آیا ایران افسرده‌ترین مردم دنیا را دارد؟

افسردگی یکی از رایج‌ترین مشکلات سلامت روانی است که بسیاری از افراد در جهان با آن دست به گریبانند. با وجود اینکه شیوع افسردگی در سطح جهان گسترده است، اما درجه‌بندی‌های متفاوتی برای آن وجود دارد. به طور کلی سازمان بهداشت جهانی علائم افسردگی را دور شدن از مردم و فعالیت‌های معمول؛ انرژی کم یا بدون انرژی بودن؛ بی‌احساسی یا بی‌تفاوتی نسبت به مسائل اطراف، احساس گیجی، فراموشی، عصبانیت، ناراحتی، نگرانی یا ترس و فکر آسیب رساندن به خود یا دیگران عنوان کرده است. افسردگی و سلامت روانی بد اگر از سنین پایین به عنوان یک مسئله جدی نادیده گرفته شود می‌تواند بعد‌ها بسیار حادتر شده و زندگی فرد را با مشکل مواجه کند.

افسرده‌ترین کشور‌های جهان کدامند؟

بنا بر آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، ایالات متحده امریکا «افسرده ترین» کشور در جهان است و بعد از آن کلمبیا و اوکراین در رتبه‌های بعدی قرار دارند. کشور‌های هلند، فرانسه، ژاپن، نیجریه، هند و چین نیز در رتبه‌های بعدی این جدول قرار گرفته‌اند.

در مطالعات این سازمان اطلاعات جالبی نیز منتشر شده است. در این گزارش آمده، از هر شش نفر یک نفر در سنین ۱۰-۱۹ سالگی از افسردگی رنج می‌برد. شرایط بهداشت روان ۱۶ درصد از بار جهانی بیماری و صدمات را در افراد ۱۰ تا ۲۰ ساله به خود اختصاص می‌دهد. همچنین اعلام شده در سطح جهان، افسردگی یکی از مهمترین دلایل بیماری و ناتوانی در نوجوانان است و خودکشی سومین عامل اصلی مرگ و میر در بین کودکان ۱۵-۱۹ ساله است.

چرا در مهد آزادی؛ جوانان افسرده‌ترند؟

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید در کشور امریکا از هر ۵ بزرگسال یک نفر مسائل مربوط به افسردگی را تجربه کرده است و یک جوان از ۱۰ جوان امریکایی یک نفر دوره افسردگی حاد را تجربه کردند؛ همچنین یک نفر از ۲۵ آمریکایی با یک بیماری روانی جدی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی یا افسردگی اساسی زندگی می‌کرد. خودکشی دهمین علت اصلی مرگ در امریکا است. این شیوه جان باختن بیش از ۴۱۰۰۰ زندگی آمریکایی در هر سال را می‌گیرد، یعنی بیش از دو برابر تعداد جان باختگان در قتل!

حالا شاید با خواندن این آمار‌ها دلیل این میزان از خشونت را در بین جوانان امریکایی دریابید. میزان خودکشی، کشت و کشتار در مدارس، کالج‌ها و پارک‌ها و...؛ که روزانه اخبار مختلفی از آن در رسانه‌های جهان منتشر می‌شود. اما سوال اساسی این است که چرا در کشوری که ادعا می‌کند مهد آزادی است، افسردگی تا این اندازه شیوع دارد؟

مگر نه اینکه این کشور‌های غرب، این روز‌ها برای جوانان ایرانی نسخه می‌پیچند؟

کشور‌های غربی درحالی جوانان ایرانی را متهم به افسردگی می‌کنند که خود بیش از هر کشور دیگری به این معضل دچار هستند، آن‌ها برای جوانان ایرانی رواج روابط جنسی؛ ترویج انواع موسیقی‌های غربی را پیشنهاد می‌دهند و این درحالی است که آن‌ها خود مهد آزادی‌های بی قید و شرط هستند، با این وجود نیز نتوانسته‌اند مشکل جوان‌های خود را حل کنند.

آنچنان که در سال ۹۴ رهبر معظم انقلاب به این موضوع اشاره داشته و در دیدار بیستم تیر ماه در دیدار با جمعی از دانشجویان گفته‌اند: «جوان ایرانی خوشبختانه جوان پرانگیزه و پرشوری است؛ درست نقطه‌ی مقابل آن چیزی است که بعضی از مراکز مغرض آماری و غالباً با منشأ خارجی یا اساساً خارجی اعلام می‌کنند. آن‌ها می‌گویند جوان ایرانی افسرده است؛ یک طبقه‌بندی هم می‌کنند و می‌گویند جوان ایرانی در فلان درجه‌ی از افسردگی -یک درجه‌ی خیلی بالایی- قرار دارد. این یک دروغ محض و خباثت‌آمیزی است که دارد امروز انجام می‌گیرد و بهانه‌ی یک سلسله کار‌های خلاف دیگر است.»

بنظر می‌رسد قبل از اینکه نسخه غرب را بدون، چون و چرا قبول کنیم؛ باید بررسی کنیم که این روش‌های پیشنهادی از سوی غرب تا چه اندازه برای جوانان کشور خودشان موثر بوده است.