.svg)
«کودتای خزنده»؛ جانسون مسیر اردوغان را دنبال می‌کند؟
پارسینه: ستون نویس ایندیپندنت اقدامات اخیر بوریس جانسون را بی ارتباط با گذشته بریتانیا می‌خواند و آن را یک کودتای کاملا مدرن می‌داند که یک رهبر ملی گرای عوام فریب ناسیونالیست به وسیله روش‌های شبه دموکراتیک به قدرت می‌رسد و تلاش می‌کند اطمینان حاصل کند که قابل حذف نیست.
به گزارش خبرنگار «پارسینه»، با نزدیک شدن به موعد خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و تصمیم بوریس جانسون، نخست وزیر، برای یک خروج بدون توافق و تعلیق پارلمان، تحلیلگر «ایندیپندنت» از آن به عنوان کودتایی خزنده یاد کرد.
پاتریک کوکبرن نوشت: «بریتانیا یک کودتای خزنده را تجربه می‌کند که طی آن یک دولت دست راستی به شکلی پیش رونده مخالفان تاثیرگذار بر حکمرانیش را حذف کرده یا به حاشیه می‌راند. این دولت با خفه کردن پارلمان، متهم کردن مخالفانش به خیانت علیه کشور، جا به جا کردن منتقدان در سلسله مراتب [حزب]خودش، و پاکسازی اعضای غیرحزبی خدمات کشوری قدرت را در دستان خودش متمرکز کرده است.
برخی آن را یک «کودتای کاملا بریتانیایی» توصیف می‌کنند که به این عملیات رنگ و لعابی بیشتر از آنچه استحقاقش را دارد می‌دهد. در واقع به طور مشخصی این یک کودتای «غیربریتانیایی» است که کودتاگران سنت نانوشته حکمرانی در سیاست بریتانیا در ۴۰۰ سال گذشته را که در آن هیچ شاخه یا نهاد واحدی اقتدار انحصاری نداشت را نادیده گرفته یا دستکاری می‌کند.»
ستون نویس ایندیپندنت این اقدام را بی ارتباط با گذشته بریتانیا می‌خواند و آن را یک کودتای کاملا مدرن می‌داند که یک رهبر ملی گرای عوام فریب ناسیونالیست به وسیله روش‌های شبه دموکراتیک به قدرت می‌رسد و تلاش می‌کند اطمینان حاصل کند که قابل حذف نیست.
کوکبرن در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که نخستین بار سه سال پیش و در ترکیه شاهد این نوع جدید کودتا بوده که در واکنش به نوع قدیمی کودتا علیه دولت رجب طیب اردوغان رخ داد که موهبتی بهشتی برای رئیس جمهور ترکیه بود تا یک دیکتاتوری منتخب را ایجاد کند که در آن انتخابات‌های بعدی و توزیع واقعی قدرت می‌تواند پیشاپیش با کنترل بر رسانه ها، دستگاه قضایی، خدمات کشوری، دستگاه‌های امنیتی و حتی در صورت رای دادن مردم به مخالفان دولت، با تقلب انتخاباتی آشکار نتیجه را مشخص کند.
روزنامه نگار باسابقه ایرلندی سپس با اشاره به آنچه در ترکیه گذشت، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا ممکن است اتفاق مشابهی برای بریتانیا رخ دهد؟
او ناباوری مردم نسبت به رخ دادن کودتای جانسون را یکی از نقاط قوت این کودتا می‌داند. استثناگرایی بریتانیا بدین معنا است که تجربه خارجی ربطی به این کشور ندارد. افراد کمی هم به این موضوع اهمیت می‌دهند که ترکیه یک سنت قوی دموکراسی پارلمانی داشت، همانطور که سابقه شومی از کودتا‌های نظامی دارد.
او اضافه می‌کند: «اما این کودتا‌های غیرنظامی آرام هستند که همچون ویژگی جهان مدرن باید مراقبشان باشیم - وتلاش کنیم از آن‌ها بیاموزیم- نه آنچه در دهه ۱۶۳۰ زمانی که چارلز اول در بریتانیا تلاش کرد دولت استبدادی خود را تحمیل کند.»
کوکبرن به چپگرا‌های انگلیسی هشدار می‌دهد که باید به جای دل بستن به تاریخ بریتانیا، به دنیای مدرن چشم داشته باشند و رد پای ترامپ، اردوغان و رهبران مشابه آن‌ها را از واشنگتن تا سائوپائولو و از بوداپست تا مانیل دنبال کنند.
او از سال ۲۰۱۶ به عنوان «سال عجیب» رهبران ملی گرا و اقتدارگرای جدید یاد می‌کند: برگزاری همه پرسی برگزیت در ژوئن، کودتا و ضدکوتای اردوغان در ژوئیه و انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور در نوامبر. جانسون، ترامپ و اردوغان هر سه در میهن پرستی تهاجمی، دفاع از استقلال ملی خطرناک، و نوستالوژی گذشته پرافتخار مشترکند.
ستون نویس ایندیپندنت در پایان توصیه می‌کند که مقاومت در مقابل این روند مسموم نیازمند یادگیری از تجربیات تازه دیگر کشور‌ها است، نه تاریخ بریتانیا.
پاتریک کوکبرن نوشت: «بریتانیا یک کودتای خزنده را تجربه می‌کند که طی آن یک دولت دست راستی به شکلی پیش رونده مخالفان تاثیرگذار بر حکمرانیش را حذف کرده یا به حاشیه می‌راند. این دولت با خفه کردن پارلمان، متهم کردن مخالفانش به خیانت علیه کشور، جا به جا کردن منتقدان در سلسله مراتب [حزب]خودش، و پاکسازی اعضای غیرحزبی خدمات کشوری قدرت را در دستان خودش متمرکز کرده است.
برخی آن را یک «کودتای کاملا بریتانیایی» توصیف می‌کنند که به این عملیات رنگ و لعابی بیشتر از آنچه استحقاقش را دارد می‌دهد. در واقع به طور مشخصی این یک کودتای «غیربریتانیایی» است که کودتاگران سنت نانوشته حکمرانی در سیاست بریتانیا در ۴۰۰ سال گذشته را که در آن هیچ شاخه یا نهاد واحدی اقتدار انحصاری نداشت را نادیده گرفته یا دستکاری می‌کند.»
ستون نویس ایندیپندنت این اقدام را بی ارتباط با گذشته بریتانیا می‌خواند و آن را یک کودتای کاملا مدرن می‌داند که یک رهبر ملی گرای عوام فریب ناسیونالیست به وسیله روش‌های شبه دموکراتیک به قدرت می‌رسد و تلاش می‌کند اطمینان حاصل کند که قابل حذف نیست.
کوکبرن در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که نخستین بار سه سال پیش و در ترکیه شاهد این نوع جدید کودتا بوده که در واکنش به نوع قدیمی کودتا علیه دولت رجب طیب اردوغان رخ داد که موهبتی بهشتی برای رئیس جمهور ترکیه بود تا یک دیکتاتوری منتخب را ایجاد کند که در آن انتخابات‌های بعدی و توزیع واقعی قدرت می‌تواند پیشاپیش با کنترل بر رسانه ها، دستگاه قضایی، خدمات کشوری، دستگاه‌های امنیتی و حتی در صورت رای دادن مردم به مخالفان دولت، با تقلب انتخاباتی آشکار نتیجه را مشخص کند.
روزنامه نگار باسابقه ایرلندی سپس با اشاره به آنچه در ترکیه گذشت، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا ممکن است اتفاق مشابهی برای بریتانیا رخ دهد؟
او ناباوری مردم نسبت به رخ دادن کودتای جانسون را یکی از نقاط قوت این کودتا می‌داند. استثناگرایی بریتانیا بدین معنا است که تجربه خارجی ربطی به این کشور ندارد. افراد کمی هم به این موضوع اهمیت می‌دهند که ترکیه یک سنت قوی دموکراسی پارلمانی داشت، همانطور که سابقه شومی از کودتا‌های نظامی دارد.
او اضافه می‌کند: «اما این کودتا‌های غیرنظامی آرام هستند که همچون ویژگی جهان مدرن باید مراقبشان باشیم - وتلاش کنیم از آن‌ها بیاموزیم- نه آنچه در دهه ۱۶۳۰ زمانی که چارلز اول در بریتانیا تلاش کرد دولت استبدادی خود را تحمیل کند.»
کوکبرن به چپگرا‌های انگلیسی هشدار می‌دهد که باید به جای دل بستن به تاریخ بریتانیا، به دنیای مدرن چشم داشته باشند و رد پای ترامپ، اردوغان و رهبران مشابه آن‌ها را از واشنگتن تا سائوپائولو و از بوداپست تا مانیل دنبال کنند.
او از سال ۲۰۱۶ به عنوان «سال عجیب» رهبران ملی گرا و اقتدارگرای جدید یاد می‌کند: برگزاری همه پرسی برگزیت در ژوئن، کودتا و ضدکوتای اردوغان در ژوئیه و انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور در نوامبر. جانسون، ترامپ و اردوغان هر سه در میهن پرستی تهاجمی، دفاع از استقلال ملی خطرناک، و نوستالوژی گذشته پرافتخار مشترکند.
ستون نویس ایندیپندنت در پایان توصیه می‌کند که مقاومت در مقابل این روند مسموم نیازمند یادگیری از تجربیات تازه دیگر کشور‌ها است، نه تاریخ بریتانیا.
بحمدالله
تفرقه و پراکندگی بریتانیا را فرا گرفته هست
که باعث فترت و سستی قدرتشان میشود
خداوند به خوبی ستمکاران آن دیار را به هم مشغول داشته هست
بحمدالله سبحان آقا خانی نیزهست که نظرش پارسینه را فراگرفته که باعث انبساط خاطر کاربران عزیز پارسینه و چه بسا خود پارسینه باشد لیکن ولو اما الا ایحال لاکن مع الوصف !!!!!!!!!!!!