آیا تشبیه انسان به حیوان در قرآن، جسارت و ناسزاگویی نیست

گران‌ترین لباس انسان -ابریشم - از حیوانات است. مهم‌ترین غذای انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است. حیوانات وسیله بارکشی و شخم زدن و منبع در آمد و اشتغال هستند. تمام کارخانه‌های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و دامداری‌ها کارشان به حیوانات وابسته است.

برخی از حیوانات معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت. بعضی گزارشگر انبیا می‌شوند؛ هدهد گزارش انحراف مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد.
بعضی محافظ انبیا می‌شوند؛ تار عنکبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ کرد.
حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شکار سگی که آموزش دیده حلال است. حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را می‌گزند که به آن‌ها نزدیک شده باشند.
با توجه به مطالب فوق، آیا انسان‌هایی که مردم آزاری می‌کنند و مناطق دور دست را بمباران و موشک باران می‌کنند، از مار بدتر نیستند؟! افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه می‌کنند و به خاطر رسیدن به هوس‌های بی انتهای خود نسل انسان را به تباهی می‌کشند، از حیوانات بدتر نیستند؟! آدم‌هایی که یک تنه صد‌ها پرونده جرم و جنایت دارند، از درنده‌ترین حیوانات پست‌تر نیستند؟!

پی نوشت:

پرسش‌های مهم پاسخ‌های کوتاه، حجة الاسلام استاد قرائتی، ص. ۱۹-۲۰.

منبع:انوارطاها