.svg)
گشتن به دنبال زندگی مریخی در استرالیا!
پارسینه: دانشمندان مأموریت "مارس ۲۰۲۰" از ناسا و دانشمندان مأموریت "اگزومارس" از اروپا و روسیه پیش از پرتاب مأموریت‌های خود در تابستان سال ۲۰۲۰ به مناطق دور افتاده استرالیا سفر کردند تا تکنیک‌های تحقیقاتی خود را در آنجا بیازمایند.
هفته گذشته دانشمندان آژانس فضایی آمریکا (ناسا)، آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی روسیه (روسکاسموس) با هدف یادگیری بیشتر در مورد یافتن نشانه‌هایی از حیات فسیلی در مریخ در منطقه دور افتاده "اوت‌بک پیلبارا" در شمال غربی استرالیا فرود آمدند.
آن‌ها با جستجوی نشانه‌هایی از حیات میکروبی باستانی که صد‌ها میلیون سال پیش در آن منطقه شکل گرفته بوده امیدوارند که بینش جدیدی در مورد آنچه باید در سیاره سرخ جستجو کنند، بدست بیاورند.
نیم قرن مطالعه مریخ با استفاده از فضاپیما‌ها نشان می‌دهد که به احتمال زیاد هرگونه نشانه‌ای از حیات در مریخ به شکل حیات میکروبی فسیلی خواهد بود که قدمت آن به بیش از دو میلیارد سال قبل برمی‌گردد. از بسیاری جهات این بدان معناست که گشتن به دنبال زندگی مریخی مانند جستجوی نشانه‌های حیات در گذشته‌های دور زمین است؛ بنابراین انتخاب مکان‌هایی مانند مناطق دور افتاده استرالیا می‌تواند آزمایشگاه بسیار خوبی برای تمرین ماموریت‌های آینده مریخی باشد.
"کن فارلی" دانشمند پروژه "مارس ۲۰۲۰" در آزمایشگاه پیشران جت (JPL) ناسا در پاسادنای کالیفرنیا می‌گوید: این منطقه خانه قدیمی‌ترین شکل‌های تأیید شده زندگی روی زمین به نام "استروماتولیت" است. اگر ما بتوانیم به درک بهتری از چگونگی ایجاد این فسیل‌ها در این منطقه برسیم، نشانه‌های زمین شناسی به ما کمک می‌کند تا راه جستجوی حیات باستانی در مریخ را بشناسیم و برای شکار نشانه‌های زندگی در مریخ بسیار آماده خواهیم شد.
آنچه تیم‌های ناسا، آژانس فضایی اروپا و روسکاسموس به رهبری "مارتین ون کرانندونک" استاد زمین شناسی و اخترشناسی در دانشگاه نیو ساوث ولز به طور ویژه به آن علاقه‌مند بودند، استروماتولیت‌ها بودند. این‌ها جوامع باکتریایی هستند که از لایه‌هایی از میکروب‌ها مانند سیانوباکتری‌ها تشکیل شده‌اند که خود را به صورت ورق ورق، تپه‌ای و ستونی شکل می‌دهند. بسیاری از ساختار‌های زمین شناسی با قدمت بیش از ۱.۲۵ میلیارد سال، شبیه استروماتولیت‌های مدرن هستند و این نشان می‌دهد که آن‌ها زمانی یکی از رایج‌ترین اشکال زندگی روی کره زمین بوده‌اند.
این سفر محققان در تاریخ ۲۴ اوت به پایان رسید، اما ناسا می‌گوید که این تحقیق تأثیر طولانی مدتی بر اخترشناسی خواهد داشت، خصوصا با توجه به اینکه سفر‌های مریخ نوردی آینده مانند "مارس ۲۰۲۰" و "اگزومارس" در راه است.
"میچ شولت" دانشمند برنامه "مارس ۲۰۲۰" گفت: درست همانطور که فضانوردان آپولو قبل از سفر به ماه از مناطقی که مورد توجه زمین شناسان قرار گرفته بود، بازدید کردند، دانشمندان ماموریت‌های "مارس ۲۰۲۰" و "اگزومارس" (ExoMars) نیز قبل از انجام مأموریت‌های خود و آغاز یک سفر بیش از ۱۶۰ میلیون کیلومتری به اقدامات احتیاطی و تحقیقات میدانی می‌پردازند.
وی افزود: مارتین با ارائه یک نگاه کامل و اندیشمندانه به ویژگی‌های زمین شناسی در پیلبارا، به ما در پیشبرد ماموریت‌هایمان کمک کرد.
آن‌ها با جستجوی نشانه‌هایی از حیات میکروبی باستانی که صد‌ها میلیون سال پیش در آن منطقه شکل گرفته بوده امیدوارند که بینش جدیدی در مورد آنچه باید در سیاره سرخ جستجو کنند، بدست بیاورند.
نیم قرن مطالعه مریخ با استفاده از فضاپیما‌ها نشان می‌دهد که به احتمال زیاد هرگونه نشانه‌ای از حیات در مریخ به شکل حیات میکروبی فسیلی خواهد بود که قدمت آن به بیش از دو میلیارد سال قبل برمی‌گردد. از بسیاری جهات این بدان معناست که گشتن به دنبال زندگی مریخی مانند جستجوی نشانه‌های حیات در گذشته‌های دور زمین است؛ بنابراین انتخاب مکان‌هایی مانند مناطق دور افتاده استرالیا می‌تواند آزمایشگاه بسیار خوبی برای تمرین ماموریت‌های آینده مریخی باشد.
"کن فارلی" دانشمند پروژه "مارس ۲۰۲۰" در آزمایشگاه پیشران جت (JPL) ناسا در پاسادنای کالیفرنیا می‌گوید: این منطقه خانه قدیمی‌ترین شکل‌های تأیید شده زندگی روی زمین به نام "استروماتولیت" است. اگر ما بتوانیم به درک بهتری از چگونگی ایجاد این فسیل‌ها در این منطقه برسیم، نشانه‌های زمین شناسی به ما کمک می‌کند تا راه جستجوی حیات باستانی در مریخ را بشناسیم و برای شکار نشانه‌های زندگی در مریخ بسیار آماده خواهیم شد.
آنچه تیم‌های ناسا، آژانس فضایی اروپا و روسکاسموس به رهبری "مارتین ون کرانندونک" استاد زمین شناسی و اخترشناسی در دانشگاه نیو ساوث ولز به طور ویژه به آن علاقه‌مند بودند، استروماتولیت‌ها بودند. این‌ها جوامع باکتریایی هستند که از لایه‌هایی از میکروب‌ها مانند سیانوباکتری‌ها تشکیل شده‌اند که خود را به صورت ورق ورق، تپه‌ای و ستونی شکل می‌دهند. بسیاری از ساختار‌های زمین شناسی با قدمت بیش از ۱.۲۵ میلیارد سال، شبیه استروماتولیت‌های مدرن هستند و این نشان می‌دهد که آن‌ها زمانی یکی از رایج‌ترین اشکال زندگی روی کره زمین بوده‌اند.
این سفر محققان در تاریخ ۲۴ اوت به پایان رسید، اما ناسا می‌گوید که این تحقیق تأثیر طولانی مدتی بر اخترشناسی خواهد داشت، خصوصا با توجه به اینکه سفر‌های مریخ نوردی آینده مانند "مارس ۲۰۲۰" و "اگزومارس" در راه است.
"میچ شولت" دانشمند برنامه "مارس ۲۰۲۰" گفت: درست همانطور که فضانوردان آپولو قبل از سفر به ماه از مناطقی که مورد توجه زمین شناسان قرار گرفته بود، بازدید کردند، دانشمندان ماموریت‌های "مارس ۲۰۲۰" و "اگزومارس" (ExoMars) نیز قبل از انجام مأموریت‌های خود و آغاز یک سفر بیش از ۱۶۰ میلیون کیلومتری به اقدامات احتیاطی و تحقیقات میدانی می‌پردازند.
وی افزود: مارتین با ارائه یک نگاه کامل و اندیشمندانه به ویژگی‌های زمین شناسی در پیلبارا، به ما در پیشبرد ماموریت‌هایمان کمک کرد.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر