.svg)
راه‌هایی که با قدم گذاشتن در آن‌ها سند مرگ رابطه زناشویی‌تان را امضاء می‌کنید
پارسینه: پذیرفتن اینکه ما کار‌های غلطی انجام می‌دهیم و به کسانی که دوستشان داریم، آسیب می‌زنیم، سخت و دشوار است.
همه این راه‌ها باعث رنج برای ما و شریک زندگیمان است. این موارد که در ادامه می‌آوریم موجب ناامیدی و عصبانیت ما می‌شوند.
می‌توانید قبل از ادامه چنین رابطه مخربی، بیشتر تامل کنید و عوامل خراب کردن یک رابطه را شناسایی کنید:
شما فکر می‌کنید شریک زندگی شما دشمنی است که باید شکست بخورد.
همواره اصرار دارید که حرف شما درست است.
در هنگام بحث به شریک زندگی خود توهین می‌کنید.
همواره حین بحث کردن صدای خود را بالا می‌برید.
دروغ می‌گویید.
وقتی شریک زندگی شما نیاز دارد که بحث را به بعد معوق کنید، شما اصرار داشته باشید که بحث کنید.
از سلاح تهدید به طلاق یا جدایی استفاده کنید
نمی‌توانید زمانی که برای تلفن هوشمند خودتان می‌گذارید را مدیریت کنید. این مساله را جدی بگیرید.
با گفتن اینکه «دوستان ما با من موافق هستند» موقعیت خودتان را تقویت می‌کنید.
حتی اگر بدانید که مسئول هستید، سرسختانه از عذرخواهی خودداری می‌کنید.
مسئله‌ای را در زمان نامناسب مثل اواخر شب وقتی که خسته هستید و یا صبح که عجله دارید پیش بکشید.
شما خوب گوش نمی‌دهید. برنامه‌ریزی می‌کنید که چه چیزی را بعد از حرف او بگویید و توجه زیادی به حرف‌های او نمی‌کنید.
وقتی شریک زندگی شما شکایتی می‌کند، در دفاع می‌گویید: «تو هم همین کار را می‌کنی.»
مقایسه‌های ناخوشایندی می‌کنید: «تو دقیقا مانند مادرت هستی» یا «تو دقیقا مثل پدرت هستی.»
او را با دیگران مقایسه می‌کنید: «سایر زنان/مردانی که می‌شناسم این کار را انجام می‌دهند.»
گفتن «تو همیشه...»
گفتن «تو هرگز...»
از مسئولیت حرف خودتان با گفتن اینکه من فقط شوخی کردم و تو شوخی سرت نمی‌شود، فرار می‌کنید.
انتقام‌جویی به هر دوی شما صدمه می‌زند.
وقتی که می‌دانید اشتباه کرده‌اید، آن را انکار کنید.
گفتن اینکه «این مشکل توست.»
وقتی که به بحث استراحت می‌دهید، به یک دفاع جانانه‌تر از خودتان فکر می‌کنید، نه به یافتن راه‌حل خلاقانه و آرام کردن اوضاع.
دیگر به راه‌های عاشقانه توجهی نمی‌کنید.
غفلت از نشان دادن عشق به شریک زندگی خود با نشان دادن مدارا، پذیرش و مراقبت.
عدم برقراری یک رابطه متعادل در دادن و دریافت کردن.
فراموش کردن بزرگداشت روز‌های تولد، روز مادر، روز پدر و سالگرد‌های ازدواج. اگر وضعیت اقتصادی ما در خطر باشد، همین که با خلاقیت به شریک زندگی خود نشان دهیم که این تاریخ را از یاد نبرده‌ایم، باعث رد و بدل شدن احساسات بین ما می‌شود.
حاضر نیستید اتفاقات گذشته را رها کنید.
در مقابل افراد دیگر با شریک زندگی خود رفتار شرم‌آوری دارید.
غفلت از ابراز قدردانی و تشکر از شریک زندگی خود
اینکه رابطه‌ای را با رفتار خودمان به دره نزدیک کنیم آنقدر آرام آرام اتفاق می‌افتد که حتی محدود به این گزینه‌ها نمی‌شود و موارد جزیی را در بر می‌گیرد. وقتی به رفتار خودمان نگاه کنیم و آن را ارزیابی کنیم، شانس بزرگی برای تغییر داریم. این شناسایی نقطه عطفی تا زمان رسیدن به الگو‌های سالم در روابط پایدار است.
شما فکر می‌کنید شریک زندگی شما دشمنی است که باید شکست بخورد.
همواره اصرار دارید که حرف شما درست است.
در هنگام بحث به شریک زندگی خود توهین می‌کنید.
همواره حین بحث کردن صدای خود را بالا می‌برید.
دروغ می‌گویید.
وقتی شریک زندگی شما نیاز دارد که بحث را به بعد معوق کنید، شما اصرار داشته باشید که بحث کنید.
از سلاح تهدید به طلاق یا جدایی استفاده کنید
نمی‌توانید زمانی که برای تلفن هوشمند خودتان می‌گذارید را مدیریت کنید. این مساله را جدی بگیرید.
با گفتن اینکه «دوستان ما با من موافق هستند» موقعیت خودتان را تقویت می‌کنید.
حتی اگر بدانید که مسئول هستید، سرسختانه از عذرخواهی خودداری می‌کنید.
مسئله‌ای را در زمان نامناسب مثل اواخر شب وقتی که خسته هستید و یا صبح که عجله دارید پیش بکشید.
شما خوب گوش نمی‌دهید. برنامه‌ریزی می‌کنید که چه چیزی را بعد از حرف او بگویید و توجه زیادی به حرف‌های او نمی‌کنید.
وقتی شریک زندگی شما شکایتی می‌کند، در دفاع می‌گویید: «تو هم همین کار را می‌کنی.»
مقایسه‌های ناخوشایندی می‌کنید: «تو دقیقا مانند مادرت هستی» یا «تو دقیقا مثل پدرت هستی.»
او را با دیگران مقایسه می‌کنید: «سایر زنان/مردانی که می‌شناسم این کار را انجام می‌دهند.»
گفتن «تو همیشه...»
گفتن «تو هرگز...»
از مسئولیت حرف خودتان با گفتن اینکه من فقط شوخی کردم و تو شوخی سرت نمی‌شود، فرار می‌کنید.
انتقام‌جویی به هر دوی شما صدمه می‌زند.
وقتی که می‌دانید اشتباه کرده‌اید، آن را انکار کنید.
گفتن اینکه «این مشکل توست.»
وقتی که به بحث استراحت می‌دهید، به یک دفاع جانانه‌تر از خودتان فکر می‌کنید، نه به یافتن راه‌حل خلاقانه و آرام کردن اوضاع.
دیگر به راه‌های عاشقانه توجهی نمی‌کنید.
غفلت از نشان دادن عشق به شریک زندگی خود با نشان دادن مدارا، پذیرش و مراقبت.
عدم برقراری یک رابطه متعادل در دادن و دریافت کردن.
فراموش کردن بزرگداشت روز‌های تولد، روز مادر، روز پدر و سالگرد‌های ازدواج. اگر وضعیت اقتصادی ما در خطر باشد، همین که با خلاقیت به شریک زندگی خود نشان دهیم که این تاریخ را از یاد نبرده‌ایم، باعث رد و بدل شدن احساسات بین ما می‌شود.
حاضر نیستید اتفاقات گذشته را رها کنید.
در مقابل افراد دیگر با شریک زندگی خود رفتار شرم‌آوری دارید.
غفلت از ابراز قدردانی و تشکر از شریک زندگی خود
اینکه رابطه‌ای را با رفتار خودمان به دره نزدیک کنیم آنقدر آرام آرام اتفاق می‌افتد که حتی محدود به این گزینه‌ها نمی‌شود و موارد جزیی را در بر می‌گیرد. وقتی به رفتار خودمان نگاه کنیم و آن را ارزیابی کنیم، شانس بزرگی برای تغییر داریم. این شناسایی نقطه عطفی تا زمان رسیدن به الگو‌های سالم در روابط پایدار است.
ارسال نظر