.svg)
دعا و دارو؛ سلاح مقابله با بیماری
پارسینه: یکی از آموزه‌های اصلی دین ما این است که دعا نقش بسیار زیادی در زندگی روزمره انسان دارد. دعا می‌تواند اقتصاد ما را شکوفا کند، فرزند ما را تربیت و شر دشمن را از سر ما کم کند، بیمار را شفا دهد، دل‌ها را به یکدیگر نزدیک کند، موجب نزول باران شود و هزاران هزار کار دیگر.
توصیه‌هایی که در دین ما نسبت به دعا کردن وجود دارد یک نکته تکمیلی هم دارد که معمولا مورد غفلت قرار می‌گیرد و غفلت از آن باعث عقب افتادگی مسلمانان در طول اعصار و قرون شده است. آن نکته تکمیلی این است که دعا به تنهایی کارساز نیست بلکه انسان در کنار تلاش عاقلانه باید دعا هم داشته باشد.
انسان برای کار کشاورزی تلاش می‌کند؛ همزمان دعا هم می‌کند تا خداوند به کار او برکت دهد و بلا‌های احتمالی را برطرف نماید. بیمار دارو را مصرف می‌کند؛ در عین حال برای سلامتی خود دعا هم می‌کند. دانش آموز درس می‌خواند و در کنار آن دعا می‌کند که در آزمون نمره قابل قبولی بگیرد.
هم دعا کردن کار الهی است هم تلاش کردن. در قرآن کریم در کنار توصیه به دعا، مکرر دعوت به تلاش شده است. قرآن هم می‌فرماید بگو اگر دعای شما نباشد خداوند به شما هیچ توجهی نمی‌کند (سوره فرقان، آیه ۷۷)، هم می‌فرماید برای انسان جز سعی و تلاشش نتیجه نمی‌دهد. (سوره نجم، آیه ۳۹)
اتهامی که این روز‌ها دشمنان اسلام به مسلمانان وارد می‌کنند و به واسطه آن مومنین را به تمسخر می‌گیرند، این است که می‌گویند شما می‌خواهید با دعا کردن ویروس کرونا را از بین ببرید و از درمان استفاده نمی‌کنید. این گروه از دشمنان با تمسخر مکان‌های مذهبی و برنامه‌های دینی سعی در دور کردن جوانان از دین دارند و متاسفانه می‌بینیم که برخی از جوانان مذهبی نیز گرفتار این شبهه شده اند؛ برخی از متدینین که اهل جلسات اهل بیت (ع) هستند اسیر این شبهه شده و می‌گویند ذکر صلوات و دعای فرج و امثال آن تاثیری در بیماری ندارد و باید دنبال رعایت بهداشت بود.
اساس آموزه‌های دینی ما این است که هم دارو سلاح مبارزه با بیماری است هم دعا. اساسا خداوند در مواقع گرفتاری دوست دارد صدای تضرع بنده را بشنود تا به این وسیله بنده به خدا نزدیک شود. تفاوت مومن با غیرمومن در بیماری‌ها و گرفتاری‌ها همین است که وقتی غیرمومن بیمار می‌شود، زجر بیماری را تحمل می‌کند، اما به خدا نزدیک نمی‌شود، ولی انسان مومن در کنار درک بیماری به خداوند و اهل بیت (ع) نیز نزدیک می‌شود و بدینوسیله بیماری برای مومن رحمت است و برای غیر مومن زحمت.
علم و دانش بشر هنوز به آن مرحله نرسیده است که درک کند دعا چه تاثیری بر روند بهبود بیماری و رفع مشکلات دارد. به همین دلیل منکران دین این آموزه‌ها را به تمسخر می‌گیرند درحالی که اساس دین اسلام ایمان به غیب است. به این معنی که بسیاری آموزه‌های دینی ما قابل اثبات علمی و فهم عقلی نیست و به ما توصیه شده به آن ایمان آورده و به مقتضای آن عمل کنیم. چون این‌ها از امور غیبی هستند و اساسا ارزش رفتار‌های دینی تا حد زیادی به همان غیب بودن آنهاست.
انسان برای کار کشاورزی تلاش می‌کند؛ همزمان دعا هم می‌کند تا خداوند به کار او برکت دهد و بلا‌های احتمالی را برطرف نماید. بیمار دارو را مصرف می‌کند؛ در عین حال برای سلامتی خود دعا هم می‌کند. دانش آموز درس می‌خواند و در کنار آن دعا می‌کند که در آزمون نمره قابل قبولی بگیرد.
هم دعا کردن کار الهی است هم تلاش کردن. در قرآن کریم در کنار توصیه به دعا، مکرر دعوت به تلاش شده است. قرآن هم می‌فرماید بگو اگر دعای شما نباشد خداوند به شما هیچ توجهی نمی‌کند (سوره فرقان، آیه ۷۷)، هم می‌فرماید برای انسان جز سعی و تلاشش نتیجه نمی‌دهد. (سوره نجم، آیه ۳۹)
اتهامی که این روز‌ها دشمنان اسلام به مسلمانان وارد می‌کنند و به واسطه آن مومنین را به تمسخر می‌گیرند، این است که می‌گویند شما می‌خواهید با دعا کردن ویروس کرونا را از بین ببرید و از درمان استفاده نمی‌کنید. این گروه از دشمنان با تمسخر مکان‌های مذهبی و برنامه‌های دینی سعی در دور کردن جوانان از دین دارند و متاسفانه می‌بینیم که برخی از جوانان مذهبی نیز گرفتار این شبهه شده اند؛ برخی از متدینین که اهل جلسات اهل بیت (ع) هستند اسیر این شبهه شده و می‌گویند ذکر صلوات و دعای فرج و امثال آن تاثیری در بیماری ندارد و باید دنبال رعایت بهداشت بود.
اساس آموزه‌های دینی ما این است که هم دارو سلاح مبارزه با بیماری است هم دعا. اساسا خداوند در مواقع گرفتاری دوست دارد صدای تضرع بنده را بشنود تا به این وسیله بنده به خدا نزدیک شود. تفاوت مومن با غیرمومن در بیماری‌ها و گرفتاری‌ها همین است که وقتی غیرمومن بیمار می‌شود، زجر بیماری را تحمل می‌کند، اما به خدا نزدیک نمی‌شود، ولی انسان مومن در کنار درک بیماری به خداوند و اهل بیت (ع) نیز نزدیک می‌شود و بدینوسیله بیماری برای مومن رحمت است و برای غیر مومن زحمت.
علم و دانش بشر هنوز به آن مرحله نرسیده است که درک کند دعا چه تاثیری بر روند بهبود بیماری و رفع مشکلات دارد. به همین دلیل منکران دین این آموزه‌ها را به تمسخر می‌گیرند درحالی که اساس دین اسلام ایمان به غیب است. به این معنی که بسیاری آموزه‌های دینی ما قابل اثبات علمی و فهم عقلی نیست و به ما توصیه شده به آن ایمان آورده و به مقتضای آن عمل کنیم. چون این‌ها از امور غیبی هستند و اساسا ارزش رفتار‌های دینی تا حد زیادی به همان غیب بودن آنهاست.
منبع:
خبرگزاری ایرنا
ارسال نظر