قطار «فشار حداکثری» ترامپ با ماموریت نافرجام آبه به مانع خورد
پارسینه: نشریه انگلیسی «گاردین» در تحلیلی به قلم دبیر سرویس جهان خود، سیاست فشار حداکثری آمریکا را برای کشاندن ایران پای میز مذاکره ناکام دانست و نسبت به وقوع درگیری در منطقه هشدار داد.
به گزارش خبرنگار «پارسینه»، اوج گرفتن تنش میان ایران و ایالات متحده، بسیاری از رهبران جهان را بر آن داشت تا برای کاهش تنشها میان دو کشور تلاش کنند.
در این میان «آبه شینزو»، نخست وزیر ژاپن، بلندپایهترین مقامی بود که برای ایفای نقش میانجیگری وارد عمل شد و برای این منظور سابقه چهل ساله عدم حضور رهبران ژاپنی در تهران را شکست و در سفری سه روزه با رئیس جمهور و رهبر ایران دیدار کرد.
اگرچه آبه شخصا حامل پیام دونالد ترامپ برای مقامات ایران بود، اما تنها چند روز پیش از آن، واشنگتن با تحریم بزرگترین شرکت پتروشیمی ایران نشان داد که قصد ندارد از سیاست موسوم به «فشار حداکثری» علیه ایران دست بردارد. پس از آن هم مخالفت قاطع رهبر انقلاب با گفتگو و مذاکره میان ایران و آمریکا آب پاکی را روی دست آبه ریخت و رئیس جمهور آمریکا هم در پیامی توییتری با تشکر از نخست وزیر ژاپن اعلام کرد که هنوز برای حرف زدن درباره مذاکره هم زود است.
«جولیان بورگر»، دبیر سرویس جهان سایت «گاردین»، با اشاره به این روند رویدادها میگوید هدف ترامپ از سوار شدن بر قطار فشار حداکثری این است که به همان مقصدی برسد که با رهبر کره شمالی رسید؛ یک نشست مسحور کننده و یک «توافق قرن» دیگر که جزئیات آن نسبت به فضای سیاستمدارانه نشست از اهمیت کمتری برخوردار است.
او چارچوب ترامپ برای تعامل دیگران را این گونه بیان میکند: «طرف دیگر را با هر وسیله در دسترس آنقدر زیر فشار بگذار تا با التماس به سوی میز [مذاکره] بیاید. نشست نخست با کیم جونگ اون در سنگاپور هم ترامپ را بیشتر متقاعد کرد که این روش کار میکند.»
نویسنده گاردین بر این باور است که اعتماد به نفس ترامپ مبنی بر این که «استاد معامله» است موجب شده است تا او نسبت به مقاصد کره شمالی و این واقعیت که در سنگاپور کیم هیچ چیزی ارائه نکرده بی توجه باشد و اکنون به گروگان این رابطه دو نفره تبدیل شده که در آن نامه رسیده از رهبر ۳۵ ساله کره شمالی را «زیبا» توصیف میکند.
بورگر «نامههای زیبا» را در ارتباط با رهبر ایران ناکارآمد میداند و مینویسد: «در حالی که نشست با رئیس جمهور آمریکا برای کیم نشان دهنده یک پیروزی تاریخی بود، برای رهبر معظم [ایران] غیرقابل تفکر و برای روحانی در شرایط کنونی به لحاظ سیاسی غیرممکن است.»
دبیر سرویس جهان گاردین بر این باور است که ایرانیها هم در محاسبات خود دچار اشتباه شدند و انتظار داشتند که دست کم چین و شماری دیگر از مشتریان نفتی آن، در مقابل تحریمهای آمریکا قد علم کنند که این موضوع تا کنون عملی نشده است و پس از دیدار روز جمعه روحانی و شی جین پینگ، به نظر میرسید رئیس جمهور چین همچنان بدون تعهد به ایران خواهد بود. سازوکار تجاری اروپاییها هم که قرار بود تبادل کالا با ایران را تسهیل کند هنوز به جایی نرسیده و ممکن است هرگز عملیاتی نشود.
با این شرح، «بورگر» ادامه میدهد: «تهران در مقابل فشار اقتصادی، کمتر و کمتر چیزی برای از دست دادن دارد. این کشور چه پشت حملات به نفتکشها باشد و چه نباشد، این پیام را درباره نیاتش دارد که دیگر کشورهای جهان را مجبور کند بخشی از هزینه سیاست آمریکا برای به لبه پرتگاه رساندن [ایران و امتیاز گرفتن از آن] را پرداخت کنند. پیام مقامات ایرانی در دو ماه گذشته این بوده است که اگر ایران نتواند نفت خودش را از خلیج [فارس] صادر کند، دیگر کشورها هم نباید بتوانند.»
نویسنده گاردین سپس به ضرب الاجل ایران به دیگر طرفهای برجام مبنی بر کاهش تهعدات خود در ۸ ژوئیه اشاره میکند و مینویسد: «اکنون به نظر میرسد ترامپ فهمیده است قطاری که سوار شده نه به یک نشست مسحور کننده، بلکه به سمت یک درگیری بالقوه ویرانگر در خلیج [فارس] میرود و این که برخی از مقامات خودش، به ویژه مشاور امنیت ملی، جان بولتون، کاملا خرسند، و حتی مشتاقند، که حرکت در این مسیر را حفظ کنند. ترامپ میخواهد خلاص شود و توافق کند، اما ماموریت آبه نشان داد که هیچ ایدهای برای چگونگی آن ندارد.»
«بورگر» در پایان مینویسد: «همزمان، ایران قویترین نقطه اهرم خود را پیدا کرده است: ترس ترامپ در مورد شانس انتخاب مجدد در صورت پرت شدن به یک جنگ جدید در خاورمیانه. بازی کردن با این ترسها قماری بسیار خطرناک است. هر دوره تشدید تنشها منطقه را به نقطهای نزدیکتر میکند که به سمت جنگی کشیده شود که خارج از کنترل هرکسی است.»
فشار استبدادی آمریکا
روی ملتی که پیرو اسلام و ارزشهای اسلامی باشد جواب نمیدهد
این روشها بیشتر بر ملل غیر اسلامی جواب میدهد نه ما