آرات حسینی؛ استفاده از نبوغ یا کودک‌آزاری؟

به گزارش سرویس ورزشی پارسینه ؛ یک بار دیگر بحث حرکات نمایشی با توپ آرات حسینی در فضای مجازی تبدیل به تیتر یک بسیاری از رسانه های مکتوب و مجازی شده است. آرات، در این چالش حتی تحسین لئو مسی بازیکن بارسلونا را برانگیخت اما اصل ماجرا چیست؟

این روزها در فضای مجازی بحث ضربه قیچی برگردان »آرات حسینی» نقل محافل ایرانی شده است. آرات که طبق گفته پدر، به انگلیس رفته تا در آکادمی لیورپول تمرین کند موافقان و مخالفان زیادی را در این زمینه داشته است. دو رویکرد نسبت به این ویدیو و اتفاقات قبل از آن وجود دارد؛ برخی عقیده دارند آرات به نوعی به صورت ناخواسته در حال پیاده کردن خواسته‌های پدرش است و این رفتار نوعی کودک‌آزاری محسوب می شود اما گروه دیگر می گویند که آرات استعداد بالایی دارد که با تمرین به چنین جایگاهی رسیده که حالا دنیا او را می‌شناسد و بیش از یک میلیون دنبال‌کننده در اینستاگرام او اتفاق خوشایندی است1

اصل ماجرا اما این است که آرات از یک سالگی با تصمیم پدر به سمت حرکات با توپ و البته ورزش‌های سنگین عضلانی روی آورد و ویدیوهایی از او منتشر شده که از شدت سنگین تمرینات بدنسازی گریه می کند اما پدر او را از تمرین کردن منع‎‌‌‎ نمی‌کند. همین اتفاق در واقع اجباری بودن این حرکات را اثبات می کند که به صورت خودخواسته یک کودک یک ساله وارد این مسیر نشده است. عکس های کودکی آرات نشان می دهد که ظاهر او اصلا غیرعادی نیست اما به مرور و در سن پنج و شش سالگی، بدن او عضلانی و پُر مو شده است. مساله ای که مصرف داروی عضله‌ساز را برای او بیش از پیش تقویت می کند. موضوعی که پدرش البته تکذیب می کند.

حامد علمایی، مدد کار اجتماعی و عضو انجمن حمایت از کودکان در گفت و گو با آفتاب یزد می‌گوید:« وقتی آرات ۶ ساله مجبور است هر روز تمرین کند و پودر مصرف کند، ما نمی‌توانیم بگوییم این شرایط واقعا انتخاب خود آرات بوده است؟ من به شدت تردید دارم نسبت به این موضوع و به قطعیت می‌توانم بگویم که این انتخاب آرات نبوده است. آرات در یک مسیر از پیش تعیین شده و انتخاب شده قرار گرفته است.»

در اینجا حامد علمایی تاکید می کند که آرات صرفا با تصمیم پدر بوده که به این مسیر رفته:« «این خیلی مهم است که کودکان شرایطی را داشته باشند تا در زمینه‌ای که در آن استعداد دارند بتوانند فعالیت کنند، ولی من در مصاحبه‌های پدر آرات خواندم که گفته بود چند روز قبل از تولد آرات تصمیم خودم را گرفته بودم و علتش هم این بود که من میوه فروش بودم و یکی از اقوام به من گفت: پسرت هم یکی می‌شود مثل خودت! من آنجا تصمیم گرفتم تا این گزاره را تغییر بدهم و از پسرم یک شخصیت خیلی بزرگتر از خودم بسازم. این صحبت‌ها نشان می‌دهد که معروف شدن و محبوب بودن و این سبک زندگی انتخاب پدر آرات بوده است و خواسته خود آرات نبوده است».

ماجرایی که حالا باید بررسی شود این است که آیا آرات بچگی کرده است؟ ایا او به راحتی توانسته تمام کارهایی که کودکان تا شش هفت سالگی خود انجام می دهند و خاطره سازی می کنند را انجام دهد یا صرفا با حضور در فضای مجازی و کسب شهرت، به نوعی دچاره تخیله روانی پدرش است و بس؟