.svg)
لباس سنتی و بحث برانگیز زنان در بولیوی
پارسینه: یک طراح لباس به نام «گلیندا یانز» از بومیان بولیوی، اصلاً تمایلی ندارد تا هنگام رفتن به مدرسه تیزهوشان فرزندانش، دامن سنّتی سرخپوست‌های آمریکا که نماد هویت فرهنگی آنان به شمار می‌رود را بپوشد، زیرا اگر زنی چنین لباسی بپوشد در معرض رفتار‌های نژادپرستانه قرار می‌گیرد.
این زن جوان از ترس اینکه مبادا پوشیدن لباس‌های سنّتی روی شرایط بچه هایش در مدرسه اثر بگذارد با لباس‌های غربی به مدرسه می‌رود.
او می‌گوید: مادران دیگر با من صحبت نمی‌کنند، او می‌افزاید: این زنان می‌دانند که دامن سنتی بلند و گشاد «بویرا» با پارچه‌ای طراحی شده که طول آن به شش متر می‌رسد.
با وجود اینکه سرخپوستان آمریکایی نیمی از کل جمعیت بولیوی را تشکیل می‌دهند، بخش دیگر از جامعه بولیوی همچنان به تحقیر و بی احترامی زنان بومی که به آن‌ها «چولا» گفته می‌شود ادامه می‌دهند.
گلیندا می‌گوید چندین بار لباس سنتی بویرا متشکل از دامن و کلاه را پوشیده و به مدرسه رفته است. زنان در واکنش به لباس‌های او گفته اند: وجودت در اینجا با این لباس‌ها آزار دهنده است!
خانم «یانز» بر این باور است که این مواجهه جنبه‌های سیاسی دارد. یک بار هم دختر ۹ ساله اش تصمیم گرفت با بویرا به مدرسه برود که همکلاسی هایش او را دست انداختند و یکی هم از او پرسید که آیا کلفت است؟
پس از به قدرت رسیدن «اوو مورالس» در سال ۲۰۰۶، دامن‌های سنتی بویرا در مکان‌های عمومی و محافل شغلی جایی که قبلاً ممنوع شده بود، محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
در سال ۲۰۰۹، ۳۶ زبان بومیان در قانون اساسی بولیوی به رسمیت شناخته شد و قانون سال ۲۰۱۰ هرگونه رفتار تبعیض آمیز و نژادپرستانه را مورد پیگرد قانونی قرار داد.
پیش از آن، یک زن فقط به دلیل پوشیدن این دامن می‌توانست از مکان عمومی بیرون رانده شود.
«خیمینا سوروکو» یک جامعه شناس می‌گوید: دامن بویرا با وجود هجمات نژادپرستانه نمادی از داشتن (حق متفاوت بودن) است، هر چند با رفتار‌های تبعیض آمیز مواجه شود و بار این اتفاق را زنان بیش از مردان به دوش می‌کشند.
از اواخر قرن نوزدهم، چولا در ادبیات بولیوی رواج پیدا کرد و استعاره‌ای برای زنی بود که در خارج از خانه کار می‌کند و ستون خانواده است.
او می‌گوید: مادران دیگر با من صحبت نمی‌کنند، او می‌افزاید: این زنان می‌دانند که دامن سنتی بلند و گشاد «بویرا» با پارچه‌ای طراحی شده که طول آن به شش متر می‌رسد.
با وجود اینکه سرخپوستان آمریکایی نیمی از کل جمعیت بولیوی را تشکیل می‌دهند، بخش دیگر از جامعه بولیوی همچنان به تحقیر و بی احترامی زنان بومی که به آن‌ها «چولا» گفته می‌شود ادامه می‌دهند.
گلیندا می‌گوید چندین بار لباس سنتی بویرا متشکل از دامن و کلاه را پوشیده و به مدرسه رفته است. زنان در واکنش به لباس‌های او گفته اند: وجودت در اینجا با این لباس‌ها آزار دهنده است!
خانم «یانز» بر این باور است که این مواجهه جنبه‌های سیاسی دارد. یک بار هم دختر ۹ ساله اش تصمیم گرفت با بویرا به مدرسه برود که همکلاسی هایش او را دست انداختند و یکی هم از او پرسید که آیا کلفت است؟
پس از به قدرت رسیدن «اوو مورالس» در سال ۲۰۰۶، دامن‌های سنتی بویرا در مکان‌های عمومی و محافل شغلی جایی که قبلاً ممنوع شده بود، محبوبیت بیشتری پیدا کردند.
در سال ۲۰۰۹، ۳۶ زبان بومیان در قانون اساسی بولیوی به رسمیت شناخته شد و قانون سال ۲۰۱۰ هرگونه رفتار تبعیض آمیز و نژادپرستانه را مورد پیگرد قانونی قرار داد.
پیش از آن، یک زن فقط به دلیل پوشیدن این دامن می‌توانست از مکان عمومی بیرون رانده شود.
«خیمینا سوروکو» یک جامعه شناس می‌گوید: دامن بویرا با وجود هجمات نژادپرستانه نمادی از داشتن (حق متفاوت بودن) است، هر چند با رفتار‌های تبعیض آمیز مواجه شود و بار این اتفاق را زنان بیش از مردان به دوش می‌کشند.
از اواخر قرن نوزدهم، چولا در ادبیات بولیوی رواج پیدا کرد و استعاره‌ای برای زنی بود که در خارج از خانه کار می‌کند و ستون خانواده است.
ارسال نظر