.svg)
خاطرات بد دوران کودکی‌تان را به فرزندان خود نگویید
پارسینه: یک متخصص روانشناسی گفت: والدین نباید خاطره تنبیه‌های خود در کودکی را برای فرزندانشان بگویند، زیرا این خاطرات به کودک بسیار آسیب می‌زند.
متخصص روانشناس درباره اثر نامطلوب تعریف خاطرات ناگوار دوران مدرسه خود بر کودکان اظهار کرد: زمانی که والدین درباره خاطرات بد دوران کودکی خود با کودکانشان صحبت می‌کنند در واقع هدف و قصدشان ایجاد اطمینان و آرامش بوده درحالی که این کار اشتباه است.
او در ادامه افزود: خانواده‌ها برای کودکان خود درباره تنبیه‌هایشان در گذشته صحبت نکنند. کودکان امروزه به دلایل مختلف احساس نا امنی بیشتری می‌کنند و با بیان این گونه مطالب بسیار مضطرب می‌شوند. بیان خاطرات بد گذشته والدین برای کودکان نوعی خودافشایی محسوب می‌شود، خودافشایی در اصل یک مهارت برای کسب بهتر ارتباط موثر به حساب می‌آید که در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شقاقی بیان کرد: نکته مهم این است که خانواده‌ها هنگام رو به رو شدن با شرایط سخت نباید از خودافشایی استفاده کنند. خودافشایی باید به یک اتحاد ختم شود اتحادی که ارتباط عمیق ایجاد کند تا به رشد، بهبود و مقابله با گسستگی و عدم درک متقابل بیانجامد و از رفتار‌های مخرب مثل انتقاد و تحقیر جلوگیری شود. بیان خاطرات بد منجر به تایید احساس نگرانی و خود افشایی در کودک می‌شود. خانواده‌ها با تعریف خاطرات تنبیه خود برای کودکان موجب ایجاد رویداد‌های استرس زا در کودک می‌شوند.
او در ادامه افزود: بنابراین پیشنهاد می‌شود به جای تعریف خاطرات بد با کودکانتان بیشتر همدلی کنید. همدلی شما با احساس کودکتان به این معنی است که او را درک کرده و آن را می‌پذیرید. هیجان فرزندتان در چنین شرایطی فروکش کرده و فرصتی برای تفکر صحیح و حل مسائل ایجاد می‌شود.
این متخصص روانشناسی بیان کرد: بسیاری از والدین با مفهوم واقعی اضطراب آشنا نیستند، آنان فکر می‌کنند که اگر کودک سرمساله‌ای گریه کند، اضطراب دارد یا اصولا به مساله اضطراب توجهی ندارند. اضطراب در واقع، حالت ناخوشایندی از نگرانی و ترس است که منبع خاصی برای آن وجود ندارد.
او گفت: این نگرانی، ترس و اضطراب موجب می‌شود موقعیت و رفتار کودک دچار برخی مشکلات شود و سطح عملکرد او پایین می‌آید؛ در واقع منظور از سطح عملکرد در روانشناسی، سطح عملکرد انطباقی است. یعنی کودک در رفتار اجتماعی، تحصیلی و ارتباط خود با خانواده به خاطر ترس مبهم و نگرانی اش، دچار مشکل می‌شود.
منبع: بهداشت نیوز
او در ادامه افزود: خانواده‌ها برای کودکان خود درباره تنبیه‌هایشان در گذشته صحبت نکنند. کودکان امروزه به دلایل مختلف احساس نا امنی بیشتری می‌کنند و با بیان این گونه مطالب بسیار مضطرب می‌شوند. بیان خاطرات بد گذشته والدین برای کودکان نوعی خودافشایی محسوب می‌شود، خودافشایی در اصل یک مهارت برای کسب بهتر ارتباط موثر به حساب می‌آید که در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شقاقی بیان کرد: نکته مهم این است که خانواده‌ها هنگام رو به رو شدن با شرایط سخت نباید از خودافشایی استفاده کنند. خودافشایی باید به یک اتحاد ختم شود اتحادی که ارتباط عمیق ایجاد کند تا به رشد، بهبود و مقابله با گسستگی و عدم درک متقابل بیانجامد و از رفتار‌های مخرب مثل انتقاد و تحقیر جلوگیری شود. بیان خاطرات بد منجر به تایید احساس نگرانی و خود افشایی در کودک می‌شود. خانواده‌ها با تعریف خاطرات تنبیه خود برای کودکان موجب ایجاد رویداد‌های استرس زا در کودک می‌شوند.
او در ادامه افزود: بنابراین پیشنهاد می‌شود به جای تعریف خاطرات بد با کودکانتان بیشتر همدلی کنید. همدلی شما با احساس کودکتان به این معنی است که او را درک کرده و آن را می‌پذیرید. هیجان فرزندتان در چنین شرایطی فروکش کرده و فرصتی برای تفکر صحیح و حل مسائل ایجاد می‌شود.
این متخصص روانشناسی بیان کرد: بسیاری از والدین با مفهوم واقعی اضطراب آشنا نیستند، آنان فکر می‌کنند که اگر کودک سرمساله‌ای گریه کند، اضطراب دارد یا اصولا به مساله اضطراب توجهی ندارند. اضطراب در واقع، حالت ناخوشایندی از نگرانی و ترس است که منبع خاصی برای آن وجود ندارد.
او گفت: این نگرانی، ترس و اضطراب موجب می‌شود موقعیت و رفتار کودک دچار برخی مشکلات شود و سطح عملکرد او پایین می‌آید؛ در واقع منظور از سطح عملکرد در روانشناسی، سطح عملکرد انطباقی است. یعنی کودک در رفتار اجتماعی، تحصیلی و ارتباط خود با خانواده به خاطر ترس مبهم و نگرانی اش، دچار مشکل می‌شود.
منبع: بهداشت نیوز
ارسال نظر