افزایش قیمت لبنیات با وجود ابلاغیه برای کاهش قیمت

ستاد تنظیم بازار در ۱۸ آذر قیمت‌های جدید لبنیات را اعلام کرد و تعدادی از رسانه‌ها تیتر زدند که از فردا «قیمت لبنیات در بازار ۹ درصد کاهش می‌یابد». حدود یک هفته از آن تاریخ می‌گذرد و مردم انتظار کاهش قیمت را می‌کشند که یک دفعه قیمت جدید روی بطری‌های شیر حک می‌شود و ناباورانه می‌بینیم قیمت‌ها نه‌تن‌ها کاهش نیافته، بلکه افزایش هم یافته است.

کارخانه لبنی دامداران که پیش از ابلاغ ستاد تنظیم بازار قیمت هر بطری شیر پرچرب را ۴۳۰۰ تومان عرضه می‌کرد، از روز چهارشنبه قیمت ۴۴۵۰ تومان را روی آن حک کرد، یعنی قیمت این برند لبنی پس از ابلاغیه ۱۵۰ تومان افزایش یافت.

طی یک سال گذشته قیمت لبنیات حدود ۵۰ درصد افزایش یافته و توانایی مردم برای خرید این محصول اساسی و ضروری کاهش یافته است. رسانه‌ها پیش از این بار‌ها اعلام کرده‌اند که قیمت‌ها بیش از تصور بالا رفته و سرانه مصرف بسیار پایین آمده است. انتظار می‌رفت ستاد تنظیم بازار در قیمت‌هایی که اعلام می‌کند بیشتر مردم را مدنظر قرار دهد، اما تصمیم ستاد تنظیم بازار بیشتر به کام کارخانه‌های لبنی تا مردم بوده است.

بر اساس آمارها، سرانه مصرف سالانه شیر در کشور حدود ۸۰ کیلوگرم یعنی نصف میانگین جهانی و حدود یک پنجم برخی کشور‌های اروپایی است؛ بنابراین به جای اینکه دولت با حمایت از مردم تلاش کند تا سرانه مصرف محصولات لبنی افزایش یابد، با اعلام چنین قیمت‌هایی بیش از پیش به کاهش سرانه مصرف دامن می‌زند. ظاهرا دولت تنها راه راضی کردن کارخانه‌ها را افزایش روز به روز قیمت آن‌ها می‌داند.

کارخانه‌های لبنی پیش از این خودسرانه قیمت محصولات لبنی را افزایش داده بودند و ماه‌ها به صورت غیر قانونی و غیر مصوب لبنیات گران به مردم فروختند. دولت به جای اینکه آن‌ها را مجبور کند تا به ازای روز‌هایی که لبنیات گران فروختند، لبنیات ارزان به مردم بفروشند تا همه چیز یر به یر شود، قیمت‌های جدیدی اعلام کرده که از قیمت بازار هم گران‌تر است.

*آیا راهی برای ارزان کردن قیمت لبینات وجود دارد؟

آیا راه دیگری برای پایین آوردن قیمت وجود ندارد؟ کارشناسان می‌گویند وجود دارد. می‌توان با پایین آودرن قیمت تمام شده تولید محصولات دامی و همچنین قیمت تمام شده کارخانه‌های لبنی، محصول را در بازار ارزان‌تر کرد. قیمت تولید در هر دو بخش در کشور ما بالاست و دلایل فراوانی برای بالا بودن قیمت تمام شده وجود دارد که از جمله آن‌ها گران بودن علوفه، عدم پرورش دام‌های با بهره‌وری بالا، نبودن مدیریت در هر دو بخش دامداری و صنایع لبنی و عدم حمایت دولت از جمله آنهاست که باعث می‌شود تاوان همه این‌ها را مردم بپردازند، ظاهرا جیب مردم در دسترس‌تر از هر چیزی برای جبران همه مشکلات است.

* مسئولان می‌گویند مجازات سنگینی در انتظار گرانفروشان است!

برای پاسخ به این سوالات با رضا باکری، دبیر انجمن صنایع لبنی گفتگو کردیم. وی در پاسخ به اینکه برخی قیمت‌ها در بازار افزایش یافته گفت: هر کارخانه لبنی که بخواهد خارج از قیمت‌های ابلاغی بفروشد، مجازات سنگینی در انتظار آنهاست.

این مسئول این را نمی‌گوید که گرانفروش واقعی در حقیقت ستاد تنظیم بازار است که قیمتی بالاتر از قیمت بازار اعلام کرده است.

یا اینکه در ۶ ماه گذشته که کارخانه‌های لبنی هر قیمتی را که خودشان خواستند، به مردم دادند، به غیر از چند جریمه محدود که گفته شدن انجام دادند، چه کارشان کردند و آن‌ها کماکان به روال خودشان ادامه می‌دهند.

باکری در پاسخ به اینکه چرا برند‌های دیگر قیمت خود را کاهش نداده‌اند، گفت: قیمت‌ها را دوشنبه هفته گذشته اعلام کردیم و این دوشنبه باید همه قیمت‌ها اصلاح شود.

کارخانه‌های لبنی از ستاد تنظیم بازار خواسته بودند که قیمت‌ها برای آن‌ها به صرفه نیست و برای استدلال آنالیز قیمتی فرستاده بودند و این ستاد آن طور که دبیر انجمن صنایع لبنی اعلام کرد، با حدود ۹ درصد کمتر از قیمت خواسته آن‌ها موافقت کرد، مفهوم دقیق این است که ستاد تنظیم بازار با کاهش دادن ۹ درصد قیمت پیشنهادی آن‌ها با افزایش قیمت کارخانه‌های لبنی موافقت کرده است؛ بنابراین اگر کارخانه‌ها لبنی قدرت چانه‌زنی داشتند و یا رسانه‌هایی داشتند که حرفشان را به کرسی بنشانند، صدای این مردم را چگونه باید شنید مردمی که رسانه‌ای ندارند.

به هر حال آنچه که مسلم است الان قیمت‌های ابلاغی ستاد تنظیم بازار تاکنون به نفع مردم تمام نشده و نه تنها قیمت را در بازار پایین نیاورده، بلکه گران‌تر هم کرده است. امیدواریم دولت از این به بعد رویه خود را برای راضی نگه داشتن کارخانه‌های لبنی به افزایش قیمت نگذارد که همه این‌ها روز به روز عرصه را بر مردم تنگ می‌کند. راه‌های بهتر و کارشناسی‌شده و بهتری هم هست که اگر به آن‌ها توجه شود، قیمت در بازار متعادل می‌شود و سنگینی و فشار از دوش مردم برداشته می‌شود. آیا دولت در سال‌های گذشته به بهره‌وری فکر کرده است؟ آیا حمایت از بخش تولید داشته تا آن‌ها با اصلاح شیوه‌های قدیمی بهره‌وری خود را افزایش داده و قیمت تمام‌شده را پایین بیاورند؟