سرنوشت علویان در صورت سقوط رژیم بشار اسد

مدیر گروه تحقیقاتی مدیترانه و شرق میانه، فابریس بالانش، مینویسد که علوی ها از انتقام سنی ها در هراس اند. و اضافه میکند که ما در یک نقطۀ بدون بازگشت قرار داریم. رژیم باید مخالفین را سرکوب کند، وگر نه، خودش سقوط میکند. برای دفاع از جان خود، نیروهای نظامی عالی سوریه که یا متشکل از علویان است و یا هم زیر رهبری آنان قرار دارد، تا آخر به نبرد ادامه خواهند داد، چونکه آنان نمیخواهند به سرنوشت «حرکی» ها دچار شوند. حرکی ها، اعضای عرب تبار ارتش فرانسه در زمان جنگ الجزایر بودند، که بعد از استقلال الجزایر، یا در داخل کشور، اعدام شدند، و یا هم در فرانسه، در وضع اسفناکی زندگی خود را ادامه دادند.

یکی دیگر از نخبگان، توماس پیرت، استاد در دانشگاه ادیمبورگ، مینویسد که اگر اسد سقوط کند، ترس از این موجود است که جماعت علوی معدوم شود، و آنهم در واکنش به سرکوب شدید نیروهای رژیم.

علوی ها که تنها 12 در صد اهالی سوریه را تشکیل میدهند، در گذشته در زمان عثمانی ها، قشر فقیری را تشکیل میدادند که مردم به آنان به دیدۀ بد مینگریست و تنها علوی هایی که حق داشتند وارد شهر ها شوند، خدمۀ خانواده های سنی مذهب ها بودند.

علوی ها که مذهب آنان در قرن نهم، در عراق بوجود آمد، بخشی از اهل تشیع اند، ولی آنان تنها به حضرت علی ارج نمیگذارند، بلکه او را گوهری میدانند، که برتر از پیغمبر اسلام تلقی میشود. محتویات واقعی این مذهب، مخفی است ولی آنان به بازگشت ارواح اعتقاد دارند و مسجد ندارند، روزه نمیگیرند و حج نمیروند و هم اعیاد اسلامی را جشن میگیرند و هم روز های عیسوی را.