکنش سیاسی! مردم از عملکرد اقتصادی و اجتماعی به ویژه مجلس راضی نبودند و نحوه برخورد مجلس و خارج از جریان امور قرار گرفتن مجلس سبب شده بود که مثلا وقتی من می رفتم و در شهر خودم صحبت می کردم مردم به ما می گفتند که ما این مشکلات را داریم و انتظار داریم مجلس روی حل این مشکلات اثر بگذارد ولی این بحث را هم مطرح می کردند که اصلا مجلس کجای کار است؟. برای من عجیب است که عموم نمایندگان نمی دانند که آن چیزی که سال گذشته به عنوان بودجه اجرا شده به عنوان بودجه سال ۹۸ نبوده است و یک اصلاحیه بوده است. من در یکی از سخنرانی هایم گفتم که در سال آینده مهم نیست که چه کسی رئیس جمهور می شود، چون با ذائقه ای که ما از مردم می شناسیم علی القاعده سراغ یک آدم انقلابی می روند.

برای اینکه آن مشارکت بالا برود باید کل حاکمیت و منتخبین مجلس به آن میل مردم به تغییر پاسخ دهند.

ما به این نتیجه رسیدیم که هرچه به سمت پایین دستی و پتروپالایشی برویم از انحصار در خریدی که غربی ها و آسیای جنوب شرقی دارند خلاصی پیدا می کنیم، برای همین پالایشگاه ستاره خلیج فارس را درست کردیم واین فقط برای این نبود که در خرید بنزین به خود کفایی برسیم بلکه ما دیگر نیازی به خام فروشی نداشتیم.

ما به سمت هدفمند کردن یارانه ها رفتیم و دوستان به سمت حذف یارانه ها آمدند و در خلال حذف یارانه ها یک عالمه یارانه جدید را بنیان گذاشتند. آن چیزی که در قانون لایحه بودجه سال گذشته در قانون بودجه آمده بود این است که ۱۱ میلیارد دلار برای کالاهای اساسی با ارز ۴۲۰۰ تومانی تخصیص داده شود. الان قیمت ارز را ۱۴ هزار تومان در نظر میگیریم. الان در هر کالا برای هر دلار ۱۰ هزارتومان مابه تفاوت وجود دارد. ۱۱ هزار میلیارد دلار ضرب در ۱۰ هزار تومان میشود یکصد و ده هزار میلیارد تومان. الان گوشتی که ما مصرف می کنیم با دلار ۴۲۰۰ تومانی است؟ پس این مابه تفاوت گیر چه کسی می آید؟