سفر فضایی چه بلایی سر مغز و بینایی فضانوردان می‌آورد؟

سفر به فضا سبب می‌شود سر فضانوردان ورم کند و تا ماه‌ها پس از بازگشت به زمین با اختلالات در بینایی روبرو شوند.

محققان متوجه شده اند سفر‌های فضایی شیوه تغییر مایعات در بطن‌های مغز را دگرگون می‌کند. بطن‌های مغز در حقیقت حفره‌هایی هستند که اجازه می‌دهند مایعات در مغز جریان یابند.

آن‌ها متوجه شده‌اند میکروگرانش سبب می‌شود مایعات در این حفره‌ها به سمت بالا بروند و در نتیجه مایعات در سه بطن مغز اندکی منبسط می‌شوند.

محققان مغز ۱۱ فضانورد مرد روس را قبل و بعد از سفر فضایی بررسی کردند تا تأثیرات چنین سفری را بر مغز رصد کنند.

هریک از این فضانوردان ۶ ماه را در فضا گذرانده بود. هنگام بازگشت از این سفر رگ‌های بدن آن‌ها کوچک‌تر شد و به حالت نرمال بازگشت. اما این روند چند ماه طول کشید.

آنجلیک ون اومبرگن در دانشگاه Antwerp بلژیک، در این باره می‌گوید: در زمین گرانش مایعات داخل بدن را به سمت پا‌ها می‌کشاند، اما در فضا این اتفاق نمی‌افتد. به محض اینکه فرد وارد گرانش میکرو می‌شود مایعات بدن به سمت قسمت بالایی آن جریان می‌یابند. به همین دلیل در تصاویر به نظر می‌رسد فضانوردان سری ورم کرده و بزرگ دارند.

تحقیقات نشان داد هنگامیکه فضانوردان به زمین بازگشتند، حجم بطن مغزشان به طور متوسط ۱۱ درصد افزایش یافته است.

علاوه برآن محققان متوجه ارتباطی میان حجم یکی از ۴ حفره مغز و نابینایی رصد کردند. هرچند برای اثبات این امر به مشاهدات بیشتری نیاز است.

این درحالی است که ناسا مدت هاست سندرومی به نام Spaceflight Neuroocular Syndrome یا SANS را بررسی می‌کند. این سازمان درباره تأثیرات میکروگرانش بر بینایی فضانوردان مطالعاتی انجام می‌دهد.

حدود ۳۰ درصد فضانوردانی که در پرواز‌های فضایی کوتاه مدت و ۶۰ درصد فضانوردانی که به مأموریت‌های طولانی در ایستگاه فضایی بین المللی رفته اند، اختلال در بینایی را گزارش کرده اند.

خطرات سلامتی مانند آنچه در بالا گفته شد موانعی مهم برای زندگی انسان در فضا به شمار می‌روند.