چالش سخت جوان ایرانی برای ادامه نخست وزیری «بوریس جانسون»

به گزارش «پارسینه» به نقل از «آر اف آی»، با اتکا به ترکیب جوان جمعیت حوزۀ انتخابی خود و دوری گزیدن فزایندۀ رای دهندگان محافظه کار از بوریس جانسون، امیدوار است در رای گیری آینده بر او پیشی گیرد و با محروم کردن او از کرسی مجلس، راه نخست وزیری را نیز بر او ببندد.

نامزد حزب کارگر در انتخابات پارلمانی ١٢ دسامبر در حوزۀ انتخاباتی «اکسبریج و روئیسلیپ جنوبی» واقع در غرب لندن، علی میلانی، در ابتدا تنها برای کسب تجربه پا به میدان این کارزار گذاشت، بویژه آنکه در برابر رقیب محافظه کار پُرقدرتی قرار می‌گرفت. بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا از سال ٢٠١۵ نمایندۀ این حوزۀ انتخاباتی در مجلس عوام این کشور است و در رای گیری زود‌رس پیش رو نیز برای نگهداری همین کرسی تلاش می‌کند. او برای حفظ مقام نخست وزیری ناگزیر باید به نمایندگی مجلس برگزیده شود.

هر چند بوریس جانسون بر اساس نظرسنجی‌های آغاز ماه نوامبر نزدیک به ۵ درصد بر علی میلانی پیشی داشته است، اما چنانکه کارشناسان می‌گویند، پویائی کارزار بسود نامزد حزب کارگر است. ساکنان این منطقه که بهنگام همه پرسی در بارۀ ماندن و یا ترک اتحادیۀ اروپا با ۵١ درصد آراء خواستار خروج شده بودند اینک بر پایۀ نظرسنجی‌ها تغییر نظر داده و به ٤٤ درصد کاهش یافته‌اند.

این تغییر افکار رهبران حزب محافظه کار را نگران کرده و حتی گفته می‌شود که بوریس جانسون به فکر تغییر حوزۀ انتخاباتی خود نیز افتاده و در جستجوی حوزه‌ای بوده است که پیروزی وی در آن حتمی باشد. او تا ١٤ نوامبر مهلت دارد حوزۀ انتخاباتی خود را تغییر دهد. در بریتانیا نامزد‌های پارلمان مُلزم به اقامت در حوزۀ نامزدی خود نیستند.

علی میلانی در مبارزات خود همین امر را به یک امتیاز انتخاباتی بدل ساخته و به رای دهندگان حوزۀ انتخابیۀ خود پیاپی یادآوری می‌کند که او در همان محله رشد کرده، در همان محله به بیمارستان رفته، در بیمارستان همان محله تحت عمل جراحی قرار گرفته و اینک نیز در همان محله زندگی می‌کند، در حالیکه رقیب او اگر فرصت یافت به آن محله سری می‌زند.

نامزد ایرانی تبار حزب کارگر در جناح چپ این حزب قرار دارد و از حمایت حلقۀ هواخواه «جِرِمی کوربین» برخوردار است.

علی میلانی بیست سال پیش هنگامی که تنها ۵ سال داشته همراه مادر و خواهر خود به انگلستان آمده و در کنار آنان در مجتمع‌های مسکونی دولتی زندگی کرده است.

علی میلانی در نوجوانی هنگامی که دولت بریتانیا کمک هزینۀ تحصیلی به دانش آموزان و دانشجویان را مورد بازبینی قرار داد و شهریۀ ثبت نام در دانشگاه‌ها را سه برابر کرد در انجمن‌های دانش آموزان فعال شد و از همان هنگام پا به میدان پیراسیاسی گذاشت و در دورۀ آموزش عالی معاون «اتحادیۀ ملی دانشجویان» بریتانیا شد.

او که در رشتۀ روابط بین‌الملل در دانشگاه برونل لندن تحصیل کرده، برای واداشتن دانشگاه‌ها به شرکت در مبارزه با تغییرات اقلیمی تلاش فراوان کرده است.

هر چند رقیب علی میلانی، رهبر حزب محافظه کار و نخست وزیر بریتانیاست، اما از نظر او این موقعیت برای همۀ رای دهندگان یک امتیاز نیست و بسیاری سرگردانی کنونی کشور در میانۀ راه خروج از اتحادیۀ اروپا را از خطا‌های بوریس جانسون می‌دانند. علی میلانی بر این باور است که «نام بوریس جانسون اینک بسیاری را می‌گریزاند و بنابراین بخت خود او را برای پیروزی بیشتر می‌کند».

علی میلانی امتیاز خود را در این می‌بیند که «بوریس جانسون می‌پندارد پیروز این انتخابات خواهد بود، زیرا بوریس جانسون است، در حالیکه او و حزب کارگر برنامه‌ای برای گسترش خدمات دولتی، افزایش مسکن، تقویت خدمات بهداشتی و پزشکی و مبارزه با تبهکاری و خشونت ارائه کرده‌اند».

گزینش علی میلانی به نامزدی حزب کارگر در حوزۀ انتخاباتی «اکسبریج و روئیسلیپ جنوبی» از نظر حزب و در نگاه خود وی در آغاز به امید پیروزی صورت نگرفت، زیرا هیچ کس بدان باور نداشت. اینک، اما همۀ نگاه‌ها به این حوزه دوخته شده است و نتیجۀ انتخابات هر چه باشد، علی میلانی از حال سیاستمردی شهره و کامیاب بحساب می‌آید و آینده‌ای بارور در انتطار اوست.