از دست دادن تعادل در هنگام راه رفتن

از دست دادن تعادل اغلب به واسطه بروز مشکلی در سیگنال‌هایی که گوش به مغز ارسال می‌کند، ایجاد می‌شود. این سیگنال‌ها معمولا حس تعادل و آگاهی فضایی ما را کنترل می‌کنند.

اگر فردی به شرایطی مبتلا باشد که مغز یا گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ممکن است از دست دادن تعادل، احساس چرخش، بی ثباتی، سبکی سر یا سرگیجه را تجربه کند.

از دست دادن تعادل به دلایل مختلفی رخ می‌دهد که از آن جمله می‌توان به عفونت‌های گوش، آسیب دیدگی‌های سر، و اختلالات عصبی اشاره کرد.

دلایل از دست دادن تعادل
از دلایل بالقوه از دست دادن تعادل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

لابیرنتیت
التهاب لابیرنت یا لابیرنتیت عفونتی است که در گوش داخلی یا لابیرنت رخ می‌دهد. لابیرنت یا سیستم دهلیزی، ساختاری در گوش داخلی است که به حفظ تعادل انسان کمک می‌کند.

اگر لابیرنت عفونی یا ملتهب شود، می‌تواند موجب از دست رفتن تعادل شده و بر شنوایی تاثیرگذار باشد. افراد ممکن است با سرگیجه و حالت تهوع نیز مواجه باشند.

ممکن است پس از یک عفونت قسمت بالایی سیستم تنفسی، مانند آنفلوآنزا به لابیرنتیت مبتلا شوید.

بیماری منییر
بیماری منییر گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. انباشت مایع در گوش داخلی ارسال سیگنال به سمت مغز را دشوار می‌سازد.

این اختلال توانایی فرد در تعادل و شنوایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فرد مبتلا به بیماری منییر ممکن است با احساس سرگیجه و زنگ زدن گوش نیز مواجه باشد.

دلیل بیماری منییر همچنان نامشخص باقی مانده است، اما کارشناسان فکر می‌کنند ممکن است با موارد زیر در ارتباط باشد:

ژنتیک
عفونت‌های ویروسی
بیماری‌های خودایمنی
انقباض رگ‌های خونی

سرگیجه
سرگیجه نشانه‌ای از شرایط مختلف است و اغلب با از دست رفتن تعادل همراه است. دو نوع اصلی سرگیجه وجود دارند:

سرگیجه محیطی
این نوع اغلب در نتیجه شرایطی که گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مانند یک عفونت گوش داخلی یا بیماری منییر رخ می‌دهد.

سرگیجه مرکزی
این نوع کمتر شایع است و می‌تواند در نتیجه یک اختلال عصبی مانند سکته مغزی یا بیماری ام‌اس رخ دهد.

سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم
افراد مبتلا به سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV) یا سرگیجه وضعیتی معمولا زمانی که سر خود را به روشی خاص حرکت می‌دهند با احساس چرخش مواجه می‌شوند.

سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم زمانی رخ می‌دهد که بلور‌های کربنات کلسیم در گوش شل شده و به سمت مجاری نیم دایره‌ای گوش داخلی حرکت می‌کنند.

مجاری نیم دایره‌ای گوش داخلی از مایعی برای احساس حرکت سر استفاده می‌کنند. این بلور‌های شل در مسیر حرکت مایع قرار گرفته و گوش داخلی سیگنال‌های نادرست درباره وضعیت سر به مغز ارسال می‌کند که می‌تواند موجب سرگیجه شود.

سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم می‌تواند افراد مسن و آن‌هایی که یک آسیب دیدگی سر داشته اند را تحت تاثیر قرار دهد.

سبکی سر
افرادی که سبکی سر را تجربه می‌کنند، با احساس غش کردن مواجه می‌شوند، اما هوشیاری خود را از دست نمی‌دهند. احساس سبکی سر می‌تواند به دلایل مختلف رخ دهد که از تجربه یک رویداد استرس‌زا تا فشار خون پایین را شامل می‌شوند.

در صورت تجربه احساس سبکی سر به صورت منظم و بدون دلیل مشخص، مراجعه به پزشک برای بررسی دقیق شرایط و تشخیص دلیل زمینه‌ای بهترین گزینه است.

دارو‌ها
عدم تعادل
از دست دادن حس تعادل ممکن است یکی از عوارض جانبی مصرف برخی دارو‌ها باشد که در نتیجه تحت تاثیر قرار گرفتن گوش داخلی یا بینایی رخ می‌دهد و فرد سبکی سر یا خواب آلودگی را تجربه می‌کند.

از دارو‌هایی که می‌توانند موجب این شرایط شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

دارو‌های ضد افسردگی
دارو‌های ضد اضطراب
دارو‌های فشار خون و بیماری قلبی
دارو‌های دیابت
دارو‌های آرام بخش

نورونیت دهلیزی
نورونیت دهلیزی یک عفونت گوش داخلی است که می‌تواند موجب سرگیجه و از دست دادن تعادل شود. این شرایط می‌تواند زمانی که عصب دهلیزی در گوش داخلی به واسطه یک ویروس، مانند آنفلوانزا، عفونی یا ملتهب شده است، رخ دهد.

فیستول پری‌لنف
فیستول پری‌لنف شرایطی است که در آن سوراخی کوچک بین گوش داخلی و گوش میانی شکل گرفته و اجازه نشت مایع به گوش میانی را می‌دهد.

یک فیستول می‌تواند به واسطه آسیب دیدگی سر، عفونت‌های گوش مزمن، یا تغییرات شدید در فشار هوا رخ دهد.

افراد ممکن است بی ثباتی، سرگیجه، یا حالت تهوع، به ویژه هنگام حرکت را تجربه کنند.

سندرم مال د. دبارکمنت
اگر فردی برای مدتی طولانی روی یک قایق بوده یا در حال دویدن روی تردمیل باشد، ممکن است به سندرم مال د. دبارکمنت مبتلا شود.

در سندرم مال د. دبارکمنت، افراد با احساس حرکت یا چرخش حتی زمانی که در حال حرکت نیستند، مواجه می‌شوند. آن‌ها ممکن است خواب آلودگی را تجربه کرده و در تمرکز با دشواری مواجه شوند.

سندرم مال د. دبارکمنت معمولا طی مدت کوتاهی پس از این که فرد روی سطح ثابت قرار می‌گیرد، از بین می‌رود، اما علائم ممکن است دوام بیشتری داشته باشند.

نوروم آکوستیک
نوروم آکوستیک یا شوانومای دهلیزی یک تومور غیر سرطانی است که بر اعصاب گوش داخلی فشار وارد کرده و تعادل و شنوایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

نوروم آکوستیک می‌تواند احساس بی ثباتی یا سرگیجه را در فرد ایجاد کرده و به از دست دادن شنوایی یا زنگ زدن گوش منجر شود.

سکته مغزی
اگر فردی از دست دادن تعادل و هماهنگی را به همراه علائم زیر تجربه می‌کند، این ممکن است نشانه‌ای از سکته مغزی باشد:
بی حسی در یک سمت بدن
آغاز ناگهانی مشکلات بینایی
سردرد شدید
ضعف در صورت، دست‌ها یا پا‌ها
حالت تهوع و استفراغ
سردرگمی
دشواری در حرف زدن یا درک دیگران


اگر فکر می‌کنید یک سکته مغزی را تجربه کرده یا فردی در نزدیکی شما با این شرایط مواجه شده است با مرکز فوریت‌های پزشکی (۱۱۵) تماس بگیرید.


علائم
افرادی که از دست دادن تعادل را تجربه می‌کنند ممکن است هنگام حرکت یا سکون با این شرایط مواجه شوند. آن‌ها ممکن است ناپایداری روی پا‌های خود را احساس کرده یا با احساس چرخش فضای اطراف خود مواجه شوند.

همچنین، آن‌ها ممکن است سردرگمی و ناهماهنگی را تجربه کنند. این می‌تواند ناتوانی فرد در تشخیص این که کجا قرار دارد را به همراه داشته باشد.

از دست دادن تعادل ممکن است شبیه به یا همراه با هر یک از علائم زیر رخ دهد:

احساس چرخش اتاق
سرگیجه
سبکی سر
احساس غش
احساس شناور شدن
تلو تلو خوردن یا دشواری در راه رفتن
حالت تهوع
استفراغ و اسهال
تاری دید
تغییر در ضربان قلب
تغییر در فشار خون
اضطراب یا ترس


در صورت تجربه از دست دادن تعادل به همراه هر یک از علائم بالا باید به پزشک مراجعه کنید.

درمان
اگر نوع خاصی از دارو موجب از دست دادن تعادل شده است، پزشک ممکن است دوز مصرف را کاهش داده یا گزینه‌ای جایگزین را تجویز کند.

افراد می‌توانند از مانور ایپلی برای درمان سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم استفاده کنند. مانور ایپلی مجموعه‌ای از حرکات است که بیرون راندن بلور‌ها از مجرای نیم دایره‌ای و بازگشت به وضعیت درست آن‌ها را هدف گذاری می‌کند. پزشک چگونگی انجام این حرکات را به بیمار آموزش می‌دهد.

اگر فردی به یک عفونت گوش مبتلاست که موجب از دست دادن تعادل می‌شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک‌ها یا دارو‌های ضد ویروس را تجویز کند.

برای درمان بیماری منییر، پزشک ممکن است برای بهبود حالت تهوع و سرگیجه دارو تجویز کند. تززیقات یا استفاده از پالس‌های فشار گوش نیز ممکن است مفید باشد.

افراد مبتلا به بیماری منییر می‌توانند برخی تغییرات سبک زندگی، از جمله ترک سیگار و محدود کردن مصرف نمک، الکل، و کافئین را نیز برای کاهش علائم مد نظر قرار دهند. اگر این روش‌های درمان موثر نباشند، عمل جراحی ممکن است به عنوان یک گزینه مطرح شود.

به گفته موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی آمریکا، اگر فردی سبکی سر را به واسطه رویدادی محرک، مانند مشاهده خون، تجربه می‌کند، ممکن است با کمک موارد زیر از غش کردن پرهیز کند:

مشت کردن انگشت‌های دست
سفت کردن دست‌ها
انداختن پا‌ها روی یکدیگر یا سفت کردن ران‌ها
نشستن در حالی که سر پایین‌تر از قلب قرار دارد
دراز کشیدن برای پیشگیری از آسیب دیدگی ناشی از زمین خوردن

منبع: سیمرغ