.svg)
برای اعتراض به جریمه رانندگی چه باید کرد؟
پارسینه: تا برگه خلافی خودرو را می‌گیرد هاج و واج می‌ماند. عینکش را روی صورت محکم کرده و به لیست تخلفاتی که در کارنامه‌اش صف کشیده‌اند نگاه می‌کند. رنگش پریده. بلند می‌گوید: من که اصلا در سبزوار نبودم که جریمه شدم! متصدی می‌گوید اگر شکایت دارید برگه را پرکنید.
تا برگه خلافی خودرو را متصدی پلیس +۱۰ به مرد تحویل می‌دهد، آهی می‌کشد و بلند می‌گوید: مگر می‌شود یک میلیون و ۹۵۰ هزار تومان جریمه!
هیجان، اضطراب و عصبانیت هر سه در صدایش موج می‌زند. دست و پایش را گم کرده. تند تند جیبهایش را می‌گردد؛ کاپشن، شلوار، پیراهن، در نهایت به سراغ کیفش که روی صندلی گذاشته، می‌رود. هرچه که دنبالش بود را پیدا نمی‌کند. آخر سر دست‌پاچه به جوانی که در صندلی بغلی نشسته، می‌گوید: «داداش. ببین عددش درسته یا من اشتباه دیدم. عینکم رو انگار تو ماشین جا گذاشتم».
مرد جوان عینکش را جابه‌جا می‌کند و می‌گوید یک میلیون و .... مرد نمی‌گذارد جمله پسر تمام شود. برگه را از او گرفته و دوباره به سمت متصدی باجه می‌رود و می‌گوید: خانم اشتباه کردید. یکبار دیگر خلافی بگیرید. حتماً اشتباه شده.
متصدی که انگار گوشش از شنیدن این حرف‌ها پر است. با بی‌میلی برگه را می‌گیرد و می‌گوید: آقا شماره پلاک خودروی‌تان مگر ۲۸ ج.... نیست؟
مرد دچار وسواس فکری شده؛ کارت ماشین را از جیبش درآورده و دوباره نگاه می‌کند ۲۸ ج..... متصدی می‌گوید آقا درست است. برگه را به مرد می‌دهد و کار نفر بعدی را راه می‌اندازد.
یکی از مرد‌های همسن و سال خودش به او می‌گوید: «آقا بنشین. اینقدر به خودت فشار نیار. سکته می‌کنی‌ها. پول که ارزشی ندارد. چرک کف دست است». مرد سردرگم است. برگه را از بالا به پایین و از پایین به بالا نگاه می‌کند. نمی‌تواند فکرش را جمع کند. می‌گوید: یک وانت قراضه دارم. مگر چند تومن ارزش ندارد که بخواهم ۲ تومن پول جریمه بدهم.
مرد به جای آنکه آرام شود بدتر برمی‌تابد و می‌گوید: «از صبح تا شب برای دو لقمه نان هی ترمز هی کلاچ. آن وقت برایم دو تومن جریمه آمده است. مگر من چقدر درآمد دارم... با پول اجاره وخورد و خوراک و فلان قسط و تعمیر ماشین و پول مدرسه و فلان و بهمان چیزی که برایمان نمی‌ماند؛ شپش ته جیبم پشتک می‌زنه».
مرد آرام شدنی نیست، یکی برایش لیوان آبی می‌آورد. همان پسری که برگه خلافی مرد را برایش خوانده بود، برگه خلافی را از او می‌گیرد و بلند می‌گوید: سه جریمه به خاطر توقف در محل ممنوع است دو جریمه برای عبور از چراغ قرمز، سه جریمه برای... که مرد می‌گوید برگه را بده داداش. اصلاً خر ما از کُرگی دم نداشت. مرد از روی صندلی بلند می‌شود، خودش را جمع و جور می‌کند و یک خداحافظی بلند می‌گوید و می‌رود.
با رفتن مرد، دوباره ریتم مرکز پلیس +۱۰ عادی می‌شود. متصدی به نوبت شماره‌ها را می‌خواند این بار زنی مانتویی تا برگه را از متصدی می‌گیرد می‌گوید: مگر می‌شود خانم من اصلاً در سبزوار نبوده ام که برایم جریمه نوشته‌اید؟
متصدی می‌گوید: خانم محترم من که برایتان ننوشتم. من فقط پرینت خلافی‌تان را برایتان گرفته‌ام. اگر اعتراض دارید برگه اعتراض را پرکنید.
زن گوشه چشمی نازک کرده و غرغرکنان از جلوی باجه این طرف‌تر می‌آید. دنبال کسی است که حرف دلش را بگوید. رو به ما چند نفری که با تعجب نگاهش می‌کنیم، می‌گوید: باور می‌کنید؛ برایم سرعت غیرمجاز در جاده سبزوار را ثبت کرده‌اند. من تو عمرم اصلاً سبزوار نرفته‌ام که بدانم کجاست. چه برسد که سرعتم زیاد بوده که جریمه شده باشم.
همینطور که به قبض نگاه می‌کند انگار دوباره برق می‌گیردش؛ می‌گوید باور می‌کنید برای یک تخلف دو دوربین همزمان مرا جریمه کرده‌اند یکی ۹:۱۳ و دیگری ۹:۱۴ دقیقه در یک روز، یک خیابان و یک تقاطع و برای یک تخلف! واقعاً یکی به من بگوید واقعیت چیست؟ چرا باید برای یک تخلف دو بار جریمه شوم؟
حرف زن هنوز تمام نشده یکی دو تا از آقایان برگه را گرفته و نگاه می‌کنند. یکی می‌گوید: جل‌الخالق؛ راست می‌گوید. برای تجاوز از سرعت مجاز تا ۳۰ کیلومتر در ساعت دو دوربین به فاصله یک دقیقه هر کدام ۶۰ هزار تومان جریمه‌اش کرده‌اند.
همین یک جمله آتش بیار معرکه می‌شود. آن یکی از آن طرف می‌گوید: باید جریمه کنند دیگر؛ اگر جریمه نکنند که حقوق‌شان را نمی‌گیرند! آن یکی می‌گوید: آخر سال است باید قبض‌هایشان را پر کنند وگرنه از عیدی خبری نیست!
رئیس مرکز بر روی میز می‌زند و می‌گوید: آقایان، خانم‌ها لطفا نظم را رعایت کنید. با این حرف اندکی از هیجان موضوع می‌خوابد. اپراتور شماره بعدی را صدا می‌کند. جالب است نوبت هر کسی که می‌شود بقیه افراد انگار چشم به دهانش دوخته‌اند تا بگوید چقدر جریمه شده است.
جوان و پیر، زن و مرد ندارد؛ انگار همه کم و بیش تخلف کرده‌اند از یک تخلف کوچک و پارک زیر تابلوی توقف ممنوع گرفته تا عبور از چراغ قرمز. جو دوباره آرام می‌شود هنوز نوبت ما نشده است. یکی از آن طرف می‌گوید: دم عیدی بازار خرید و فروش ماشین داغ داغ است که همه برای گرفتن خلافی به صف شده‌اند.
صحبتش تمام نشده، متصدی نوبت ۱۸ را صدا می‌زند. نوبت همان آقایی است که داشت حرف می‌زد. به سمت باجه می‌رود. وقتی که برگه را می‌گیرد درجا میخکوب می‌شود. متصدی نوبت ۱۹ را اعلام می‌کند. فردی که نوبتش ۱۹ است با دست به شانه آن آقا می‌زند و می‌گوید داداش کجایی؟ مرد انگار از خواب پریده باشد می‌گوید بله، هان؛ همین جام.
شماره ۱۹ به طعنه از او می‌پرسد: کارنامه‌ات را به دست راستت دادند یا چپ؟ همین جمله باعث می‌شود که جمعیت حاضر بخندند و سوژه جدید به دستشان بیفتد.
مرد می‌گوید: ۸۸۰ تومان جریمه شده‌ام. باورم نمی‌شه! پیرمردی از آن طرف می‌گوید: خب اینقدر ویراژ ندهید. توی خیابان و بزرگراه هر شب کورس می‌گذارید. حق‌تان است. مرد دهانش باز می‌ماند. هاج و واج پیرمرد را نگاه می‌کند و می‌گوید: پدر جان. قیافه‌ام غلط‌انداز است. من ماشین ندارم که فقط یک موتور هوندا دارم؛ پیک موتوری‌ام من. کورسم کجا بود حاج‌آقا؟
جمعیت از خنده منفجر می‌شوند. پیرمرد، اما خود را نمی‌بازد و می‌گوید: دور دور که می‌کنید با موتور. صدای اگزوزموتورتان که آزاردهنده است. چند نفر هم که سوار می‌کنید. بار هم که می‌برید.
مردی از آن طرف می‌گوید: حاج‌آقا ولش کن. خودش داغدار است. شما کاسه داغ‌تر از آش نشوید. مرد جوان چیزی نمی‌گوید. فقط کاپشنش را که روی صندلی گذاشته به تن می‌کند و کاغذ خلافی را تا کرده و در جیب می‌گذارد و می‌رود.
دوباره سکوت برقرار می‌شود، شماره ۲۰ نوبت پیرمرد می‌شود همان که کُری می‌خواند. همه منتظرند تا ببینند چقدر جریمه شده، اما پیرمرد برگه را که می‌گیرد با لبخند به بقیه نگاه می‌کند. کارنامه‌اش پاک پاک است!
یکی از جوان‌ها به متلک می‌گوید حاج‌آقا چه کار کردی؟ پیرمرد بادی به غبغب انداخته و می‌گوید: درست رانندگی کردم و جریمه نشدم. کارنامه‌ام سفید سفید است.
پسر جوان، اما دست بردار نیست. می‌گوید: حاج‌آقا شما که «نا» ندارید رانندگی کنید. معلوم است ماشین را گوشه پارکینگ انداخته‌اید وگرنه با رانندگی امثال شما ماشینی که سالم نمی‌ماند؛ حتماً له و لورده می‌شد.
پیرمرد عصبانی می‌شود و می‌گوید: استغفرلله. کاغذ را تا می‌کند و می‌گوید: خدایا همه ما را هدایت کن. همه آمین می‌گویند و پیرمرد بعد از خوش و بش با جمعیت خداحافظی می‌کند و می‌رود.
بالاخره بعد از ساعتی انتظار، نوبت من هم می‌شود. دیگر از جمعیتی که تا ساعتی قبل وجود داشتند خبری نیست. تقریباً سکوت حکمفرماست. بعد از چند دقیقه، نامه اعمال من هم صادر می‌شود، ۴۵۵ هزار تومان؛ آب دهانم را قورت می‌دهم، ۴۵۵ هزار تومان یعنی یک ششم حقوقم، یعنی پول ۶ کیلو گوشت، یعنی پول چند دست لباس برای بچه‌ها. با همین فکر‌ها برگه خلافی را از بالا به پایین چند بار مرور میکنم تهران، بزرگراه همت تجاوز از سرعت مجاز، تهران ـ. میدان فردوسی، سبزوار، تهران ـ. آزادگان، تهران ـ. صیاد.
انگار نفسم در سینه جا می‌ماند! احساس سنگینی میکنم. سعی میکنم خودم را نبازم. به خودم امید می‌دهم که جریمه‌ام اینقدر بالا نیست. از بقیه که کمتر جریمه شدم ...، اما باز هم قانع نمی‌شوم. دوباره لیست تخلف‌ها را نگاه میکنم؛ برق از سرم می‌پرد من اصلاً دو مسیری را که برایم جریمه ثبت کرده‌اند نرفته‌ام؛ چطور می‌شود که در آنجا جریمه شده باشم؟ ... شاید که نه حتماً کسی شماره ماشینش را دستکاری کرده و شماره پلاکش مثل پلاک خودروی من شده که من جریمه شده‌ام.
خودم را جمع میکنم. انگار نیرویی به بدنم تزریق شده، دوباره سریع به سمت باجه خلافی خودرو برمی‌گردم. می‌پرسم خانم من اعتراض دارم. چه کار باید بکنم؟ متصدی بدون اینکه سرش را بالا بیاورد همانطور که تایپ می‌کند می‌گوید: خانم اگر اعتراض دارید برگه اعتراض را پرکنید.
هیجان، اضطراب و عصبانیت هر سه در صدایش موج می‌زند. دست و پایش را گم کرده. تند تند جیبهایش را می‌گردد؛ کاپشن، شلوار، پیراهن، در نهایت به سراغ کیفش که روی صندلی گذاشته، می‌رود. هرچه که دنبالش بود را پیدا نمی‌کند. آخر سر دست‌پاچه به جوانی که در صندلی بغلی نشسته، می‌گوید: «داداش. ببین عددش درسته یا من اشتباه دیدم. عینکم رو انگار تو ماشین جا گذاشتم».
مرد جوان عینکش را جابه‌جا می‌کند و می‌گوید یک میلیون و .... مرد نمی‌گذارد جمله پسر تمام شود. برگه را از او گرفته و دوباره به سمت متصدی باجه می‌رود و می‌گوید: خانم اشتباه کردید. یکبار دیگر خلافی بگیرید. حتماً اشتباه شده.
متصدی که انگار گوشش از شنیدن این حرف‌ها پر است. با بی‌میلی برگه را می‌گیرد و می‌گوید: آقا شماره پلاک خودروی‌تان مگر ۲۸ ج.... نیست؟
مرد دچار وسواس فکری شده؛ کارت ماشین را از جیبش درآورده و دوباره نگاه می‌کند ۲۸ ج..... متصدی می‌گوید آقا درست است. برگه را به مرد می‌دهد و کار نفر بعدی را راه می‌اندازد.
یکی از مرد‌های همسن و سال خودش به او می‌گوید: «آقا بنشین. اینقدر به خودت فشار نیار. سکته می‌کنی‌ها. پول که ارزشی ندارد. چرک کف دست است». مرد سردرگم است. برگه را از بالا به پایین و از پایین به بالا نگاه می‌کند. نمی‌تواند فکرش را جمع کند. می‌گوید: یک وانت قراضه دارم. مگر چند تومن ارزش ندارد که بخواهم ۲ تومن پول جریمه بدهم.
مرد به جای آنکه آرام شود بدتر برمی‌تابد و می‌گوید: «از صبح تا شب برای دو لقمه نان هی ترمز هی کلاچ. آن وقت برایم دو تومن جریمه آمده است. مگر من چقدر درآمد دارم... با پول اجاره وخورد و خوراک و فلان قسط و تعمیر ماشین و پول مدرسه و فلان و بهمان چیزی که برایمان نمی‌ماند؛ شپش ته جیبم پشتک می‌زنه».
مرد آرام شدنی نیست، یکی برایش لیوان آبی می‌آورد. همان پسری که برگه خلافی مرد را برایش خوانده بود، برگه خلافی را از او می‌گیرد و بلند می‌گوید: سه جریمه به خاطر توقف در محل ممنوع است دو جریمه برای عبور از چراغ قرمز، سه جریمه برای... که مرد می‌گوید برگه را بده داداش. اصلاً خر ما از کُرگی دم نداشت. مرد از روی صندلی بلند می‌شود، خودش را جمع و جور می‌کند و یک خداحافظی بلند می‌گوید و می‌رود.
با رفتن مرد، دوباره ریتم مرکز پلیس +۱۰ عادی می‌شود. متصدی به نوبت شماره‌ها را می‌خواند این بار زنی مانتویی تا برگه را از متصدی می‌گیرد می‌گوید: مگر می‌شود خانم من اصلاً در سبزوار نبوده ام که برایم جریمه نوشته‌اید؟
متصدی می‌گوید: خانم محترم من که برایتان ننوشتم. من فقط پرینت خلافی‌تان را برایتان گرفته‌ام. اگر اعتراض دارید برگه اعتراض را پرکنید.
زن گوشه چشمی نازک کرده و غرغرکنان از جلوی باجه این طرف‌تر می‌آید. دنبال کسی است که حرف دلش را بگوید. رو به ما چند نفری که با تعجب نگاهش می‌کنیم، می‌گوید: باور می‌کنید؛ برایم سرعت غیرمجاز در جاده سبزوار را ثبت کرده‌اند. من تو عمرم اصلاً سبزوار نرفته‌ام که بدانم کجاست. چه برسد که سرعتم زیاد بوده که جریمه شده باشم.
همینطور که به قبض نگاه می‌کند انگار دوباره برق می‌گیردش؛ می‌گوید باور می‌کنید برای یک تخلف دو دوربین همزمان مرا جریمه کرده‌اند یکی ۹:۱۳ و دیگری ۹:۱۴ دقیقه در یک روز، یک خیابان و یک تقاطع و برای یک تخلف! واقعاً یکی به من بگوید واقعیت چیست؟ چرا باید برای یک تخلف دو بار جریمه شوم؟
حرف زن هنوز تمام نشده یکی دو تا از آقایان برگه را گرفته و نگاه می‌کنند. یکی می‌گوید: جل‌الخالق؛ راست می‌گوید. برای تجاوز از سرعت مجاز تا ۳۰ کیلومتر در ساعت دو دوربین به فاصله یک دقیقه هر کدام ۶۰ هزار تومان جریمه‌اش کرده‌اند.
همین یک جمله آتش بیار معرکه می‌شود. آن یکی از آن طرف می‌گوید: باید جریمه کنند دیگر؛ اگر جریمه نکنند که حقوق‌شان را نمی‌گیرند! آن یکی می‌گوید: آخر سال است باید قبض‌هایشان را پر کنند وگرنه از عیدی خبری نیست!
رئیس مرکز بر روی میز می‌زند و می‌گوید: آقایان، خانم‌ها لطفا نظم را رعایت کنید. با این حرف اندکی از هیجان موضوع می‌خوابد. اپراتور شماره بعدی را صدا می‌کند. جالب است نوبت هر کسی که می‌شود بقیه افراد انگار چشم به دهانش دوخته‌اند تا بگوید چقدر جریمه شده است.
جوان و پیر، زن و مرد ندارد؛ انگار همه کم و بیش تخلف کرده‌اند از یک تخلف کوچک و پارک زیر تابلوی توقف ممنوع گرفته تا عبور از چراغ قرمز. جو دوباره آرام می‌شود هنوز نوبت ما نشده است. یکی از آن طرف می‌گوید: دم عیدی بازار خرید و فروش ماشین داغ داغ است که همه برای گرفتن خلافی به صف شده‌اند.
صحبتش تمام نشده، متصدی نوبت ۱۸ را صدا می‌زند. نوبت همان آقایی است که داشت حرف می‌زد. به سمت باجه می‌رود. وقتی که برگه را می‌گیرد درجا میخکوب می‌شود. متصدی نوبت ۱۹ را اعلام می‌کند. فردی که نوبتش ۱۹ است با دست به شانه آن آقا می‌زند و می‌گوید داداش کجایی؟ مرد انگار از خواب پریده باشد می‌گوید بله، هان؛ همین جام.
شماره ۱۹ به طعنه از او می‌پرسد: کارنامه‌ات را به دست راستت دادند یا چپ؟ همین جمله باعث می‌شود که جمعیت حاضر بخندند و سوژه جدید به دستشان بیفتد.
مرد می‌گوید: ۸۸۰ تومان جریمه شده‌ام. باورم نمی‌شه! پیرمردی از آن طرف می‌گوید: خب اینقدر ویراژ ندهید. توی خیابان و بزرگراه هر شب کورس می‌گذارید. حق‌تان است. مرد دهانش باز می‌ماند. هاج و واج پیرمرد را نگاه می‌کند و می‌گوید: پدر جان. قیافه‌ام غلط‌انداز است. من ماشین ندارم که فقط یک موتور هوندا دارم؛ پیک موتوری‌ام من. کورسم کجا بود حاج‌آقا؟
جمعیت از خنده منفجر می‌شوند. پیرمرد، اما خود را نمی‌بازد و می‌گوید: دور دور که می‌کنید با موتور. صدای اگزوزموتورتان که آزاردهنده است. چند نفر هم که سوار می‌کنید. بار هم که می‌برید.
مردی از آن طرف می‌گوید: حاج‌آقا ولش کن. خودش داغدار است. شما کاسه داغ‌تر از آش نشوید. مرد جوان چیزی نمی‌گوید. فقط کاپشنش را که روی صندلی گذاشته به تن می‌کند و کاغذ خلافی را تا کرده و در جیب می‌گذارد و می‌رود.
دوباره سکوت برقرار می‌شود، شماره ۲۰ نوبت پیرمرد می‌شود همان که کُری می‌خواند. همه منتظرند تا ببینند چقدر جریمه شده، اما پیرمرد برگه را که می‌گیرد با لبخند به بقیه نگاه می‌کند. کارنامه‌اش پاک پاک است!
یکی از جوان‌ها به متلک می‌گوید حاج‌آقا چه کار کردی؟ پیرمرد بادی به غبغب انداخته و می‌گوید: درست رانندگی کردم و جریمه نشدم. کارنامه‌ام سفید سفید است.
پسر جوان، اما دست بردار نیست. می‌گوید: حاج‌آقا شما که «نا» ندارید رانندگی کنید. معلوم است ماشین را گوشه پارکینگ انداخته‌اید وگرنه با رانندگی امثال شما ماشینی که سالم نمی‌ماند؛ حتماً له و لورده می‌شد.
پیرمرد عصبانی می‌شود و می‌گوید: استغفرلله. کاغذ را تا می‌کند و می‌گوید: خدایا همه ما را هدایت کن. همه آمین می‌گویند و پیرمرد بعد از خوش و بش با جمعیت خداحافظی می‌کند و می‌رود.
بالاخره بعد از ساعتی انتظار، نوبت من هم می‌شود. دیگر از جمعیتی که تا ساعتی قبل وجود داشتند خبری نیست. تقریباً سکوت حکمفرماست. بعد از چند دقیقه، نامه اعمال من هم صادر می‌شود، ۴۵۵ هزار تومان؛ آب دهانم را قورت می‌دهم، ۴۵۵ هزار تومان یعنی یک ششم حقوقم، یعنی پول ۶ کیلو گوشت، یعنی پول چند دست لباس برای بچه‌ها. با همین فکر‌ها برگه خلافی را از بالا به پایین چند بار مرور میکنم تهران، بزرگراه همت تجاوز از سرعت مجاز، تهران ـ. میدان فردوسی، سبزوار، تهران ـ. آزادگان، تهران ـ. صیاد.
انگار نفسم در سینه جا می‌ماند! احساس سنگینی میکنم. سعی میکنم خودم را نبازم. به خودم امید می‌دهم که جریمه‌ام اینقدر بالا نیست. از بقیه که کمتر جریمه شدم ...، اما باز هم قانع نمی‌شوم. دوباره لیست تخلف‌ها را نگاه میکنم؛ برق از سرم می‌پرد من اصلاً دو مسیری را که برایم جریمه ثبت کرده‌اند نرفته‌ام؛ چطور می‌شود که در آنجا جریمه شده باشم؟ ... شاید که نه حتماً کسی شماره ماشینش را دستکاری کرده و شماره پلاکش مثل پلاک خودروی من شده که من جریمه شده‌ام.
خودم را جمع میکنم. انگار نیرویی به بدنم تزریق شده، دوباره سریع به سمت باجه خلافی خودرو برمی‌گردم. می‌پرسم خانم من اعتراض دارم. چه کار باید بکنم؟ متصدی بدون اینکه سرش را بالا بیاورد همانطور که تایپ می‌کند می‌گوید: خانم اگر اعتراض دارید برگه اعتراض را پرکنید.
«فرم درخواست رسیدگی به اعتراض به صورت وضعیت تخلفات رانندگی» را از باجه مربوطه می‌گیرم. جالب است دو سه موردی را که امروز افراد حاضر در پلیس+ ۱۰ با آن مواجه بوده و به آن معترض بودند را در خود جای داده؛ از عدم تردد در شهر محل صدور قبض جریمه گرفته تا عدم رویت قبض جریمه الصاقی و ... تا درخواست بخشودگی.
فرم را پر کرده و حین تحویل به متصدی می‌پرسم: واقعا رسیدگی می‌شود؟ آیا مبلغ جریمه‌ها کم می‌شود؟
مرد می‌گوید: بله خانم. البته بستگی دارد که تخلفتان چه باشد، در سیستم بررسی می‌کنند. انشالله حل شود.
موضوع اعتراض به جرایم رانندگی را با سرهنگ احمد کرمی اسد رئیس مرکز اجراییات پلیس راهور ناجا در میان می‌گذارم.
سرهنگ کرمی‌اسد می‌گوید: افرادی که به جرایم خود اعتراض دارند می‌توانند در وهله اول به مرکز پلیس + ۱۰ مراجعه کرده و فرم مربوطه را دریافت و دلایل اعتراض خود را بنویسند؛ این فرم سیستمیک به واحد اجراییات پلیس راهور ارسال شده و ظرف چند ساعت بررسی‌ها انجام شده و نتیجه اعلام می‌شود.
رئیس مرکز اجراییات پلیس راهور ناجا در پاسخ به این سؤال که نتیجه چطور به متقاضی ابلاغ می‌شود، گفت: کمتر از چند ساعت نتیجه به صورت سیستمی به همان دفتر پلیس +۱۰ که اعتراض را فرستاده، ارسال می‌شود تا به متقاضی ابلاغ شود؛ چون در خیلی اوقات نتیجه کمتر از دو سه ساعت است متقاضی اگر در محل حضور داشته باشد به صورت شفاهی اطلاع داده می‌شود و در غیر این صورت با توجه به اینکه شماره تلفن فرد متقاضی، ثبت شده است از طرف دفتر پلیس +۱۰ با تماس تلفنی وی را از نتیجه اعتراضش آگاه می‌کنند.
وی در پاسخ به این سؤال که اگر معترض به نتیجه بررسی هم اعتراض داشته باشد چه باید کند، اعلام کرد: اگر معترض از جواب بررسی اقناع نشد باید به واحد‌های رسیدگی به تخلفات رانندگی مراجعه کند؛ در کل کشور ۲۵۸ واحد فعال رسیدگی به تخلفات رانندگی وجود دارد. فرد باید به این مراکز مراجعه کرده و اعتراض خود را اعلام کند؛ در آن مراکز ماموران پلیس راهور به عنوان کارشناس واحد و یک نفر قاضی به عنوان رئیس واحد حضور دارند که به اعتراضات رسیدگی می‌کنند.
سرهنگ کرمی‌اسد گفت: رأی صادر شده در این مراکز، چون توسط قاضی صادر می‌شود قطعی و غیرقابل اعتراض است.
وی در پاسخ به این سؤال که چه مدت طول می‌کشد تا جواب اعتراض نهایی به دست معترض برسد خاطرنشان کرد: این موضوع بستگی به تعداد پرونده‌ها دارد و در نهایت ۷۲ ساعت زمان می‌برد.
رئیس مرکز اجرائیات پلیس راهور ناجا به دو برابر شدن جرایم پلیس راهنمایی و رانندگی اشاره و اظهار داشت: به استناد ماده ۵ قانون رسیدگی تخلفات، در صورتی که قبض جریمه‌ای حداکثر ظرف مدت ۶۰ روز از تاریخ صدور یا ابلاغ آن پرداخت نشود، بعد از مدت مذکور باید به مأخذ دو برابر پرداخت شود.
وی تصریح کرد: بحث دو برابری مبلغ جریمه برای تمام تخلفات رانندگی است، لذا رانندگان ملزم هستند در صورتی که قبض جریمه را دریافت کرده یا از جریمه صادرشده آگاه شدند حداکثر ظرف ۶۰ روز نسبت به پرداخت آن اقدام کنند.
سردار کرمی اسد در پاسخ به دیگر پرسش فارس در خصوص اینکه آیا بخشودگی جرایم در دستورکار است یا خیر، اعلام کرد: اصلاً بخشودگی جرایم در دستور نیست؛ آن موردی که یکی دو بار در سال‌های گذشته اجرا شد، براساس مصوباتی بوده که به پلیس ابلاغ شده و بخشودگی اصل جریمه‌ها نبوده، بلکه شامل دیرکرد جرایم سال‌های گذشته بوده که حذف می‌شد.
گفتنی است شهروندان در سامانه فارس من با درج موضوعی با عنوان «اعتراض به جریمه راهنمایی و رانندگی» پیگیری این موضوع را از خبرگزاری فارس خواستار بودند.
منبع:
خبرگزاری فارس
ارسال نظر