.svg)
شناسایی "رودخانه‌ای" مملو از ستاره در آسمان
پارسینه: ستاره‌شناسان "رودخانه‌ای از ستارگان" را شناسایی کرده‌اند که بخش اعظمی از آسمان را پوشانده است و شامل حداقل ۴۰۰۰ ستاره است که زمان تشکیل آنها به حدود یک میلیارد سال گذشته باز می‌گردد.
ستاره شناسان "دانشگاه وین" (University of Vienna) در مطالعه اخیرشان موفق به شناسایی "رودخانه‌ای" از ستارگان که در نیم‌کره جنوبی آسمانی قرار دارند، شده‌اند.
نیم‌کره جنوبی آسمانی، آسمان جنوب یا ستاره‌های آسمان جنوب بخشی از یک منطقهٔ نجومی در حال چرخش (از دیدگاه زمینی) در آسمان است. این بخش، در نیمکرهٔ جنوبی کره آسمانی قرار گرفته است. این نیم‌کره را می‌توان از قطب جنوب به صورت کامل مورد بررسی قرار داد. با دور شدن بیشتر از قطب به سوی شمال، بخش‌های کم‌تری از آسمان جنوب قابل مشاهده است.
این جریان ستارهای شامل حداقل ۴۰۰۰ ستاره است که از زمان تشکیل آنها که حدود یک میلیارد سال پیش است در فضا حرکت کرده‌اند. در این مطالعه پژوهشگران از داده‌های "تلسکوپ فضایی گایا" (Gaia) آژانس فضایی اروپا استفاده کردند.
کهکشان راه شیری، خانه‌ای برای خوشه‌های ستارهای در اندازه‌ها و سنین مختلف است. پژوهشگران خوشه‌های کوچک بسیاری را در ابر‌های مولکولی، خوشه‌های ستارهای میانسال و قدیمی در "دیسک کهکشانی" و حتی خوشه‌های عظیم و قدیمی کروی در "هاله" (halo) پیدا کرده‌اند. این خوشه‌ها، صرف نظر از مبدا و سن آنها، به نیرو‌های جزر و مدی در امتداد مدار خود در کهکشان تقسیم می‌شوند. با توجه به زمان کافی، نیرو‌های گرانشی کهکشان راه شیری بی وقفه آنها را از هم جدا می‌کنند.
دیسک کهکشانی بخشی از کهکشان دیسکی است. مانند کهکشان مارپیچی و کهکشان عدسی. دیسک کهکشانی صفحه‌ای است که مارپیچ‌ها، میله‌ها و دیسک کهکشان‌های این انواع در آن جای گرفته‌اند. در دیسک‌های کهکشانی، گاز و غبار و همین‌طور ستاره‌های جوان‌تری نسبت به برآمدگی کهکشانی یا هاله ماده تاریک وجود دارد. دیسک از گاز و غبار و ستاره تشکیل شده است. بخش گرد و غبار آن را دیسک گازی و بخش دارای ستاره آن را دیسک ستارهای گویند.
"استفان مینگاست" (Stefan Meingast) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: بیشتر خوشه‌های ستارهای در دیسک کهکشانی به سرعت پس از تولد خود پراکنده می‌شوند، زیرا آنها ستارهای کافی برای ایجاد یک بالقوه گرانشی عمیق ندارند یا به عبارت دیگر، آنها چسب کافی برای نگه داشتن آنها را ندارند.
با توجه به دقت اندازه گیری‌های تلسکوپ فضایی گایا، پژوهشگران قادر به اندازه گیری حرکت سه بعدی از ستاره‌ها در فضا شدند.
این سیستم ستارهای تازه کشف شده را می‌توان به عنوان یک ابزار سنجش گرانش برای اندازه گیری جرم کهکشان‌ها استفاده کرد. پژوهشگران امیدوارند با استفاده از پایگاه داده غنی تلسکوپ فضایی گایا، در آینده به اطلاعات بیشتری دست یابند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Astronomy & Astrophysics" منتشر شد.
نیم‌کره جنوبی آسمانی، آسمان جنوب یا ستاره‌های آسمان جنوب بخشی از یک منطقهٔ نجومی در حال چرخش (از دیدگاه زمینی) در آسمان است. این بخش، در نیمکرهٔ جنوبی کره آسمانی قرار گرفته است. این نیم‌کره را می‌توان از قطب جنوب به صورت کامل مورد بررسی قرار داد. با دور شدن بیشتر از قطب به سوی شمال، بخش‌های کم‌تری از آسمان جنوب قابل مشاهده است.
این جریان ستارهای شامل حداقل ۴۰۰۰ ستاره است که از زمان تشکیل آنها که حدود یک میلیارد سال پیش است در فضا حرکت کرده‌اند. در این مطالعه پژوهشگران از داده‌های "تلسکوپ فضایی گایا" (Gaia) آژانس فضایی اروپا استفاده کردند.
کهکشان راه شیری، خانه‌ای برای خوشه‌های ستارهای در اندازه‌ها و سنین مختلف است. پژوهشگران خوشه‌های کوچک بسیاری را در ابر‌های مولکولی، خوشه‌های ستارهای میانسال و قدیمی در "دیسک کهکشانی" و حتی خوشه‌های عظیم و قدیمی کروی در "هاله" (halo) پیدا کرده‌اند. این خوشه‌ها، صرف نظر از مبدا و سن آنها، به نیرو‌های جزر و مدی در امتداد مدار خود در کهکشان تقسیم می‌شوند. با توجه به زمان کافی، نیرو‌های گرانشی کهکشان راه شیری بی وقفه آنها را از هم جدا می‌کنند.
دیسک کهکشانی بخشی از کهکشان دیسکی است. مانند کهکشان مارپیچی و کهکشان عدسی. دیسک کهکشانی صفحه‌ای است که مارپیچ‌ها، میله‌ها و دیسک کهکشان‌های این انواع در آن جای گرفته‌اند. در دیسک‌های کهکشانی، گاز و غبار و همین‌طور ستاره‌های جوان‌تری نسبت به برآمدگی کهکشانی یا هاله ماده تاریک وجود دارد. دیسک از گاز و غبار و ستاره تشکیل شده است. بخش گرد و غبار آن را دیسک گازی و بخش دارای ستاره آن را دیسک ستارهای گویند.
"استفان مینگاست" (Stefan Meingast) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: بیشتر خوشه‌های ستارهای در دیسک کهکشانی به سرعت پس از تولد خود پراکنده می‌شوند، زیرا آنها ستارهای کافی برای ایجاد یک بالقوه گرانشی عمیق ندارند یا به عبارت دیگر، آنها چسب کافی برای نگه داشتن آنها را ندارند.
با توجه به دقت اندازه گیری‌های تلسکوپ فضایی گایا، پژوهشگران قادر به اندازه گیری حرکت سه بعدی از ستاره‌ها در فضا شدند.
این سیستم ستارهای تازه کشف شده را می‌توان به عنوان یک ابزار سنجش گرانش برای اندازه گیری جرم کهکشان‌ها استفاده کرد. پژوهشگران امیدوارند با استفاده از پایگاه داده غنی تلسکوپ فضایی گایا، در آینده به اطلاعات بیشتری دست یابند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Astronomy & Astrophysics" منتشر شد.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر