چگونه خود را در مقابل کرونا ایمن کنیم؟

گان کیم یونگ، وزیر بهداشت و سلامتی سنگاپور درباره ویروس جدید کرونا پیشنهاداتی کرده که با هم می‌خوانیم:

«کووید ۱۹» از خانواده ویروس کروناست، که ویروس‌هایی، چون «مرس» و «سارس» را هم شامل می‌شود. هم‌چنانکه با مغایرت‌هایی کوچک، سرماخوردگی معمولی را نیز می‌توان در این راستا قرار داد.

در حال حاضر وفاق و اجماع پزشکی درباره ویروس کرونای جدید این است که این ویروس با این‌که به شدت مسری‌تر از سارس است، اما در قیاس با سارس کمتر مرگ‌آفرین به نظر می‌رسد.

شواهد موجود حاکی از این هستند که خطرات انتقال شخص به شخص در مورد این ویروس بسیار بسیار بالاتر از مورد ویروس سارس است. تاکنون شواهد هم‌چنین حکایت از این نیز داشته‌اند که سرایت و انتقال از طریق قطرات کوچک نیز احتمال زیادی دارد که به این معناست که ویروس در درون قطرات کوچک حمل می‌شود و از فرد مبتلا به کسانی که در فاصله نزدیکی از او هستند، زمانی که آن فرد مبتلا عطسه یا سرفه می‌کند، منتقل و منتشر می‌شود. اگر این قطرات به طور مستقیم یا غیرمستقیم با چشم، بینی یا دهان شخصی برخورد کند (غیر مستقیم یعنی شخص دستش را به چیز‌ها یا جا‌هایی بزند که قبلا این قطرات آلوده روی آن پاشیده شده‌اند) آن فرد به ویروس آلوده شده و به بیماری کرونا مبتلا خواهد شد.


برای روشن‌تر شدن موضوع باید به این موضوع اشاره کرد که تاکنون هیچ‌گونه شواهدی مبنی بر این‌که ویروس کووید ۱۹ به وسیله هوا نقل و انتقال می‌یابد، به دست نیامده است. البته ویروس‌های دیگری، چون آبله مرغان به سادگی از طریق هوا انتقال یافته و فرد را مبتلا می‌کنند، و ابتلا به این ویروس‌ها نیازی به برخورد مستقیم یا غیرمستقیم قطرات به دهان یا چشم و بینی شخص ندارد. ویروس کرونای جدید جزو این‌گونه ویروس‌ها نیست.

ویروس کرونای جدید هم‌چنین می‌تواند از طریق برخورد سطحی نیز منتقل شود. یعنی وقتی فردی که آلوده است عطسه یا سرفه می‌کند، قطرات کوچکی روی سطوح مختلف نزدیک او از جمله میز و صندلی می‌نشینند؛ و با این پیشفرض که ویروس می‌تواند تا چند روز هم زنده بماند، وقتی فردی دیگر دست به این میز و صندلی بزند، ویروس می‌تواند به دست‌های او منتقل شود و اگر او چشم‌هایش یا دهان و دماغش را بدون این‌که دست‌هایش را شسته باشد، بمالد یا لمس کند، احتمال ابتلای او به بیماری زیاد خواهد بود. پس همه باید دست‌هایشان را زود به زود بشویند.

به این دلیل هم هست که ما تنها کسانی را که با بیمارانی که ابتلایشان قطعی شده برخورد نزدیک داشته‌اند، قرنطینه می‌کنیم و کسانی که مثلا در سالن هتل و رستوران و بازار‌ها برخورد‌های گذرایی با افراد مشکوک داشته‌اند، قرنطینه نمی‌شوند. در واقع ریسک ابتلا در برخورد‌های کوتاه و گذرا در هتل و رستوران و بازار‌ها بسیار اندک است.

عموما در مورد ویروس کرونا اشخاصی که نشانه‌ها و علایم بیماری را نشان می‌دهند، بیشتر ریسک انتقال بیماری را دارند و حضورشان می‌تواند بیمار را سرایت دهد. در مورد ویروس کرونای جدید نیز این قاعده مصداق دارد.

شواهدی مبنی بر انتقال و انتشار محدود بیماری از افرادی بدون نشانه‌های بیماری در دوره نهفتگی یا کمون نیز مشاهده شده است که البته این شیوه انتقال می‌تواند موردی غیرعادی باشد و نمی‌توان آن را عمومیت داد.

به هر حال تاکنون شواهد موجود حکایت از ریسک بالای انتقال در مواردی داشته‌اند که نشانه‌های بیماری در فرد ناقل آشکارا وجود دارد.

همان‌گونه که کارشناسان و اساتید حرفه‌ای پزشکی در سنگاپور و نیز در آن سوی آب‌ها بر آن تاکید دارند، کارامدترین و بهترین راه جلوگیری از انتقال بیماری و مصون ماندن افراد رعایت بهداشت فردی است. این یعنی ما باید به طور مرتب دست‌هایمان را با آب و صابون بشوییم، و از لمس کردن صورت‌مان خودداری کنیم. این البته در ظاهر می‌تواند ساده و آسان به نظر برسد، اما در اصل یکی از دشوارترین کارهاست که می‌توان انجام داد. چرا که تقریبا همه بار‌ها و بار‌ها در روز، حتی در طول دیدار‌های کاری و حتی در جریان انجام سخنرانی نیز دست به صورتشان می‌زنند، هم‌چنان‌که من خود در طول این سخنرانی کوتاه بار‌ها این کار را انجام دادم. تا این‌که آقای وزیر، لورنس وونگ بهم اشاره کرد و گفت که «این‌قدر دست به صورتت نزن»! پس این کار با این‌که ساده است، اما در عین حال دشوار نیز هست، اما این دشواری مانع این نمی‌شود که آن را تاثیرگذارترین روش برای جلوگیری از مبتلا شدن افراد به انتقال هر ویروس و هر بیماری ندانیم.

پتانسیل انتقال بیماری از فردی که علایم بیماری را نشان می‌دهد، و البته افرادی که مستقیم در صورت شما عطسه یا سرفه می‌کنند، در بالاترین حد قرار می‌گیرد. علاوه بر این لمس کردن سطوح آلوده است که بیشترین احتمال سرایت بیماری را ایجاد می‌کند، که در این موارد ماسک هم کمترین محافظتی به انجام نمی‌رساند.

آیا ماسک می‌تواند ما را در مقابل کروناویروس محافظت کند؟ زدن ماسک به صورت، زماانی که شخص سالم است، در اغلب اوقات نوعی حس دروغین امنیت به شخص می‌دهد و این باعث می‌شود ریسک ابتلا بالا برود. به خصوص که زمانی که شخص ماسک بر صورت دارد، بیشتر صورتش را لمس می‌کند، برای زدن ماسک، تنظیم کردن آن، مرتب کردنش و… که این از عوامل افزایش احتمال انتشار بیماری است.

اما ما باید از دیگران نیز مراقبت کنیم. از کسانی که دوست‌شان داریم، دوستان‌مان، همکارانمان، و البته همشهری‌هایی که در ارتباط مداوم با آن‌ها زندگی می‌کنیم. اگر احساس می‌کنیم که مریض هستیم، باید در خانه بمانیم و استراحت کنیم. هر قدر هم که بیماری طول بکشد، باید در خانه بمانیم. اما اگر ناچاریم مثلا برای رفتن پیش پزشک از خانه خارج شویم، باید با زدن ماسک جراحی به صورتمان از خانه خارج شویم، تا از دیگران در مقابل بیماری محافظت کنیم. به عبارت بهتر، ماسک از ما جلوی انتقال بیماری محافظت نمی‌کند، بلکه باعث می‌شود دیگران از بیماری ما مصون بمانند.

منبع:شفقنا