افرادی که خداوند، دین خود را با آن‌ها احیا کرده است

امام زمان حضرت مهدی علیه‌السلام -در توصیف اوصیا-:

خداوند، دین خود را با آن‌ها احیا کرده و با آن‌ها نورش را به کمال رسانده و میان آن‌ها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیکترشان فرقانی آشکار قرار داده است که با آن حجّت از آنکه حجّت برای او آورده شده و امام از مأموم شناسایی می‌شود؛ و این از آن روست که خداوند آن‌ها را از هر گونه پلشتی مصون داشته و از عیوب مبرّایشان کرده و از ناپاکی پاکشان گردانده و از درهم شدگی منزّه شأن داشته است و آن‌ها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.

خداوند آن‌ها را با دلایل خود تأیید کرده و اگر چنین نمی‌بود مردم همه یکسان بودند و هر کس مدّعی امر [منصوب شدن از سوی]خداوند عزّوجل می‌شد و دیگر حقّ از باطل و دانا از نادان شناخته نمی‌شد.

متن حدیث:

الإمام المهدیّ علیه السلام فی صِفَةِ الأَوصِیاءِ: أحیی بِهِم دینَهُ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّةُ مِنَ المَحجوجِ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ، ومَوضِعَ سِرِّهِ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلی سَواءٍ، ولاَدَّعی أمرَ اللّه ِ. عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ.

"غیبة طوسی، صفحه ۲۸۸- احتجاج، جلد ۲، صفحه ۵۴۰"