فلسفه چهارشنبه سوری چیست؟
پارسینه: پس از گذشت سالهای طولانی، «چهارشنبه سوری» یکی از اندک جشنهای فراموش نشدهی ایرانیان در طول تاریخ است. ایرانیان از دیر باز ید طولایی در برپا کردن جشن و سرورهای مختلف داشته اند؛ و در تقویم باستانی آنها هر روز از ماه نامی دارد که اسم یکی از روزها منطبق بر نام ماه است که در آیین پارسی هر زمان که نام روز و ماه یکی میشد، مردم با به فال نیک گرفتن این اتفاق، جشن و سرور برپا میکردند.
شمار زیادی از این جشنهای متفاوت در میان صفحات تاریخی گم شده و به باد فراموشی سپرده شدند، اما هنوز هم که هنوز است پس از گذشت سالهای طولانی تعدادی هرچند اندک از این جشنها در جای جای ایران بر پا میشود که «چهارشنبه سوری» یکی از اندک جشنهای فراموش نشدهی ما در طول تاریخ است.
چهارشنبه سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا میشود که در واقع پیش در آمدی برای جشنهای نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار میروند.
طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا میشود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته میماند و مردم از روی آتش میپرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش میسپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه میگیرند.
البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبه سوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمیشود چرا که آنها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند میدانند.
چهارشنبه سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا میشود که در واقع پیش در آمدی برای جشنهای نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار میروند.
طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا میشود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته میماند و مردم از روی آتش میپرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش میسپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه میگیرند.
البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبه سوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمیشود چرا که آنها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند میدانند.
آئین چهارشنبه سوری چیست؟
برافروختن آتش: آتش عنصر اصلی جشن چهارشنبه سوری است و پس از برپایی آتش مردم گرد آن حلقه زده، از روی آتش میپرند و غمها و دشواری هایشان را به آتش میسپارند.
کوزه نو: مردم در شب چهارشنبه سوری کوزههای سفالی کهنه را بالای بام خانه برده و از بالا به پایین پرت میکردند و آن را میشکستند تا کوزه نویی را جایگزین ظرف سفالی پیشین خود کنند، چون بر این باور بودند که در طول سال بلاها و قضاهای بد در کوزه متراکم میشود که با شکستن کوزه، رفع خواهند شد.
آجیل مشکل گشا: پس از برافروخته شدن آتش، اقوام و نزدیکان گرد هم میآمدند و با تبرک کردن دانههای نباتی به نمک آجیل مشگل گشایی درست کرده و نوش جان میکردند، چون بر این باور بودند که هر کس از آن آجیل بخورد، نمک گیر شده و نسبت به افراد دیگر مهربانتر میشود و خیانت نخواهد کرد.
فالگوشی: در یکی از رسوم چهارشنبه سوری به نام فالگوشی دختران جوان نیت میکنند، پشت دری میایستند و به سخنان اهالی خانه گوش میدهند و بر اساس سخنان آنها نیت خود را تعبیر میکنند.
قاشق زنی: در این رسم دختران و پسران چادری سر کرده و چهره خود را میپوشانند و به خانه همسایگان خود میروند و همسایه از شنیدن صدای قاشقی که به کاسه میخورد بیرون میآید و در کاسههای آنان آجیل و شیرینی میریزند.
البته هر شهری نیز، در این شب رسوم و آداب مختص به خود را هم به جا میآورد. کاش یاد بگیریم به آداب و سنتهای پیشینیان مان احترام بگذاریم و جشن را به جنگ تبدیل نکنیم.
منبع: دلگرم
ارسال نظر