شهروندان در طرح تفصیلی گماند
پارسینه: برنامهریزان شهری معتقدند یکی از مهمترین نقطه ضعفهای مدیریت شهری در اجرای طرحهای جامع و تفصیلی ندیده شدن بلوکهای خرد شهری در این طرحهاست و یکی از کارسازترین راهکارهای مواجه با این کاستی، بهرهمندی از بیشینه مشارکت شهروندان در اجرای طرحهای کلان شهری است.
به گزارش مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، مجتبی بیات مدیر مطالعات و برنامهریزی امور مناطق در ابتدای نشست«غیبت مردم از طرحهای شهری» که در شهرداری منطقه 7 برگزار شد به پیچیدگی مسائل شهری در دهههای اخیر اشاره کرد و گفت: رویکرد جدید مرکز مواجه علمی و دانشمحور با این مسائل است از همین رو کمیتههای نظارت متعدد برای پژوهشها تشکیل و نتایج بدست آمده رصد میشود تا خروجی مورد نظر به دست آید.
وی هدف اصلی نشست تخصصی «غیبت مردم از طرح های شهری» را بررسی دلایل نارضایتی مردم و شهرداری از پروژه باغ موزه قصر عنوان و خاطر نشان کرد: نقطه تمرکز مرکز حضور مردم در برنامههای شهری است.
در ادامه این نشست راضیه رضابیگی دانشآموخته شهرسازی و مدرس دانشگاه تغییر کاربری زندان قصر به باغ موزه را اقدام موفق بازآفرینی فرهنگ مبنا دانست و افزود: نمونههای بینالمللی این بازآفرینی در کشورهای توسعه یافته به ویژه آمریکا که زندانهای بیشتری داخل شهرهای آن دیده میشود که نیازمند کارکردهای پشتیبان برای عملکرد فرهنگی آن است.
رضا بیگی با اشاره به وجود 100 ملک تجاری و مسکونی در اطراف باغ موزه قصر گفت: هر تصمیمی درباره این منطقه تأثیر مستقیم بر زندگی همسایگان آن دارد و در شرایطی که شهرداری توان تملک این املاک را ندارد متأسفانه هیچ نقشی برای آنها در نظر گرفته نشده است.
وی جایگاه مطرح شدن مشارکت را دقیقا همین نقطه دانست و تصریح کرد: دو محور اصلی مشارکت تمایل شهروندان برای حضور و همچنین فراهم کردن امکان مشارکت آنها در چنین موقعیتهایی است که متأسفانه هیچ جایی برای ابراز نظر و ایفای نقش مردم لحاظ نشده است.
این مدرس دانشگاه با انتقاد از بیتوجهی طرح تفصیلی به بلوکهای خرد تصریح کرد: مقیاس طرح تفصیلی آنچنان بزرگ است که بلوکهای خرد شهری در آن گماند در حالی که دوره طرحهای بزرگ مقیاس تمام شده و طرحها باید موضعی و کاربست محور باشند تا بتوانند مشکلات طرحهای بزرگ مقیاس را حل کنند.
رضابیگی بر ضرورت دوری از مشارکتهای صوری تأکید کرد و گفت: باید سازوکار مشارکت را در بین شهروندان ترویج و با راهاندازی طرحهای مشارکت محور و تولید محور به سمت کاهش مشکلات شهری برویم.
به گفتهی وی در ابتدا باید مکانیزمهای مشارکت شامل آموزش، ارتقاء آگاهی و اطلاعرسانی در محلات شکل گرفته و سپس با راهاندازی دفاتر محلی مسیر مشارکت شهروندان در موارد مختلف را تسهیل کرد.
سختران بعدی این نشست عبدالله زارعی، دانشآموخته برنامهریزی شهری و منطقهای و پژوهشگر طرح مطالعاتی باغ موزه قصر بود که به ارائه نتایج حاصل از این پروژه مطالعاتی پرداخت و گفت: خروجی این مطالعه نتایج 4 سناریو شامل عدم مداخله، حداقل مداخله، ترکیب سناریو 1 و 2 و حداکثر مداخله را پیش روی ما میگذارد. سناریوی نخست بیشترین امتیاز را کسب کرده و این در حالی که سناریوی حداقل مداخله کاهش آلودگی زیست محیطی، کاهش آلودگی صوتی و ... را در پی دارد که از مطالبات شهروندان ساکن این منطقه است.
در ادامه این نشست امیر شفیعی مدیر معماری و شهرسازی مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران یکی از مهمترین دلایل عدم تحقق برنامههای شهری را نبود مشارکت شهروندان دانست و گفت: باغ موزه نمونه آشکار عدم توفیق برنامههای شهری در نبود مشارکت مردمی است.
شفیعی به چیرگی نگاه نخبهباور در برابر نگاه مشارکتی در برنامههای شهری اشاره کرد و افزود: در این جا این سول مطرح میشود که آیا مردم عادی میتوانند صلاح منطقه و محله خود را تشخیص دهند و یا این کار را باید به جمعی از نخبگان جامعهشناس، اقتصاددان و برنامهریزی شهری سپرد؟
وی در پاسخ به این پرسش کنش همگانی را حلقه مفقوده توسعه شهر دانست و افزود: در جداکردن نگاه نخبهباورانه در ابعاد مختلف توسعه محلی و مشارکت شهروندی تردید جدی وجود دارد و تجربه از موفق نبودن این تفکیک نگاه حکایت دارد.
این دانشآموخته برنامهریزی شهری و منطقهای بر ضرورت تغییر مقیاس برنامهریزی تأکید و تصریح کرد: اینکه مشاور در طرح باغ موزه 100 واحد مسکونی مجاور را نادیده گرفته و بدون توجه به سرمایه مورد نیاز برای تخریب و یا تغییر کاربری آن تصمیم گرفته است نشان از آن دارد که شهرداری باید بحث توسعه محلهای را به صورت جدیتر دنبال نماید.
وی همچنین به آشفتگی قوانین درباره مالکیت از جمله حق غرامت و حق مرغوبیت و ...اشاره کرد و گفت: نبود قوانین روشن در برخی از نواحی شهری طرحهای جامع و تفصیلی اجرای این طرح را به طور کامل به حاشیه میبرند.
ارسال نظر