.svg)
«ملا عمر» سال‌ها بیخ گوش آمریکایی‌ها زندگی می‌کرد
پارسینه: یک خبرنگار هلندی پس از ۵ سال تحقیق کتابی درباره «ملا عمر»، بنیانگذار طالبان، منتشر کرده است که نشان می‌دهد او سال‌ها در نزدیکی پایگاه‌های آمریکایی زندگی می‌کرده است، اما هیچگاه موفق به بازداشت او نمی‌شوند.
به گزارش خبرنگار «پارسینه» به نقل از دویچه وله، بتی دم، خبرنگار هلندی، برای نوشتن کتاب «در جستجوی دشمن» بیش از ۵ سال تحقیق کرده و با محافظ شخصی ملا عمر به نام جبار عمری که پس از برکناری طالبان از قدرت به او پناه داد و محافظ او شد، مصاحبه کرده است.
طالبان پس از حمله ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ در عملیات نظامی به رهبری آمریکا در افغانستان، سقوط کردند و برای کشتن ملاعمر ۱۰ میلیون دلار جایزه تعیین شد.
بر پایه نوشته‌های خبرنگار هلندی، ملاعمر ابتدا چند سال در کلات زندگی می‌کرد و به خانواده‌ای که او را پنهان کرده بود اطلاعاتی در مورد هویت واقعی مهمان داده نشده بود.
بتی دم می‌نویسد، نیرو‌های آمریکایی دو بار نزدیک بود که ملا عمر را پیدا کنند. به نوشته این کتاب یک بار که ملاعمر و عمری در حیاط خانه بودند، نیرو‌های گشت آمریکایی به این خانه نزدیک شدند. اما آن‌ها بی‌درنگ در پشت تله‌ای از چوب‌های انبارشده خود را مخفی کردند و سربازان آمریکایی دور شدند.
در دومین مورد بر پایه اطلاعات بتی دم، سربازان آمریکایی خانه را هم تجسس کردند، اما ورودی مخفی به سوی مخفیگاه عمر را نیافتند. اینکه آیا این گشت و تجسس بخشی از جستجو‌های معمولی و برنامه‌ریزی شده در منطقه بوده است یا سربازان آمریکایی نشانه‌هایی مبنی بر مخفی بودن ملاعمر در این خانه دریافت کرده بودند، روشن نیست.
در این کتاب آمده که ملاعمر مخفیگاه خود را هنگامی تغییر داد که نیرو‌های آمریکایی در سال ۲۰۰۴ تنها چندصدمتر آن‌سوتر شروع به برپایی پایگاهی نظامی کردند#، اما پس از نقل مکان او در نزدیکی محل سکونتش پایگاه دیگری برپا شد. در پایگاه عملیاتی وولورین، هزاران سرباز از جمله نیرو‌های ویژه از آمریکا و بریتانیا مستقر شده بودند.
دم در این کتاب می‌نویسد، با وجود ترس از لو رفتن مخفیگاه، ملاعمر جرات تغییر دوباره محل سکونت خود را نداشت و به همین دلیل به ندرت خانه را ترک می‌کرد و در هنگام پرواز هواپیما‌های آمریکایی، از تونل‌های حفر شده در زیر خانه، به عنوان پناهگاه استفاده می‌کرد.
این خبرنگار هلندی می‌نویسد، ملاعمر مانند یک تارک دنیا زندگی می‌کرد و حتی دیدار با اعضای خانواده خود را هم نمی‌پذیرفت و روزانه‌های خود را در دفترچه یادداشت‌هایش به زبان رمز می‌نوشت.
در این کتاب آمده است که ملاعمر اغلب با محافظ و با آشپز خود گپ می‌زد. بنا بر نوشته‌های این کتاب، ملا عمر از یک گوشی همراه نوکیای قدیمی بدون سیم‌کارت برای ضبط آیه‌های قرآن استفاده می‌کرد، به برنامه‌های بی‌بی‌سی به زبان پشتو گوش می‌داد و به ندرت در مورد خبر‌هایی که می‌شنید اظهارنظر می‌کرد؛ حتی هنگامی که خبر مرگ اسامه بن‌لادن، بنیانگذار و رهبر القاعده را شنید.
ملا عمر در سال ۲۰۱۳ درگذشت. طالبان خبر مرگ او را تا دو سال مخفی نگه داشت.
طالبان پس از حمله ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ در عملیات نظامی به رهبری آمریکا در افغانستان، سقوط کردند و برای کشتن ملاعمر ۱۰ میلیون دلار جایزه تعیین شد.
بر پایه نوشته‌های خبرنگار هلندی، ملاعمر ابتدا چند سال در کلات زندگی می‌کرد و به خانواده‌ای که او را پنهان کرده بود اطلاعاتی در مورد هویت واقعی مهمان داده نشده بود.
بتی دم می‌نویسد، نیرو‌های آمریکایی دو بار نزدیک بود که ملا عمر را پیدا کنند. به نوشته این کتاب یک بار که ملاعمر و عمری در حیاط خانه بودند، نیرو‌های گشت آمریکایی به این خانه نزدیک شدند. اما آن‌ها بی‌درنگ در پشت تله‌ای از چوب‌های انبارشده خود را مخفی کردند و سربازان آمریکایی دور شدند.
در دومین مورد بر پایه اطلاعات بتی دم، سربازان آمریکایی خانه را هم تجسس کردند، اما ورودی مخفی به سوی مخفیگاه عمر را نیافتند. اینکه آیا این گشت و تجسس بخشی از جستجو‌های معمولی و برنامه‌ریزی شده در منطقه بوده است یا سربازان آمریکایی نشانه‌هایی مبنی بر مخفی بودن ملاعمر در این خانه دریافت کرده بودند، روشن نیست.
در این کتاب آمده که ملاعمر مخفیگاه خود را هنگامی تغییر داد که نیرو‌های آمریکایی در سال ۲۰۰۴ تنها چندصدمتر آن‌سوتر شروع به برپایی پایگاهی نظامی کردند#، اما پس از نقل مکان او در نزدیکی محل سکونتش پایگاه دیگری برپا شد. در پایگاه عملیاتی وولورین، هزاران سرباز از جمله نیرو‌های ویژه از آمریکا و بریتانیا مستقر شده بودند.
دم در این کتاب می‌نویسد، با وجود ترس از لو رفتن مخفیگاه، ملاعمر جرات تغییر دوباره محل سکونت خود را نداشت و به همین دلیل به ندرت خانه را ترک می‌کرد و در هنگام پرواز هواپیما‌های آمریکایی، از تونل‌های حفر شده در زیر خانه، به عنوان پناهگاه استفاده می‌کرد.
این خبرنگار هلندی می‌نویسد، ملاعمر مانند یک تارک دنیا زندگی می‌کرد و حتی دیدار با اعضای خانواده خود را هم نمی‌پذیرفت و روزانه‌های خود را در دفترچه یادداشت‌هایش به زبان رمز می‌نوشت.
در این کتاب آمده است که ملاعمر اغلب با محافظ و با آشپز خود گپ می‌زد. بنا بر نوشته‌های این کتاب، ملا عمر از یک گوشی همراه نوکیای قدیمی بدون سیم‌کارت برای ضبط آیه‌های قرآن استفاده می‌کرد، به برنامه‌های بی‌بی‌سی به زبان پشتو گوش می‌داد و به ندرت در مورد خبر‌هایی که می‌شنید اظهارنظر می‌کرد؛ حتی هنگامی که خبر مرگ اسامه بن‌لادن، بنیانگذار و رهبر القاعده را شنید.
ملا عمر در سال ۲۰۱۳ درگذشت. طالبان خبر مرگ او را تا دو سال مخفی نگه داشت.
این لامصبا چرا همشون یه چشمشون ایراد داره؟