نمایشگاهی عجیب که توجه همه را جلب کرد

به موازات فراگیر شدن هر چه بیشتر استفاده از گوشی‌های همراه هوشمند و انواع و اقسام شبکه‌های اجتماعی، روابط انسانی دچار چالش‌های کوچک و بزرگ زیادی شده که یکی از این چالش‌ها بیشتر شدن فاصله‌ها، دوری عاطفی و درونی انسان‌ها از یکدیگر و جدا شدن از دنیای واقعی و کشیده شدن ذهن و روان آن‌ها به دنیای رنگی فضای دیجیتال است.

این وضعیت و تفاوت آن با گذشته به قدری محسوس است که همه ما به نحوی متوجه تغییرات شکل گرفته در جمع‌های دوستانه و خانوادگی خود در مقایسه با چند سال پیش نیز شده‌ایم.

در حقیقت این روز‌ها بیشتر وقت ما در گوشی‌های همراهمان و در حال بالا و پایین کردن پست‌های دیگران می‌گذرد و به نظر می‌رسد روز به روز وقت کمتری با عزیزانمان می‌گذرانیم.

واضح است که دلدادگی ما به تکنولوژی از وضعیت عادی خود گذشته است و بر کیفیت روابطمان تاثیرات نامطلوب و مخربی گذاشته است؛ فاصله عاطفی‌ای که این روز‌ها بیشتر از هر زمان دیگری در تاریخ، دستمایه آثار هنرمندان قرار گرفته است.

جشنواره نور آمستردام، یکی از بزرگترین فستیوال‌های نور در جهان است که از سال ۲۰۱۲ میلادی به صورت سالانه برگزار می‌شود. در طول برگزاری این فستیوال در زمستان، هنرمندان زیادی از سراسر جهان به این شهر می‌آیند تا با خلق آثار نوری، منبع الهام‌بخش بازدیدکنندگان و دیگر دوستان هنرمند خود باشند.

گری مک‌لوکاس هنرمند انگلیسی یکی از شرکت‌کنندگان امسال این مراسم است که با اثر خود توجهات زیادی را به خود جلب کرده است؛ مجسمه‌هایی که در گوشی‌های خود غرق شده‌اند و بازتاب نور این گوشی‌ها روی صورت‌هایشان عمق تنهایی و فاصله میان آن‌ها را بیش از پیش نمایان می‌کند.

مک‌لوکاس درباره این اثر گفته است: قصد داشتم کاری ارائه دهم که بتواند با همه ارتباط برقرار کند. من در هنگام دوچرخه سواری، در تراموا، در پارک، در رستوران‌ها، در همه جا این آدم‌ها را می‌بینم که در گوشی‌های خود غرق شده‌اند. دیگر انگار هیچکس با دیگری حرف نمی‌زند. این نور‌های سفید که روی صورت‌های آدم‌ها می‌افتد گاهی ترسناک هستند، خصوصا در زمستان که تاریکی شب طولانی‌تر از هر وقت دیگری است.

این اثر گری مک‌لوکاس، هنرمند انگلیسی «فرو رفته در نور» نام گرفته است.

جشنواره نور آمستردام هر سال پذیرای ۳۰ مجسمه و چیدمان نوری است که در طول ۲ ماه دسامبر و ژانویه در خیابان‌های این شهر به نمایش درمی‌آیند.