چرا فروشندگان روزنامه سال‌ها پیش برای فروش خبر‌ها فریاد می‌زدند؟

این روز‌ها یک توییت ساده می‌تواند ظرف چند ثانیه اخباری مهم را برای میلیون‌ها نفر منتشر کند. اما این شیوه نشر خبر به مرور زمان به مرحله فعلی رسید.

اکنون دهه‌ها است که در دنیایی با اخبار غیرقابل توقف و بی پایان زندگی کرده ایم. اما یک پرسش مهم هنوز باقی است. چرا روزنامه فروش‌های قدیمی برای فروش روزنامه فریاد می‌زدند و یک جمله کلیدی را تکرار می‌کردند؛ "فوق العاده! فوق العاده! آخرین خبر! "

طبق اعلام انجمن ناشران روزنامه در نیویورک، طی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، فروشندگان روزنامه مجبور بودند برای فروش اخبار فریاد فوق العاده بودن سر دهند چرا که روزنامه‌ها در دو نوبت صبح و عصر چاپ می‌شدند. اما مطمئناً برخی خبر‌های مهم بین این دو نسخه اتفاق می‌افتاد؛ بنابراین اگر یک اتفاق خارق العاده پس از پایان مهلت صبح انتشار روزنامه رخ می‌داد، بسیاری از روزنامه‌ها برای پوشش خبر مجبور بودند یک شماره فوق العاده را در نوبت چاپ دوم منتشر کنند و در نتبجه روزنامه فروش‌ها برای فروش نسخه‌های ثانویه فریاد می‌زدند "فوق العاده! فوق العاده "

بدون شک روزنامه‌ها در طول تاریخ تکامل یافته و تغییر کرده اند. این تغییرات نه تنها در بخش و سبک نوشتاری و محتوا بلکه حتی در چیدمان آن‌ها مشهود است. از نیویورک تایمز تا واشنگتن پست، بعضی از روزنامه‌های معروف تغییراتی قابل توجهد را پشت سر گذاشته اند تا به مرحله فعلی رسیده اند. حتی ورود رادیو به عرصه خبر باعث تغییراتی آشکار در سبک نوشتاری روزنامه‌ها شد چرا که روزنامه‌ها چاره‌ای نداشتند به جز این که تلاش کنند با اخبار رادیویی رقابت کنند. این ماجرا در دهه ۱۹۳۰ در اوج خود قرار داشت.

جوزف پولیتزر، ناشر افسانه‌ای، اندکی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۳۲، گفت: "رادیو، روزنامه را در حوزه سرعت، دقت و راحتی در دسترس بودن به شدت به چالش کشیده است. "، اما این روز‌ها در حالی که بسیاری از روزنامه‌ها همچنان برای رویداد‌های مهم مانند افتتاحیه المپیک، بلایای طبیعی یا حتی مسابقات ورزشی، نسخه‌های اضافی چاپ می‌کنند دیگر نیازی به فریاد زدن اخبار در گوشه‌های خیابان نیست.