چرا شیخ حسين انصاريان محبوب است؟

دهه اول محرم، در تهران، پنج سري منبر مي‌رود، هرروز، از هفت صبح تا 9 شب، از خيابان ري تا چهارراه کوکاکولا. دهه دوم هم مي‌رود يزد و کاشان و کرمانشاه و اصفهان تا آخر صفر، هيچ کدام از منبرهايش هم تکراري نيست، خودش مي‌گويد تا حالا چهار هزار منبر رفته است، مترجم قرآن و نهج‌البلاغه و مفاتيح و صحيفه سجاديه هم هست و بنيانگذار چند هيات بزرگ مذهبي در تهران.

حجت الاسلام حاج حسين انصاريان با آن تن صداي مخصوص به خودش، از معدود باقي مانده‌هاي نسل منبري‌هايي چون «مرحوم فلسفي» است، منبري‌هايي که مردم فقط بخاطر «شنيدن» حرفهاي او مي‌آيند نه چيز - يا حاشيه- ديگر. در مجالسش که دقت کني، از قيافه مخاطبان هم معلوم است که خوب «گوش» مي‌دهند، در اين نوع منبرها، مداحي مقدمه منبر است نه برعکس، حاج حسين انصاريان از منبري‌هايي است که سخنراني هايش، بلافاصله «کتاب» مي‌شود و در قفسه کتابخانه خانواده‌هاي مذهبي جا مي‌گيرد و باز مي‌شود مبدا تربيت يک نسل.

اما راز محبوبيت پير واعظ شهر چيست؟ او که برخلاف برخي منبري‌هاي جديد، بر فراز منبر،حرف تند سياسي و افشاگري نمي‌زند و نه مثل برخي ديگر از منبري‌ها، خنداندن مخاطبان و شگردهاي جوان پسندانه دغدغه‌اش است-حتي کمتر خنده‌اش را ديده‌ايم - چرا حاج حسين اينطور محبوب است و خواهان دارد؟ شايد به اين دلايل: مخاطب‌شناسي ماهرانه، توازن قسمت‌هاي مختلف منبر(معارف، فرهنگ، ادبيات، خاطره، سياست و...) داشتن حرف و پيام «به دردبخور» براي همه طبقات اجتماعي- بخصوص ميانسالان و پدرها و مادرها - نقل حکايت‌هاي واقعي از زندگي ائمه اطهار(ع) و... واقعي بودن و قابل باور بودن.

نیوفولدر/تهران امروز