شب معراج و مواجهه پیامبر (ص) با فرشته‌ای عبوس در میان ملائکه خندان

از جبرئیل پرسیدم او کیست؟ گفت: او مالک دوزخ است، از وقتى که آفریده شده تاکنون همین طور است، بر روى کسى نخندیده است. پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: به جبرئیل گفتم: به او بگو سرپوش از جهنّم بردارد. فرمود: گوشه‏ اى از سرپوش جهنّم را عقب زدند دیدم شراره آن رو به بالا فوران زد به طورى که ترسیدم مرا هم فرا گیرد. گفتم: آن را بگیرد.
پیغمبر مى‏ گفت و مى‏ گریست؛ و آن گاه فرمود: این آتش دنیا هفتاد مرتبه از آتش آخرت نازل‏‌تر است. هفتاد برابر این آتش دنیا آتش دوزخ است» [۱].

حضرت سجّاد (علیه السلام) در صحیفه سجادیه می‌فرماید:

«واعوذ بک من نار نور‌ها ظلمة»؛ «خدایا! به تو پنا مى ‏برم از آتشى که روشنایى ‏اش تاریکى است».
اشاره به این است که این آتش غیر آن است، آتش دنیا روشنایى دارد؛ ولى آتش آخرت مى ‏سوزاند و تاریک است و تاریکى آور است.
روایتى در این زمینه چنین مى ‏فرماید: «آتش دوزخ را هزار سال دمیدند تا سفید شد و هزار سال دیگر دمیدند قرمز شد و هزار سال دیگر دمیدند تا سیاه شد و فعلًا سیاه است» [۲].
جمله دیگر صحیفه چنین است: «و من نار یأکل بعض‌ها بعض»؛ «خدایا! به تو پناه مى ‏برم از آتشى که برخى از آن برخى دیگر را مى‏ خورد»؛ «و من نار تذر العظام رمیما، ... و من نار لا تبقى على من تضرّع الیها». «و از آتشى که استخوان‌ها را مى ‏پوساند و از بین مى ‏برد». «و اعوذ بک من عقارب‌ها الفاغرة افواه‌ها و حیّات‌ها الصّالقة بانیابها». «خدایا! به تو پناه مى‏ برم از عقرب‌ها و مار‌ها که با نیش ‏هاى زهرى خود جهنّمیان را مى ‏گزند». [۳]«نَحْنُ جَعَلْنهَا تَذْکِرَةً»؛ «ما این آتش را اسباب یادآورى آتش آخرت قرار دادیم» [۴].


پی نوشت:

[۱]بحارالأنوار، ج. ۸، ص. ۲۸۴.
[۲]همان، ص. ۲۸۰.

[۳]صحیفه سجادیه، دعای ۳۲.

[۴]واقعه/۷۳.

منبع:انوارطاها