خودکشی
پارسینه: امروزه شاهد هستیم کسانی که در باور ما جزو متمولترین و خوشحالترین افراد جامعه میباشند، اقدام به خودکشی مینمایند.
این حقیقت نشان میدهد که باورهای نادرستی در مورد خودکشی در جامعه وجود دارند که نیازمند تصحیح میباشند. تنها در ایالات متحده سالانه ۴۰۰۰۰۰ نفر در اثر خودکشی فوت مینمایند. در این گفتار ابتدا به چند باور نادرست عمومی در مورد خودکشی اشاره کرده و سپس علائم و نشانههایی را که ممکن است نشانگر تصمیم فرد برای اقدام به خودکشی باشند، بیان مینماییم.
باورهای نادرست در مورد خودکشی به روایت سازمان بهداشت جهانی
با توجه به زشتی و قبح عمل خودکشی در اکثر فرهنگها و مذاهب، بیشتر افرادی که به موضوع خودکشی فکر میکنند، نمیدانند که با چه کسی باید در مورد این افکار صحبت و یا مشورت نمایند. وقتی کسی به خودکشی فکر میکند، به احتمال زیاد به یک بن بست در حل مشکلات زندگی خویش رسیده است. عدم صحبت در این مورد باعث میشود که این افراد فرصت اندیشیدن به راه کارهای دیگر برای حل این مشکلات و رهایی از این بن بست را از دست بدهند. پس بر خلاف تصور عمومی، صحبت کردن در مورد خودکشی میتواند اقدامی موثر در جهت پیشگیری از خودکشی باشد.
افرادی که در مورد خودکشی صحبت میکنند، معمولا قصد انجام آن را ندارند
اتفاقا در بسیاری از موارد، افراد پیش از اقدام به خودکشی درباره آن صحبت میکنند. این صحبت میتواند یک نوع درخواست کمک یا حمایت از دیگران باشد، چرا که بسیاری از این افراد دچار افسردگی، اضطراب و ناامیدی شدید هستند و احساس میکنند هیچ چارهای برای بهبود شرایط موجود ندارند.
اکثر موارد خودکشی به صورت ناگهانی و بدون اعلام قبلی اتفاق میافتند
برخلاف این تصور، در اکثر موارد افراد پیش از اقدام به خودکشی علائمی را نشان میدهند که میتواند نشانگر قصد ایشان برای خودکشی باشد. به این علائم که میتوانند به صورت گفتاری و رفتاری باشند، در ادامه مقاله اشاره خواهد شد.
فردی که اقدام به خودکشی میکند، دیگر علاقهای به ادامه حیات ندارد
این تصور نیز درست نمیباشد. بسیاری از افراد پیش از اقدام به خودکشی، برای مدتها در انتخاب بین مرگ و حیات مردد میمانند، ولی در یک لحظه حیاتی و از سر درماندگی خودکشی مینمایند. بسیاری از ایشان نیز پس از خودکشی پشیمان میگردند، که نشانه علاقه ایشان به حیات میباشد. به همین دلیل دسترسی به حمایتهای فکری و روانی در زمان مناسب میتواند به پیشگیری از خودکشی کمک نماید.
فقط افرادی خاص با زمینه مشکلات خاص روانی و یا خانوادگی اقدام به خودکشی مینمایند
توجه به این نکته ضروری است که خودکشی ممکن است در هر سن، نژاد، جنس و گروه یا طبقه اجتماعی اتفاق بیافتد. اگرچه خطر اقدام به خودکشی در افراد مبتلا به افسردگی و یا دارای سابقه خانوادگی مثبت در زمینه خودکشی بیشتر است، بسیاری از افراد بدون داشتن هیچ سابقه روانی و یا خانوادگی اقدام به خودکشی مینمایند.
علائمی که نشانگر خطر اقدام به خودکشی میباشند
صحبت درباره تمایل به مرگ، صحبت درباره احساس پوچی و یاس و ناامیدی شدید از زندگی، احساس گناه یا شرمندگی شدید و احساس سربار بودن و یا بی مصرف بودن.
جستجو برای راههای خودکشی به صورت آنلاین یا پرسش از افراد، طرح مطالب مرتبط با خودکشی در شبکههای اجتماعی و ابراز علاقمندی به این موضوعات در این شبکه ها.
اقدام به خرید سم، قرص به مقدار زیاد و یا اسلحه به طور ناگهانی.
خداحافظی کردن از دوستان و آشنایان بدون علت خاص به خصوص در شبکههای اجتماعی.
تغییر شدید و ناگهانی خلق (mood) از حالت بسیار غمگین به حالت شاد و آرام در فردی که قبلا احساس افسردگی، پوچی، یاس و تمایل به مرگ داشته است.
بخشیدن متعلقات ارزشمند خود به دیگران و بی اهمیت شدن مالکیت آنچه متعلق به فرد است.
به علائم فوق میتوان موارد دیگری را هم اضافه نمود. باید توجه داشت که موارد ذکرشده الزاما نشانگر خطر خودکشی نیست، ولی نیاز به توجه دارند.
پیشگیری: اگر احتمال میدهید که فردی قصد خودکشی دارد، بهتر است به صورت مستقیم از او در این باره سوال کنید. آگرچه پرسیدن این سوال آسان نیست و بسیاری میترسند که این سوال فرد را به فکر خودکشی بیندازد و یا تشویق نماید، تحقیقات علمی ثابت کرده اند که این پرسش خطر خودکشی یا افکار مرتبط را افزایش نداده و برعکس به پیشگیری کمک مینماید. به درد دل فرد به دقت گوش کنید و اجازه دهید که احساسات و مشکلاتش را با شما در میان بگذارد. اگر فرد احساس کند که هنوز کسی دلسوز و پشتیبان اوست، کمتر به خودکشی فکر خواهد کرد.
منبع:مجله سیب
ارسال نظر