یک نکته از یونگ: افرادی که شهود قوی دارند، دچار بیماری های روانزادی می شوند

نیمی از بیماری‌های روانزاد در کسانی بروز می‌کند که شهودی قوی دارند، زیرا شهود این خصوصیت منحصر به فرد را داراست که مردم را از واقعیت‌های معمولی‌شان بیرون می‌کشد. افراد شهودی همیشه جلوتر از خود گام برمی‌دارند، هرگز کاملاً در موقعیت اینجا و اکنون نیستند، زیرا وقایع آینده را بو می‌کشند.

تن به تمام معنی در اینجا و اکنون قرار دارد، زندانی‌ست که ما را در اینجا و اکنون نگه می‌دارد؛ ولی شهود قابلیتی‌ست که فرد را از اینجا و اکنون، از زمان و مکان بیرون می‌کشد. بنابراین تن همیشه در برابر افرادِ بیمار ِ شهودگرا که از کسالت‌های جسمی فراوان به خصوص بیماری‌های شکمی و زخم ناحیه‌ی معده و میاندوراه (Perineum) رنج می‌برند، از خود واکنش جبرانی نشان می‌دهد. انگار دستگاه عصبی سمپاتیک، به خصوص در دستگاه گورارش، اسپاسم ایجاد می‌کند.

بسیاری از اینگونه موارد بیماری را می‌توان مثال زد که هدفشان جلب کردن توجه فرد به واقعیت جسم است. تا این حد شهودی بودن خطرناک است؛ این جور افراد کاملاً فراموش می‌کنند که در اینجا و اکنون قرار دارند و نه در سرزمینی دیگر در آینده‌ای شگرف.

- کارل گوستاو یونگ، سمینار یونگ درباره‌ی زرتشتِ نیچه