مرگ گوینده‌ای که قربانی تعصب و تبعیض در بی‌بی‌سی شد

نانسی ویگینتن در ژوئن ۱۹۶۰ برای خواندن بولتن‌های خبری عصرگاهی و آخر هفته در شبکه بی‌بی‌سی برگزیده شد. انتخاب این گوینده جوان واکنشی بود به شبکه تجاری آی‌تی‌ان که از پنج سال پیش همزمان با آغاز به کار از یک گوینده زن به نام باربرا مندل در بخش‌های خبری خود استفاده می‌کرد. وینتن پیش از پیوستن به تلویزیون بی‌بی‌سی در برنامه‌های خبری پانوراما و شهر و حاشیه کار کرده بود.

این خبرنگار و گوینده بازنشسته رادیو و تلویزیون در خانه خود در منطقه دورست زندگی می‌کرد و پس از حادثه‌ای که برایش پیش آمد، روز ۱۱ ماه می‌در بیمارستان از دنیا رفت. نکته جالب اینکه وینتن پس از تنها حضور در هفت بخش خبری و بولتن از کار کنار گذاشته شد. پژوهش‌های مربوط به مخاطبان تلویزیون نشان داده بود آن‌ها خبر‌هایی را که دیرهنگام از یک گوینده زن می‌شنوند، هرگز باور نمی‌کنند.

هر چند در دهه ۱۹۶۰ نگاه‌های تبعیض‌آمیز و متعصبانه به حضور گوینده‌های زن در تلویزیون وجود داشت، اما مدیران بی‌بی‌سی معتقد بودند وینتن می‌تواند با شخصیت قوی خود از پس این نگاه‌ها برآید و در فضای مردانه بخش‌های خبری دوام بیاورد. او در ۱۹۶۴ در گفتگو با روزنامه دیلی میل اعتراف کرد با تعصب و تبعیض دست و پنجه نرم کرده است. وینتن گفته بود: «گاهی می‌خواستم فریاد بزنم مگر زنان چشم و گوش و احساس ندارند؟»

با این حال، او تا سال‌ها تنها گوینده زن در بخش‌های خبری بی‌بی‌سی باقی ماند، تا اینکه در ۱۹۷۵ آنجلا ریپن به بخش خبری ساعت ۹ پیوست. وینتن در ۱۹۶۱ به شبکه آی‌تی‌وی نقل مکان کرد و تا پایان فعالیت حرفه‌ای و آغاز دوران بازنشستگی گوینده، گزارشگر و مصاحبه‌کننده رادیو و تلویزیون بود.