.svg)
کدام عوامل باعث ریزش مو می‌شوند؟
پارسینه: ریزش مو یکی از مسائلی است که باعث نگرانی بسیاری افراد به ویژه خانم ها‌ی شود، اما معمولا یک مشکل یا بیماری در بدن موجب کم شدن مو‌ها می‌شود که با درمان آن ریزش مو نیز متوقف می‌شود
بسیاری از خانم‌ها در صورت مشاهده افزایش مختصر در ریزش مویشان دچار تشویش و اضطراب زایدالوصفی می‌شوند که منجر به مراجعات زیاد به پزشکان مختلف می‌شود.
نکته اصلی و مهم در مورد ریزش مو این‌است که در بیشتر موارد ریزش مو یک مشکل گذرا و کم اهمیت موجب آن شده است وبه تدریج ریزش قطع خواهد شد.
نکته دوم و بسیار جالب این است که چند ماه بعد ازگذراندن یک دوره بیماری یا فشار روحی و یا جسمی تازه مو‌های نسل قبلی که در آن دوره رویش داشتند می‌ریزد. مثلا دختر خانمی که در ماه‌های خرداد و تیر امسال درگیر التهاب کنکور بوده ممکن است مهرماه یا آبان ماه دچار ریزش مو شود.
به عبارت دیگر مو‌های تازه رسته در ماه تیر که ضعیف بوده‌اند، سه ماه بعد شروع به ریزش می‌کنند. همین‌طور ممکن است بیمار دچار پرکاری تیرویید سه یا چهار ماه بعد از بهبود بیماری و برقراری سلامتی تازه دچار ریزش مو شود. برای چنین بیمارانی تنها راه‌حل حفظ آرامش و کمی تحمل است، زیرا به سرعت مو‌های جدید و قوی جایگزین مو‌های ریخته خواهند شد. برخلاف آقایان که ریزش مو از کناره‌ها یعنی از دو طرف پیشانی شروع می‌شود، در خانم‌ها ریزش مو از وسط سر یا به اصطلاح فرق سر شروع می‌شود، به تدریج به اطراف گسترش می‌یابد و معمولا مو‌های کناره باقی می‌مانند.
اصولا مهم‌ترین عامل ریزش و کم شدن مو‌ها فشار‌های عصبی و روحی است. در کنار این عامل، مشکلات تغذیه‌ای، استفاده از شوینده‌های نامناسب و رنگ‌های غیر استاندارد نیز موجب ریزش مو می‌شوند. علاوه براین عوامل که در مجموع مهم‌ترین عوامل هستند، عوامل دیگری نیز عامل ریزش مو هستند، از جمله:
جراحی
هرگونه بیماری شدید
مصرف طولانی بسیاری از دارو‌ها
کم خونی فقر آهن
هورمون‌ها نیزدر رویش و ریزش مو اهمیت دارند؛ بالا بودن هورمون‌های مردانه و بیماری‌های تیرویید مهم‌ترین بیماری‌های هورمونی عامل ریزش مو هستند.
ریزش مو ارتباطی مستقیم با سن دارد. در حالی که فقط حدود ۱۰ درصد از خانم‌های جوان دچار ریزش موی قابل ملاحظه هستند. این میزان در ۸۰ سالگی از ۵۰ درصد فراتر می‌رود.
در بررسی و درمان ریزش مو مهم‌ترین کار پزشک، افتراق ریزش مو‌های موقتی از ریزش موی دایمی است که معمولا سیری پیشرونده دارد. نمونه‌برداری از پوست سر قدم اساسی برای رسیدن به تشخیص درست است.
بررسی ترکیب جمعیتی مو‌ها همه آن چیزی‌است که در نمونه‌برداری از پوست سر به آن می‌رسیم. در واقع می‌خواهیم تعداد مو‌های ضخیم و اصلی سر را به نسبت مو‌های نازک بسنجیم، زیرا در بیماری ریزش موی دائمی زنانه بتدریج مو‌های نازک جای مو‌های ضخیم را می‌گیرند در حالی که در بیماری‌های دیگر مو‌ها فقط کم شده‌اند و ترکیب جمعیتی نرمال است.
بیماری ریزش موی زنانه که بیماری پیشرونده و دائمی است را می‌توان مهار کرد. اولین قدم برای این‌کار دانستن این موضوع است که آیا زیادی هورمون‌های مردانه (اندروژن‌ها) در بیماری دخیل است یا خیر. علائمی همچون به هم خوردن عادت ماهیانه، زیاد شدن مو‌های صورت و بدن و بروز جوش‌های صورت دلیل زیادی این هورمون‌هاست. البته در هر حال باید آزمایش‌های هورمونی کاملی در این شرایط انجام داد.
نکته اصلی و مهم در مورد ریزش مو این‌است که در بیشتر موارد ریزش مو یک مشکل گذرا و کم اهمیت موجب آن شده است وبه تدریج ریزش قطع خواهد شد.
نکته دوم و بسیار جالب این است که چند ماه بعد ازگذراندن یک دوره بیماری یا فشار روحی و یا جسمی تازه مو‌های نسل قبلی که در آن دوره رویش داشتند می‌ریزد. مثلا دختر خانمی که در ماه‌های خرداد و تیر امسال درگیر التهاب کنکور بوده ممکن است مهرماه یا آبان ماه دچار ریزش مو شود.
به عبارت دیگر مو‌های تازه رسته در ماه تیر که ضعیف بوده‌اند، سه ماه بعد شروع به ریزش می‌کنند. همین‌طور ممکن است بیمار دچار پرکاری تیرویید سه یا چهار ماه بعد از بهبود بیماری و برقراری سلامتی تازه دچار ریزش مو شود. برای چنین بیمارانی تنها راه‌حل حفظ آرامش و کمی تحمل است، زیرا به سرعت مو‌های جدید و قوی جایگزین مو‌های ریخته خواهند شد. برخلاف آقایان که ریزش مو از کناره‌ها یعنی از دو طرف پیشانی شروع می‌شود، در خانم‌ها ریزش مو از وسط سر یا به اصطلاح فرق سر شروع می‌شود، به تدریج به اطراف گسترش می‌یابد و معمولا مو‌های کناره باقی می‌مانند.
اصولا مهم‌ترین عامل ریزش و کم شدن مو‌ها فشار‌های عصبی و روحی است. در کنار این عامل، مشکلات تغذیه‌ای، استفاده از شوینده‌های نامناسب و رنگ‌های غیر استاندارد نیز موجب ریزش مو می‌شوند. علاوه براین عوامل که در مجموع مهم‌ترین عوامل هستند، عوامل دیگری نیز عامل ریزش مو هستند، از جمله:
جراحی
هرگونه بیماری شدید
مصرف طولانی بسیاری از دارو‌ها
کم خونی فقر آهن
هورمون‌ها نیزدر رویش و ریزش مو اهمیت دارند؛ بالا بودن هورمون‌های مردانه و بیماری‌های تیرویید مهم‌ترین بیماری‌های هورمونی عامل ریزش مو هستند.
ریزش مو ارتباطی مستقیم با سن دارد. در حالی که فقط حدود ۱۰ درصد از خانم‌های جوان دچار ریزش موی قابل ملاحظه هستند. این میزان در ۸۰ سالگی از ۵۰ درصد فراتر می‌رود.
در بررسی و درمان ریزش مو مهم‌ترین کار پزشک، افتراق ریزش مو‌های موقتی از ریزش موی دایمی است که معمولا سیری پیشرونده دارد. نمونه‌برداری از پوست سر قدم اساسی برای رسیدن به تشخیص درست است.
بررسی ترکیب جمعیتی مو‌ها همه آن چیزی‌است که در نمونه‌برداری از پوست سر به آن می‌رسیم. در واقع می‌خواهیم تعداد مو‌های ضخیم و اصلی سر را به نسبت مو‌های نازک بسنجیم، زیرا در بیماری ریزش موی دائمی زنانه بتدریج مو‌های نازک جای مو‌های ضخیم را می‌گیرند در حالی که در بیماری‌های دیگر مو‌ها فقط کم شده‌اند و ترکیب جمعیتی نرمال است.
بیماری ریزش موی زنانه که بیماری پیشرونده و دائمی است را می‌توان مهار کرد. اولین قدم برای این‌کار دانستن این موضوع است که آیا زیادی هورمون‌های مردانه (اندروژن‌ها) در بیماری دخیل است یا خیر. علائمی همچون به هم خوردن عادت ماهیانه، زیاد شدن مو‌های صورت و بدن و بروز جوش‌های صورت دلیل زیادی این هورمون‌هاست. البته در هر حال باید آزمایش‌های هورمونی کاملی در این شرایط انجام داد.
منبع: سیمرغ
ارسال نظر