.svg)
نقش عشق بر سلامت روان
پارسینه: ابراز عشق و محبت به دیگران سبب کاهش افکار و هیجانات منفی و ارتقاء سلامت روان آدمی می‌شود.
بیان احساسات خوب یا بد در کاهش بیماری‌های روحی و روانی بسیار تاثیرگذار است با این تفاوت که ابراز محبت و عشق، منجر به آرامش می‌شود به همین دلیل است که بسیاری از روانشناسان تاکید دارند، عشق و محبت باید در درون خانواد‌ها نهادینه شود تا فرزندان در بزرگسالی دچار مشکل نشده و از سلامت روان برخوردار شوند.
عشق یکی از گذرگاه‌های ورود به سرزمین سبزی است که آرامش را هدیه می‌دهد، بر این اساس لازمه دستیابی به چنین دنیایی، آموزش عشق ورزی است که باید والدین از بدو تولد کودک ابراز عشق به دیگران را آموزش دهند.
یک روانشناس بالینی روز شنبه در مورد تاثیر عشق بر سلامت روان افراد جامعه گفت: براساس علم روانشناسی ابراز عشق، علاقه و محبت به دیگران موجب ترشح هورمون سروتونین، تستوسترون و افزایش شادی و نشاط در آدمی می‌شود.
نرگس نوروزی افزود: ابراز احساس عشق و محبت همچنین وسواس‌های فکری را کاهش و سلامت روان را ارتقاء می‌بخشد؛ آستانه درد را تقویت و بر این اساس تحمل عارضه و بیماری نیز افزایش می‌یابد.
این مشاور تاکید کرد: این تبعات فقط به ارتباط دو جنس مخالف اشاره نمی‌کند و ابراز عشق و علاقه مادر به فرزند، استاد به دانشجو هر یک به طور حتم از این آثار و نتایج برخوردار است.
وی ادامه داد: برخی ارتباطات عاطفی، اما غیرواقعی، با گذشت زمان به نفرت تبدل می‌شود و موجب سرخوردگی افراد خواهد شد. افزایش ضربان قلب، گیجی و سرگشتگی، گریه‌های مداوم و افسردگی و آزردگی از جمله علایم یک عشق کاذب محسوب می‌شود.
به گفته نوروزی، فقدان تفکر منطقی و عدم تصمیمات عقلانی نیز از آثار عشق و علاقه غیرحقیقی به شمار می‌رود که به دلیل عدم مشاهده برخی از حقایق اتفاق می‌افتد.
وی گفت: دوست داشتن برتر از عشق است؛ اما در حقیقت عشق و دوست داشتن هر دو به مفهوم دلدادگی اشاره می‌کند و تمایز در عشق حقیقی و غیرحقیقی است.
نوروزی با بیان این که مردان بیش از زنان گرفتار عشق و محبت می‌شوند، گفت: مردان به هنگام ابراز عشق و علاقه با دشواری روبرو می‌شوند و ضعیف عمل می‌کنند، اما برخی زنان به هنگام این احساس (شیدایی و دلباختگی) کج خلق و تهاجمی می‌شوند.
این کارشناس همچنین درمورد آثار و تبعات عدم محبت به دیگران گفت: آدمی که محبت نمی‌کند به طور حتم محبت نمی‌بیند و این امر در درازمدت سبب انزواطلبی، گوشه‌گیری، دلمردگی و افسردگی می‌شود.
نوروزی افزود: عدم محبت به دیگران، برقراری روابط اجتماعی را با دشواری روبرو می‌کند، افکار و هیجانات منفی را تقویت و وسواس‌های فکری را افزایش می‌دهد.
وی تصریح کرد: ابراز عشق و محبت یک صفت اکتسابی است و بنابراین با آموزش و فرهنگ‌سازی به ویژه از دوران کودکی قابل فراگیری، توسعه و گسترش است.
این روانشناس بالینی یادآور شد: ابراز عشق و محبت در خانواده یکی از موثرترین اقدامات جهت آموزش و توسعه مهرورزی در یک جامعه است، فقدان محبت در یک خانواده سبب عدم فراگیری و فهم و درک مهر و محبت و همچنین آثار و تبعات ارزشمند این خصیصه می‌شود.
عشق یکی از گذرگاه‌های ورود به سرزمین سبزی است که آرامش را هدیه می‌دهد، بر این اساس لازمه دستیابی به چنین دنیایی، آموزش عشق ورزی است که باید والدین از بدو تولد کودک ابراز عشق به دیگران را آموزش دهند.
یک روانشناس بالینی روز شنبه در مورد تاثیر عشق بر سلامت روان افراد جامعه گفت: براساس علم روانشناسی ابراز عشق، علاقه و محبت به دیگران موجب ترشح هورمون سروتونین، تستوسترون و افزایش شادی و نشاط در آدمی می‌شود.
نرگس نوروزی افزود: ابراز احساس عشق و محبت همچنین وسواس‌های فکری را کاهش و سلامت روان را ارتقاء می‌بخشد؛ آستانه درد را تقویت و بر این اساس تحمل عارضه و بیماری نیز افزایش می‌یابد.
این مشاور تاکید کرد: این تبعات فقط به ارتباط دو جنس مخالف اشاره نمی‌کند و ابراز عشق و علاقه مادر به فرزند، استاد به دانشجو هر یک به طور حتم از این آثار و نتایج برخوردار است.
وی ادامه داد: برخی ارتباطات عاطفی، اما غیرواقعی، با گذشت زمان به نفرت تبدل می‌شود و موجب سرخوردگی افراد خواهد شد. افزایش ضربان قلب، گیجی و سرگشتگی، گریه‌های مداوم و افسردگی و آزردگی از جمله علایم یک عشق کاذب محسوب می‌شود.
به گفته نوروزی، فقدان تفکر منطقی و عدم تصمیمات عقلانی نیز از آثار عشق و علاقه غیرحقیقی به شمار می‌رود که به دلیل عدم مشاهده برخی از حقایق اتفاق می‌افتد.
وی گفت: دوست داشتن برتر از عشق است؛ اما در حقیقت عشق و دوست داشتن هر دو به مفهوم دلدادگی اشاره می‌کند و تمایز در عشق حقیقی و غیرحقیقی است.
نوروزی با بیان این که مردان بیش از زنان گرفتار عشق و محبت می‌شوند، گفت: مردان به هنگام ابراز عشق و علاقه با دشواری روبرو می‌شوند و ضعیف عمل می‌کنند، اما برخی زنان به هنگام این احساس (شیدایی و دلباختگی) کج خلق و تهاجمی می‌شوند.
این کارشناس همچنین درمورد آثار و تبعات عدم محبت به دیگران گفت: آدمی که محبت نمی‌کند به طور حتم محبت نمی‌بیند و این امر در درازمدت سبب انزواطلبی، گوشه‌گیری، دلمردگی و افسردگی می‌شود.
نوروزی افزود: عدم محبت به دیگران، برقراری روابط اجتماعی را با دشواری روبرو می‌کند، افکار و هیجانات منفی را تقویت و وسواس‌های فکری را افزایش می‌دهد.
وی تصریح کرد: ابراز عشق و محبت یک صفت اکتسابی است و بنابراین با آموزش و فرهنگ‌سازی به ویژه از دوران کودکی قابل فراگیری، توسعه و گسترش است.
این روانشناس بالینی یادآور شد: ابراز عشق و محبت در خانواده یکی از موثرترین اقدامات جهت آموزش و توسعه مهرورزی در یک جامعه است، فقدان محبت در یک خانواده سبب عدم فراگیری و فهم و درک مهر و محبت و همچنین آثار و تبعات ارزشمند این خصیصه می‌شود.
ارسال نظر