قتل طلبه همدانی،فرصتی برای بازنگری

هر کسی درست به مانند ماجرای لمس فیل در مثنوی معنوی سعی می کند که درک خود از حادثه را غالب و راه حل خود برای کاهش خشونت را بهترین و موثر ترین راهکار تلقی کند.

طبعا خشونت در هر شکلی محکوم است اما در این بین آنچه مغفول است و به آن پرداخته نمی شود علاوه بر عمیق شدن شکاف ملت و حاکمیت آن هم به سبب برخی اهمال ها و فساد ها ؛این حجم از تنوع مواضع است که نشان می دهد جامعه علاوه بر معیشت با نوعی پریشانی و پراکنده گی رو به رو شده که با شعار امکان برطرف شدن آن وجود ندارد.

همین دو گانه سازی هایی که در قالب دفاع از روحانی مقتول در برخی طبقات وجود دارد و تلاشی که برای تطهیر و بری دانستن وی از مناصب حکومتی صورت می گیرد که در دوگانه روحانیون حکومتی و غیر حکومتی نقش بسته نشان می دهد که جامعه روحانیت به عنوان بزرگترین نهاد مدنی و غیر دولتی باید به آسیب شناسی و بررسی چرایی مرجع شدن گروههایی مانند سلبریتی ها و ورزشکاران به صورت جدی ورود کند.

در همین ماجرای اخیر پس از وقوع قتل تعداد دنبال کنندگان صفحه اینستاگرامی قاتل افزایش داشت که نشان می دهد این موضوع سوای همراهی با قاتل رفتاری اعتراضی به برخی رفتار ها و سیاست هاست که در صورت ادامه جامعه را از درون تهی می کند.از طرف دیگر فضای سیاست زده فعلی که در آن هر رخدادی یا هر اتفاقی با عینک سیاست زدگی دیده می شود هم در تشدید بحران نقش دارد.

اینکه این حادثه ها را یکی به قصور این جناح و دیکری به تقصیر جناح دیگر نسبت بدهد خود عامل تشدید کننده در التهاب فضای کشور است و نشان می دهد هیچ کس حاضر نیست که مسئولیت قصور های خود را بپذیرد و با فرافکنی و فرار از مسئولیت اجتماعی خود تلاش می کند خود را پاک و منزه و دیکری را پر از اشتباه و خطا معرفی کند.این نگاه غلط و خطرناک فراموش کرده که حوزه های مختلف زندگی اجتماعی جامعه از یکدیگر جدا هستند و نمی شود و نمی توان تحولات یک حوزه را با اتفاقات حوزه دیگر و بر اساس نگاه سیاست زده بررسی کرد.

واقعیت این است که جامعه ما با بیماری هایی مواجه است که با ان شالله چیزی نیست !نه تنها حالش خوب نمی شود که چه بسا با پیشرفت بیماری مشکلات پیچیده تری برای آن ایجاد می شود.بیکاری،فقر و از همه مهمتر تبعیض آستانه تحمل جامعه را کاهش داده است.

گرچه فکر می کنم بعد از فروکش کردن التهاب ناشی از این اقدام زشت ،محکوم و غیر قابل دفاع باز هم همه تحلیل گران فعلی که رگ کردن برای سلامت جامعه باد می کنند ساکت می شوند و فقط مشکل و دغدغه جدید تری بر مشکلات قبلی که دیده نمی شود اضافه می شود.آقایان‌!با شعار چیزی حل نمی شود باید برای مشکلاتی که زیر پوست جامعه در حال تبدیل شدن به بحران است فکری کرد.