یادداشت سیده فاطمه ذوالقدر درباره بسترهای لازم برای توسعه
یکی از مهمترین شاخصهای توسعه یافتگی، وجود شبکه حمل و نقل و جادههای ایمن و مناسب برای دسترسی و ارتباط با سایر مراکز مهم کشور است، تأثیر این عامل بر رشد و گسترش سایر عوامل توسعه انکارناپذیر است و یقیناً به طور مستقیم بر روی توسعه از جهات مختلف موثر واقع میشود که موضوع توسعه گردشگری یکی از محورهای کلیدی آن است که در شرایط اقتصادی امروز میتواند به عنوان یک منبع مهم در ارزآوری بسیار موثر باشد. یقیناً جاده ایمن باعث سفر ایمن میشود و اگر جادهها از ایمنی و استاندارد لازم برخوردار نباشند باعث کاهش ورود گردشگر به یک منطقه نیز خواهند شد.
این در حالی است که همواره کشورمان به دلیل موقعیت استراتژیکی که داراست یکی از راههای مهم مواصلاتی بین قارهها به حساب میآید که جاده مشهور ابریشم گواهی بر این مدعاست و وجود و وفور منابع انرژی، موقعیت طبیعی و وجود فلات ایران همگی باعث شده ایران از موقعیت کم نظیری در حمل و نقل برخوردار باشد.
در طول برنامههای توسعه همواره توسعه راهها و آزادراهها و ایمن سازی راههای مواصلاتی کشور در دستور کار دولتها قرار داشته و در سنوات مختلف بودجهها و اعتبارات لازم به این موضوع تخصیص یافته است، اما متاسفانه به تاخیر افتادن پروژههای ملی معضلی است که تحمیل هزینههای سنگینی را به همراه داشته و از طرفی با گذشت زمان پروژه را از کارایی لازم خارج میکند و کار را به آنجا میرساند که یک پروژه راهبردی به طرحی غیراقتصادی تبدیل میشود و از سوی مخاطرات این تأخیرها صرفاً به موضوعات مالی و اقتصادی خلاصه نمیشود بلکه متأسفانه همواره شاهد تلفات جانی و تصادفات بسیاری در راههای ناایمن هستیم که آلام بسیاری را بر دلها میگذارد و این موضوع به خصوص در هنگام تعطیلات و سفرهای نوروزی و آخر هفتهها نیز شدت بیشتری میگیرد به طوری که جاده تهران شمال یکی از محورهای مرگ برای مسافران خود شناخته شده و در بعضی مناطق نیز نبود گارد ریلها و علائم هشداردهنده و عدم ایمن سازی راهها ورود حیواناتی همچون شتر در محورهای جنوبی کشور هم باعث خسران به محیط زیست و حیوانات و هم خساراتهای مالی و جانی بسیار در کشور گردد.
در این میان تعویق بسیار طولانی در پروژه آزاد راه تهران - شمال که از سال ۷۶ شروع به کار آن صورت گرفته و با گذشت بیش از ۲۰ سال هنوز صحبتها محدود به افتتاح یک فاز است این سئوال را در ذهن ایجاد میکند که آیا اهتمامی بر این موضوع هست یا خیر؟ در تذکرات مکرر و جلسات متعدد از وزیر محترم راه و شهرسازی برای راه اندازی این پروژه سئوال شد و پاسخهای داده شد که اقناع کننده مخاطبان و شهروندان به عنوان ذینفعان این پروژهها نمیباشد.
این در حالی است که همواره کشورمان به دلیل موقعیت استراتژیکی که داراست یکی از راههای مهم مواصلاتی بین قارهها به حساب میآید که جاده مشهور ابریشم گواهی بر این مدعاست و وجود و وفور منابع انرژی، موقعیت طبیعی و وجود فلات ایران همگی باعث شده ایران از موقعیت کم نظیری در حمل و نقل برخوردار باشد.
در طول برنامههای توسعه همواره توسعه راهها و آزادراهها و ایمن سازی راههای مواصلاتی کشور در دستور کار دولتها قرار داشته و در سنوات مختلف بودجهها و اعتبارات لازم به این موضوع تخصیص یافته است، اما متاسفانه به تاخیر افتادن پروژههای ملی معضلی است که تحمیل هزینههای سنگینی را به همراه داشته و از طرفی با گذشت زمان پروژه را از کارایی لازم خارج میکند و کار را به آنجا میرساند که یک پروژه راهبردی به طرحی غیراقتصادی تبدیل میشود و از سوی مخاطرات این تأخیرها صرفاً به موضوعات مالی و اقتصادی خلاصه نمیشود بلکه متأسفانه همواره شاهد تلفات جانی و تصادفات بسیاری در راههای ناایمن هستیم که آلام بسیاری را بر دلها میگذارد و این موضوع به خصوص در هنگام تعطیلات و سفرهای نوروزی و آخر هفتهها نیز شدت بیشتری میگیرد به طوری که جاده تهران شمال یکی از محورهای مرگ برای مسافران خود شناخته شده و در بعضی مناطق نیز نبود گارد ریلها و علائم هشداردهنده و عدم ایمن سازی راهها ورود حیواناتی همچون شتر در محورهای جنوبی کشور هم باعث خسران به محیط زیست و حیوانات و هم خساراتهای مالی و جانی بسیار در کشور گردد.
در این میان تعویق بسیار طولانی در پروژه آزاد راه تهران - شمال که از سال ۷۶ شروع به کار آن صورت گرفته و با گذشت بیش از ۲۰ سال هنوز صحبتها محدود به افتتاح یک فاز است این سئوال را در ذهن ایجاد میکند که آیا اهتمامی بر این موضوع هست یا خیر؟ در تذکرات مکرر و جلسات متعدد از وزیر محترم راه و شهرسازی برای راه اندازی این پروژه سئوال شد و پاسخهای داده شد که اقناع کننده مخاطبان و شهروندان به عنوان ذینفعان این پروژهها نمیباشد.
کسری منابع بودجهای و اعتبارات و ضعف مدیریتی در بحث جادهها و آزاد راهها موضوعی پذیرفته شده است، اما بسیاری از اقدامات را میتوان با مدیریت شایسته و با هزینههای بسیار کمتر آنگونه به پیش برد که خسارات و تلفات جانی و مالی را به حداقل رساند. در این رابطه استانداردهای شامل تابلوهای اطلاع رسانی، وضعیت آسفالت راهها، وضعیت، مدیریت و جمع اوری آب، نیوجرسی، گاردریلها، لوپها، رمپها و حتی نوع و اندازه پروفیل آسفالت و جاده میتواند بسیار کارآمد باشد.
از سوی دیگر وضعیت دید راننده در محور، روشنایی جادهها در شب، وضعیت تونل ها، زیر گذرها و رو گذرها، نصب علایم ایمنی راه و ایمن کردن جادههای کوهستانی در محورهای برف گیر استانی مبحث رانش کوه، ریزش سنگ و بهمن از موارد اصلی است که باید مورد توجه باشد که انتظار داریم در بحث ایمنی راهها و جادهها و استانداردسازی مسیرها وزارت راه و شهرسازی با اهتمام هرچه بیشتر عمل کند.
ارسال نظر