عفونتهایی که ناباروری میآورند
پارسینه: ابتلا به عفونت (از طریق تماس جنسی و غیر جنسی) از جمله مهمترین علل ناباروری در زنان و مردان است. در این میان زنان بیش از مردان در معرض ابتلا به این عفونتها قرار دارند.
وی در این خصوص به سیناپرس گفت: درصد قابل توجهی از علت ناباروری در میان زنان و مردان به دلیل ایجاد اختلال در سیستم بدنی و تناسلی آنها به وجود میآید. مثلا در زنان ممکن است ناحیه رحم یا لولههای فالوپ چسبندگی یا انسداد پیدا کنند. در مردان نیز ممکن است بیضهها و مجاری تناسلی دچار انسداد شوند. حتی گاهی میزان حرکت و فعالیت اسپرمها نیز تحت تاثیر قرار میگیرد.
این متخصص بیماریهای عفونی و گرمسیری، به علت چرایی این مساله پرداخت و اظهارداشت: میزان زیادی از عفونتها باعث ایجاد این اختلالها میشوند. در واقع ابتلا به این عفونتها است که میتواند روی بدن این افراد تاثیر بگذارد و منجر به ناباروری آنها شود. یک سری از این عفونتها از طریق راههای جنسی (به ویژه رفتارهای جنسی پر خطر) منتقل میشوند؛ در راس این عفونتها میتوان به کلامیدیا (chlamydia) اشاره کرد.
وی ادامه داد: برخی از عفونتها نیز تنها راه انتقال شان، راه جنسی نیست. گاهی برخی از میکروبهای خاص میتوانند از طریق خون، وارد لگن شده و باعث ایجاد عفونت شوند. مثلاعفونت، پس از ترکیدن آپاندیس میتواند در سراسر بدن گسترش پیدا کند. برخی از ارگانیسمهای خاص نیز میتوانند از قسمتهای دیگر بدن منتقل شوند و چسبندگی، انسداد و ناباروری ایجاد کنند.
به گفته وی، میکروب سل نیز باعث انسداد، چسبندگی و ناباروری میشود. ما اکنون در منطقه بومی سل قرار داریم (یعنی در تماس با این میکروب هستیم) بنابراین رعایت بهداشت فردی برای پیشگیری از ابتلا به این عفونت بسیار اهمیت دارد.
وی خاطرنشان کرد: یک سری از عفونتها نیز ممکن است به خودی خود، باعث ناباروری نشوند و روی سیستم باروری تاثیر نگذارند، اما مسلما ابتلا به این عفونتها میتواند در روابط زن و مرد تاثیرگذار باشد. HIV، هپاتیت B، ویروس پاپیلوم انسانی ((HPV، هرپس (HSV) از جمله این عفونت هاست. مثلا اگر مقادیر ویروس «اچ آی وی» و همچنین هپاتیت در بدن زنان مبتلا زیاد باشد و آنها درمان نشوند، علاوه بر اینکه شریک جنسی شان را مبتلا به این ویروس میکنند، حتی میتوانند این ویروس را به جنین خود نیز انتقال دهند. البته ریسک انتقال ویروس «هرپس» و «اچ پی وی» از مبتلایان به جنین زیاد نیست.
ثقه الاسلامی به اهمیت درمان و راههای پیشگیری از انتقال این ویروسها پرداخت و بیان کرد: هرچند برای ویروس HIV راه درمانی قطعی وجود ندارد، اما روشهای درمانی کنونی میتواند تعداد ویروسها را کمتر بکند یعنی قابلیت انتقال را از بین ببرد.
وی درباره شانس ابتلای جنین به این ویروس از طریق مادر گفت: هم اکنون آمار دقیقی درباره شانس ابتلای کودکان به ویروس «اچ آی وی» نداریم، زیرا فقط بحث مادر مطرح نیست. حتی اگر پدر هم آلوده به ویروس HIV باشد، تعداد ویروسها نیز بالا باشد، این ویروس میتواند به جنین منتقل شود، اما اگر او تحت درمان باشد، دارو استفاده کند، تعداد ویروس هایش نیز خیلی پایین باشد، میتوانیم تعداد ویروسها را سرکوب کنیم. در این زمان شانس انتقال ویروس به جنین خیلی کم است.
وی تصریح کرد: خوشبختانه هم اکنون برای ویروس HSV و هپاتیت درمان قطعی داریم که این مساله بسیار اهمیت پیدا میکند، زیرا میتوانیم مانع پیشروی بیماری شویم. در هپاتیت «بی» و «سی»، ما میتوانیم تعداد این ویروسها را به صفر برسانیم، زیرا هم اکنون درمانهای قطعی برای این مساله وجود دارد. زمانی که تعداد ویروسهای بدن فرد مبتلا به صفر برسد، دیگر قابلیت انتقال به فرد دیگری را ندارند.
وی یادآور شد: در حال حاضر نوعی از ویروس HSV میتواند از طریق رابطه جنسی منتقل شود. هرچند هم اکنون درمان قطعی برای مبتلایان به این ویروس وجود ندارد، اما برمبنای زمان ابتلا به ویروس و بارداری مادر، تاثیر آن بر جنین و نوع و نحوه زایمان مادر بسیار اهمیت پیدا میکند؛ بهترین روش، زایمان طبیعی است، اما اگر فرد مبتلا دارای ضایعهای حاد باشد، مجبور به استفاده از روش سزارین هستیم.
وی به سن شیوع ابتلا به این بیماری اشاره کرد و گفت: مسلما ویروسهایی که از طریق روابط جنسی انتقال مییابند، در جوانان و کسانی که دارای روابط جنسی پر خطر هستند، شیوع بیشتری دارد، اما گاهی تنها سن ملاک نیست. یکی از راههای انتقال ویروسهایی مانند «اچ آی وی» و «اچ پی وی»، «اچ اس وی»، رابطه جنسی است. این ویروسها میتوانند از طریق معتادان تزریقی (استفاده از سرنگ مشترک و آلوده)، ابزارهای دندانپزشکی (به علت استریل نبودن وسایل دندانپزشکی) و آرایشگری (استفاده از وسایل غیر بهداشتی مانند تیغ آلوده به خون افراد مبتلا) نیز به بدن فرد سالم منتقل شوند بنابراین در هر سنی فرد میتواند به این نوع ویروسها مبتلا شود.
این متخصص بیماریهای عفونی و گرمسیری به راههای پیشگیری از ابتلای این ویروسهای پر خطر اشاره کرد و گفت: اولین توصیه ما این است که افراد از انجام رفتارهای پر خطر جنسی (روابط جنسی پر خطر خارج از حریم خانواده) پرهیز کنند. هرچند ابتلای برخی از ارگانسیمها به عفونت شایع و اجتناب ناپذیر است، اما باید کوچکترین علایم را جدی گرفت. مثلا زنان باید درد شکم، ترشح غیر طبیعی، درد پهلو و ... را جدی بگیرند و برای درمان به نزد پزشک مراجعه کنند، زیرا اگر درمان نشوند، آن ضایعات و اثرات، زمینه ساز ناباوری آنها میشود. از اینرو انجام معاینات دورهای و آزمایش پاپ اسمیر اهمیت ویژهای دارد. مردان نیز باید به علایمی مانند تورم بیضه ها، سوزش ادار که نشان دهنده عفونت مجاری ادراری است، توجه زیادی کنند.
منبع:سلامت نیوز
این متخصص بیماریهای عفونی و گرمسیری، به علت چرایی این مساله پرداخت و اظهارداشت: میزان زیادی از عفونتها باعث ایجاد این اختلالها میشوند. در واقع ابتلا به این عفونتها است که میتواند روی بدن این افراد تاثیر بگذارد و منجر به ناباروری آنها شود. یک سری از این عفونتها از طریق راههای جنسی (به ویژه رفتارهای جنسی پر خطر) منتقل میشوند؛ در راس این عفونتها میتوان به کلامیدیا (chlamydia) اشاره کرد.
وی ادامه داد: برخی از عفونتها نیز تنها راه انتقال شان، راه جنسی نیست. گاهی برخی از میکروبهای خاص میتوانند از طریق خون، وارد لگن شده و باعث ایجاد عفونت شوند. مثلاعفونت، پس از ترکیدن آپاندیس میتواند در سراسر بدن گسترش پیدا کند. برخی از ارگانیسمهای خاص نیز میتوانند از قسمتهای دیگر بدن منتقل شوند و چسبندگی، انسداد و ناباروری ایجاد کنند.
به گفته وی، میکروب سل نیز باعث انسداد، چسبندگی و ناباروری میشود. ما اکنون در منطقه بومی سل قرار داریم (یعنی در تماس با این میکروب هستیم) بنابراین رعایت بهداشت فردی برای پیشگیری از ابتلا به این عفونت بسیار اهمیت دارد.
وی خاطرنشان کرد: یک سری از عفونتها نیز ممکن است به خودی خود، باعث ناباروری نشوند و روی سیستم باروری تاثیر نگذارند، اما مسلما ابتلا به این عفونتها میتواند در روابط زن و مرد تاثیرگذار باشد. HIV، هپاتیت B، ویروس پاپیلوم انسانی ((HPV، هرپس (HSV) از جمله این عفونت هاست. مثلا اگر مقادیر ویروس «اچ آی وی» و همچنین هپاتیت در بدن زنان مبتلا زیاد باشد و آنها درمان نشوند، علاوه بر اینکه شریک جنسی شان را مبتلا به این ویروس میکنند، حتی میتوانند این ویروس را به جنین خود نیز انتقال دهند. البته ریسک انتقال ویروس «هرپس» و «اچ پی وی» از مبتلایان به جنین زیاد نیست.
ثقه الاسلامی به اهمیت درمان و راههای پیشگیری از انتقال این ویروسها پرداخت و بیان کرد: هرچند برای ویروس HIV راه درمانی قطعی وجود ندارد، اما روشهای درمانی کنونی میتواند تعداد ویروسها را کمتر بکند یعنی قابلیت انتقال را از بین ببرد.
وی درباره شانس ابتلای جنین به این ویروس از طریق مادر گفت: هم اکنون آمار دقیقی درباره شانس ابتلای کودکان به ویروس «اچ آی وی» نداریم، زیرا فقط بحث مادر مطرح نیست. حتی اگر پدر هم آلوده به ویروس HIV باشد، تعداد ویروسها نیز بالا باشد، این ویروس میتواند به جنین منتقل شود، اما اگر او تحت درمان باشد، دارو استفاده کند، تعداد ویروس هایش نیز خیلی پایین باشد، میتوانیم تعداد ویروسها را سرکوب کنیم. در این زمان شانس انتقال ویروس به جنین خیلی کم است.
وی تصریح کرد: خوشبختانه هم اکنون برای ویروس HSV و هپاتیت درمان قطعی داریم که این مساله بسیار اهمیت پیدا میکند، زیرا میتوانیم مانع پیشروی بیماری شویم. در هپاتیت «بی» و «سی»، ما میتوانیم تعداد این ویروسها را به صفر برسانیم، زیرا هم اکنون درمانهای قطعی برای این مساله وجود دارد. زمانی که تعداد ویروسهای بدن فرد مبتلا به صفر برسد، دیگر قابلیت انتقال به فرد دیگری را ندارند.
وی یادآور شد: در حال حاضر نوعی از ویروس HSV میتواند از طریق رابطه جنسی منتقل شود. هرچند هم اکنون درمان قطعی برای مبتلایان به این ویروس وجود ندارد، اما برمبنای زمان ابتلا به ویروس و بارداری مادر، تاثیر آن بر جنین و نوع و نحوه زایمان مادر بسیار اهمیت پیدا میکند؛ بهترین روش، زایمان طبیعی است، اما اگر فرد مبتلا دارای ضایعهای حاد باشد، مجبور به استفاده از روش سزارین هستیم.
وی به سن شیوع ابتلا به این بیماری اشاره کرد و گفت: مسلما ویروسهایی که از طریق روابط جنسی انتقال مییابند، در جوانان و کسانی که دارای روابط جنسی پر خطر هستند، شیوع بیشتری دارد، اما گاهی تنها سن ملاک نیست. یکی از راههای انتقال ویروسهایی مانند «اچ آی وی» و «اچ پی وی»، «اچ اس وی»، رابطه جنسی است. این ویروسها میتوانند از طریق معتادان تزریقی (استفاده از سرنگ مشترک و آلوده)، ابزارهای دندانپزشکی (به علت استریل نبودن وسایل دندانپزشکی) و آرایشگری (استفاده از وسایل غیر بهداشتی مانند تیغ آلوده به خون افراد مبتلا) نیز به بدن فرد سالم منتقل شوند بنابراین در هر سنی فرد میتواند به این نوع ویروسها مبتلا شود.
این متخصص بیماریهای عفونی و گرمسیری به راههای پیشگیری از ابتلای این ویروسهای پر خطر اشاره کرد و گفت: اولین توصیه ما این است که افراد از انجام رفتارهای پر خطر جنسی (روابط جنسی پر خطر خارج از حریم خانواده) پرهیز کنند. هرچند ابتلای برخی از ارگانسیمها به عفونت شایع و اجتناب ناپذیر است، اما باید کوچکترین علایم را جدی گرفت. مثلا زنان باید درد شکم، ترشح غیر طبیعی، درد پهلو و ... را جدی بگیرند و برای درمان به نزد پزشک مراجعه کنند، زیرا اگر درمان نشوند، آن ضایعات و اثرات، زمینه ساز ناباوری آنها میشود. از اینرو انجام معاینات دورهای و آزمایش پاپ اسمیر اهمیت ویژهای دارد. مردان نیز باید به علایمی مانند تورم بیضه ها، سوزش ادار که نشان دهنده عفونت مجاری ادراری است، توجه زیادی کنند.
منبع:سلامت نیوز
ارسال نظر