"حاج آقا! یک وقت ملاقات برايتان گذاشته ام با عارف واصل،حضرت ..."

"آقای مهندس! یک جلسه روح درمانی خصوصی هست، هماهنگ کرده ام براتون... آقای دکتر! صحبت کرده ام که تشریف بیاورید جلسه ذکر استاد ...، احضار روح می کنند و خبر از آینده و گذشته می دن، حاج آقا! امروز وقت ملاقات برایتان گذاشته ام با عارف واصل، حضرت ...، یک ذکرهایی می گن که شفا بخشه، زندگی تون از این رو به اون رو می شه و..."

همه می دانیم "تبعیض" چیست، دیده ایم و تجربه کرده ایم بارها، اما یک نوع تبعیض هست که می شود اسمش را "تبعیض در معنویات" گذاشت، یک نوع خاصی و نادری از تبعیض که توضیح اش کمی سخت است...


یکی از کارکردها و خوش خدمتی های موثر "اطرافیان" مدیران و روسا، "بردن" مدیرها و مسئولان به جلسات معنوی و عرفانی است، یک "تجارت" پرسود و آینده دار، متاع دین طبعا پر مشتری است و خیلی از مدیران هم مشتری پروپاقرص هرگونه تظاهرات اضافی و فوق برنامه مذهبی، گاهی نقل یک خاطره عرفانی برای رئیس بالایی، می شود اسباب اعتماد و نردبان ترقی، ضمن اینکه متاع دین بردن مرئوس برای رئیس هم یعنی رفیق گرمابه و گلستان شدن با رئیس و طی پله های نردبان ترقی و ...

اگر گذرتان به جلسات خیلی خصوصی و ناب عرفانی- اخلاقی افتاده باشد، کمتر اثری از مومنان معمولی کوچه و بازار می بینید، شاید غیر از مریدان و پامنبری های همیشگی، محفل را "چهره های خیلی آشنا" پر کرده اند: فلان رئیس، بهمان وزیر، آن وکیل مجلس، این مجری معروف و ...یک جورایی سوپراستارهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی!

آن بچه مسجدی پاک و نمازشب خوان که عطش خودسازی دارد، آن پیرمرد باصفای که دکان بقالی دارد و می سوزد برای عاقبت به خیری ، آن جوان دانشجوی که به قول حسین پناهی "یک تریلی سئوال و محال" دارد...سهم اینها کجاست؟ بی سهمی آنها و سهیم شدن "آدم معروف ها " از جلسات عرفانی، اسمش تبعیض نیست؟ تبعیض معنوی؟!می دونی؟

منبع: نیوفولدر/ تهران امروز