کومونیسم فوتبالدوست
پارسینه: کشورهایی همچون شوروی، آلمان شرقی و غربی و یوگسلاوی به فوتبال اهمیت میدانند، اما تنها برخی از آنها توانستند به موفقیت دست یابند.
ورزش شوروری جز صحبت درباره بازیهای المپیک قابل فهم نبود. این کشور در ۹ دوره شرکت کرده بود و ۱۰۱۰ مدال طلا به دست آورده بود که ۳۵۹ مدال، طلا بود. ورزش یکی از پایههای این حکومت بود و قدرت شوروی را در جهان نشان میداد. درست است که از لحاظ باشگاهی تیمهای این کشور نتایج درخشانی کسب نکردند، اما کلمه CCCP روی پیراهنهای سرخ ورزشکارانشان همه را به وحشت میانداخت. شوروی فاتح نخستین دوره یورو شد و سه بار دیگر به فینال رسید. این تیم تا نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۶۶ هم صعود کرد.
سقوط شوروی به این قدرت پایان داد. اگر ارزش گذاری درباره این رژیم کنار گذاشته شود باید گفت: نتایج تحت سلطه شوروی در فوتبال خیلی بهتر بود. از سال ۱۹۹۱ تیم روسیه تنها در چهار دوره جام جهانی حضور داشت و اوکراین یک بار در سال ۲۰۰۶ با حضور شوچنکو و اولگ بلوخین در نیمکت به مرحله نهایی راه یافت.
آلمان شرقی
در حالی که بایرن مونیخ فاتح جامهای اروپا میشد و تیم ملی آلمان غربی قهرمان جامهای جهانی و یورو میشد، آلمان شرقی از مدل ورزشی شوروی تقلید کرد و توانست در المپیک ۷۶ مونترال مدال طلا کسب کند.
اریش میلکه، رییس اشتازی میخواست یک تیم قدرتمند داشته باشد. او دینامو برلین را انتخاب کرد. این باشگاه از تیمهای پایه مختلفی برخوردار بود و از همه مهمتر به پایتخت یعنی برلین تعلق داشت. دینامو درسدن تیم بزرگ آلمان شرقی بود تا این که صبر میلکه لبریز شد. در آخرین فصل ۷۸-۱۹۷۷ که دینامو درسدن توانست سومین جام پیاپی خود را فتح کند میلکه وارد رختکن تیم قهرمان شد و توضیح داد که از این پس تیمش قهرمان لیگ میشود. داوری، اخراجها و آسیب دیدگیهای دور از انتظار شرایط را به نفع دینامو برلین کرد و این تیم توانست برای ۱۰ فصل جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
در سال ۱۹۸۹ دیوار برلین فرو ریخت. اوبرلیگا دو سال زمان برد تا به پایان برسد. باید فوتبال آلمان دوباره سازماندهی میشد. تیمهای شرق ضعیفتر از تیمهای غرب بودند. اکنون دینامو درسدن قعرنشین لیگ دسته دو است و در لیگ یک تنها هرتابرلین و اونیون برلین حضور دارند. این تیم برای نخستین بار به سطح اول لیگ آلمان صعود کرد.
یوگسلاوی
تیم یوگسلاوی در نخستین دوره یورو (۱۹۶۰) به فینال صعود کرد و در سال ۱۹۷۶ توانست به نیمه نهایی راه پیدا کند. همچنین در جام جهانی ۶۲ در جایگاه چهارم قرار گرفت. از طرفی ستاره سرخ فاتح جام قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۱ شد، ۲۷ روز قبل از اعلام استقلال اسلوونی از یوگسلاوی.
تیمهای بزرگ صربستانی یا کروات تنها در کشور خود حمکرانی میکردند و هر بار که به لیگ قهرمانان صعود میکردند بازیچه دست باشگاههای بزرگ اروپایی میشدند. با وجود این که در این دو کشور بازیکنان مستعدی پا به توپ بودند، اما مشکلات اقتصادی باشگاهها و قربانی شدن به خاطر قانون بوسمن اجازه درخشش به آنها را در خارج از مرزها نداد.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر