سرنوشت بشار الأسد چه خواهد شد؟
پارسینه: تحولات هفتههای آتی (شکست یا پیروزی طرح صلح کوفی عنان) در تعیین ادامه وضعیت، بسیار سرنوشت ساز خواهد بود.
به گزارش پارسینه بروز بحران فعلی در سوریه به سال ۲۰۱۱ و شکل گیری تظاهرات پراکنده در مناطق حاشیهای و شهرهای کوچک سوریه بر میگردد. کردها، اخوان المسلمین، سلفیها و گروهی از معارضان خارجی در سوریه و ارتش آزادی بخش سوریه، گروههایی هستند که به منظور کسب آزادی، مبارزه با فساد و انجام اصلاحات سیاسی و اجتماعی، مخالفتهای خود را با حکومت بشار اسد از طریق برگزاری تظاهرات متعدد نشان دادند که در برخی از شهرها به خصوص در شهر حمص به درگیریهای مسلحانه نیز کشیده شد.
عمدهترین علت شکل گیری بحران فعلی در سوریه در درجه اول مطالبات مردم برای انجام اصلاحات و در مرحله بعدی مداخله مستقیم و غیر مستقیم برخی کشورهای عربی و غربی است.
در بررسی مطالبات معترضان از ابتدای شکل گیری اعتراضات در سوریه، عمدهترین خواستههای معترضین عبارتند از: مبارزه با فساد اقتصادی، از میان برداشتن فضای امنیتی موجود، حذف نظام تک حزبی، برگزاری انتخابات آزاد و رفاه اقتصادی. در این راستا رژیم حاکم نیز هرچند بسیار دیر و ناقص گامهایی در جهت اصلاح روند جاری و انجام اصلاحات برداشته است.
در واکاوی دلایل بحران سیاسی فعلی در سوریه باید اهمیت جایگاه ژئوپلتیک این کشور در خاورمیانه را در نظر گرفت. «انقلابهای عربی» تغییرات گستردهای در ژئوپلتیک منطقه داشته است. از سوی دیگر تا تعیین تکلیف نهایی این انقلابها، منطقه خاورمیانه در وضعیت گذار قرار دارد.
موازنه قوا در منطقه به هم خورده و سقوط رژیمهای حامی ایالات متحده و اسراییل به خصوص سقوط رژیم حسنی مبارک تبعات زیان باری برای آمریکا در پی داشته است. بر همین اساس است که ایالات متحده آمریکا در صدد است که با مدیریت انقلابهای عربی -به خصوص مورد سوریه- آنها را به سمت مدل مبتنی بر سیاست و حکومت در ترکیه سوق دهد، در واقع سوریه بزنگاه و نقطه عزیمت تاریخی انقلابهای عربی است.
در واقع استراتژی آمریکا در منطقه خاورمیانه بر دو محور انتقال ارزان انرژی (نفت) و حفظ امنیت اسراییل مبتنی است. حمایت همه جانبه تسلیحاتی، رسانهای و مالی قدرتهای خارجی از اعتراضات داخلی در سوریه نیز در چارچوب این دو محور توجیه تفسیر میشود. از این رو شدت گرفتن اعتراضات در سوریه موجب بروز تغییرات اساسی در ترکیب نیروها در خاورمیانه خواهد شد. به همین دلیل است قدرتهای خارجی بیش از هر چیز در صدد مداخله و راهبری تحولات سوریه در راستای اهداف و منافع خود هستند.
ورود ضلع سوم -یعنی القاعده- به بحران سوریه، هر دو طرف درگیر -بشار الاسد و مخالفان- را شوکه کرده است، حضور یک بازیگر خطرناک در آشوبهای سوریه، تاکنون باعث شده است طرفهای غربی تامل بیشتری در تبعات وضعیت «سوریه پس از اسد» داشته باشند.
در تحلیل نهایی باید گفت نکتهای که مورد توافق مردم و دولت بشار اسد است، استقرار ثبات از طریق راهکارهای سیاسی و اصلاحات است. اقدامات دیرهنگام اما لازم اصلاحی صورت گرفته از سوی بشار اسد، از جمله در همه پرسی ۲۶ فوریه که منجر به حذف ماده ۸ قانون اساسی شد که به موجب آن «حزب حاکم بعث رهبر دولت و جامعه است»، با ایجاد نظام چند حزبی در سوریه و تغییر مدت ریاست جمهوری موافقت شده است وهمچنین انتخابات پارلمانی هفتم می۲۰۱۲ که بر اساس نظام چند حزبی در سوریه برگزار میشود، از جمله این اقدامات است.
اما طرح ۶ مادهای کوفی عنان نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در امور سوریه نیز میتواند آغاز گر تعامل سازنده برای پایان دادن به بحران سوریه باشد و از سوی دیگر اگر این طرح صلح به شکست بیانجامد، میتوان گفت اصلاحات بشار الاسد هم راه به جایی نخواهد برد.
بحران سوریه یکی از حساسترین مقاطع خود را سپری میکند و تحولات هفتههای آتی (شکست یا پیروزی طرح صلح کوفی عنان) در تعیین ادامه وضعیت، بسیار سرنوشت ساز خواهد بود.
اگر فلسطین با اسرائیل در جنگ بود کشورهای مسلمان حق دارند به مردم خودشان ظلم کنند ؟ اگر کشورهای عرب دخالت نمی کردند اسد حکومت قانون بود ؟ سال های قبل که کسی تا اسد کاری نداشت . سیستم تک حزبی فساد است . رئیس جمهوری مادام العمر جنایت است . مردم برعلیه فساد بلند میشوند بعد دیگران هم از آب گل آلود ماهی می گیرند - خوب فساد نکنید .
نظام تک حزبی سوریه مصیبتی برای مردم سوریه است بامید خدا عمر وی به پایان رسیده است
حتما به سرنوشت قزافی گرفتار خواهد شد
سوريه وحكومتش ،فاسد هستند وغيرمردمي .ازاين حكومت جبارومستبد چه انتظاري داريد؟
بشاراسدوحكومتش بزودي مانند حكومت ليبي سرنگون خواهد شد.
ان شاء الله مرگی مخوف تر از مرگ قذافی در انتظار این شیطان باشد
خدایا خودت این دیکتاتور را نبود کن