.svg)
ماهیت و تصادف قمر‌های مصنوعی در فضا
پارسینه: ماهواره‌ها تجهیزاتی هستند که زندگی بشر را دچار تحول و دگرگونی کردند و همانند آیینه‌هایی غول‌آسا در فضا تصاویر، تماس‌های تلفنی، اطلاعات اینترنتی و ... را از یک نقطه به نقطه دیگر با سرعت زیادی ارسال می‌کنند؛ در اینجا به برخی اطلاعات در مورد ماهواره می‌پردازیم
ماهواره می‌تواند یک ماه، سیاره یا ماشین باشد که به دور یک سیاره یا ستاره می‌چرخد. برای مثال زمین یک ماهواره است، زیرا به دور خورشید می‌چرخد، از طرفی ماه نیز به دلیل چرخیدن به دور زمین یک نوع ماهواره به حساب می‌آید. معمولا منبع کلمه «ماهواره» ماشینی است که به فضا پرتاب شده و در اطراف زمین یا دیگر اجرام آسمانی حرکت می‌کند.
زمین و ماه مثال‌هایی از ماهواره‌های طبیعی هستند، اما در کنار این دو هزاران ماهواره مصنوعی ساخته شده که در حال چرخش به دور زمین هستند.
ماهواره از چه بخش‌هایی تشکیل شده است؟
ماهواره‌ها در اندازه و اشکال متفاوت و بسیار زیادی وجود دارند، اما به طور معمول دارای حداقل دو بخش آنتن و منبع انرژی هستند. آنتن اطلاعات را دریافت و ارسال می‌کند، منبع انرژی نیز که از نوع پنل‌های خورشیدی یا باتری است، انرژی خورشید را به الکتریسیته تبدیل می‌کند.
بسیاری از ماهواره‌های ناسا مجهز به دوربین و سنسور است که گاهی اوقات اطلاعات را درباره آب و هوای زمین جمع‌آوری کرده و در دیگر زمان‌ها اطلاعاتی درباره منظومه شمسی و جهان ارائه می‌کنند.
چرا ماهواره مهم است؟
برخی تصاویر ارسالی از ماهواره‌ها به هواشناسان کمک می‌کند تا آب و هوا را پیش‌بینی کرده و مسیرطوفان‌ها را ردیابی کنند. تصاویر دیگری که توسط ماهواره‌ها از سیارات، زمین، سیاه‌چاله‌ها، ماده تاریک و کهکشان‌های دور تهیه می‌شود، دانشمندان را قادر می‌سازد تا درک بهتری از منظومه شمسی و جهان هستی پیدا کنند.
همچنین از دیگر ماهواره‌ها به طور عمده برای برقراری ارتباط در سراسر جهان استفاده می‌شود که از جمله آن می‌توان ۲۰ ماهواره‌ای را نام برد که سامانه موقعیت‌یاب جهانی یا «GPS» را تشکیل می‌دهند. اگر شما دارای یک گیرنده GPS هستید، این ماهواره‌ها می‌توانند به پیدا کردن مکان دقیق شما کمک کنند.
از طرفی «نمای دید پرنده‌ای» ماهواره‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا مناطق بیشتر و بزرگ‌تری از زمین را به طور همزمان مشاهده کنند. این توانایی بدان معناست که ماهواره‌ها قادرند تا اطلاعات را بسیار سریع‌تر از تجهیزات روی زمین جمع‌آوری کنند. همچنین ماهواره‌ها فضا را بهتر از تلسکوپ‌های روی سطح زمین بررسی می‌کنند.
براساس گزارش «ناسا»، پیش از ماهواره‌ها، سیگنال‌های تلویزیونی وجود داشت که نمی‌توانستند به مسافت‌های بسیار دور بروند. این سیگنال‌ها تنها در خطوط مستقیم حرکت می‌کردند و به جای منحنی زمین به سرعت وارد فضا می‌شدند. گاهی اوقات کوه‌ها و ساختمان‌های بلند آن‌ها را مسدود می‌کرد و تماس‌های تلفنی با مکان‌های دور بسیار مشکل می‌شد. از طرفی را ه‌اندازی تلفن‌های بی‌سیم برای مسافت‌های دور یا زیر آب نیز دشوار و هزینه زیادی داشت.
با آمدن ماهواره‌ها، سیگنال‌های تلویزیونی و تماس‌های تلفنی به بالا و به سمت ماهواره‌ها ارسال شد (اتصال بالایی) و ماهواره‌ها فورا پس از دریافت سیگنال‌ها آن‌ها را به پایین و مکان دیگری از زمین ارسال کردند (اتصال پایینی).
چرا ماهواره‌ها با یکدیگر تصادف نمی‌کنند؟
ناسا و دیگر سازمان‌های بین‌المللی آمریکا ماهواره‌های زیادی به فضا پرتاب می‌کنند، اما برخورد و تصادف آن‌ها بسیار کم است، زیرا زمانی که یک ماهواره پرتاب می‌شود در مدار طراحی‌شده خود قرار می‌گیرد. البته ممکن است مدار‌ها در طول زمان تغییر کرده و احتمال برخورد ماهواره‌ها افزایش یابد.
طبق این گزارش، در فوریه سال ۲۰۰۹، دو ماهواره ارتباطی آمریکایی و روسی در فضا با یکدیگر تصادف کردند. اعتقاد بر این است که این نخستین باری بود که ماهواره‌ها به طور تصادفی با یکدیگر برخورد کردند.
نخستین ماهواره پرتاب‌شده به فضا
گفتنی است؛ ماهواره‌های مصنوعی تا اواسط قرن بیستم به طور واقعی وجود نداشتند تا اینکه نخستین ماهواره به نام «اسپوتنیک-۱» در روز ۴ اکتبر ۱۹۵۷ به مدار زمین پرتاب شد. این ماهواره که توسط روس‌ها ساخته شده بود جهان غرب را شوکه کرد، زیرا آن‌ها معتقد بودند روسیه قادر به ارسال ماهواره به فضا نیست.
زمین و ماه مثال‌هایی از ماهواره‌های طبیعی هستند، اما در کنار این دو هزاران ماهواره مصنوعی ساخته شده که در حال چرخش به دور زمین هستند.
ماهواره از چه بخش‌هایی تشکیل شده است؟
ماهواره‌ها در اندازه و اشکال متفاوت و بسیار زیادی وجود دارند، اما به طور معمول دارای حداقل دو بخش آنتن و منبع انرژی هستند. آنتن اطلاعات را دریافت و ارسال می‌کند، منبع انرژی نیز که از نوع پنل‌های خورشیدی یا باتری است، انرژی خورشید را به الکتریسیته تبدیل می‌کند.
بسیاری از ماهواره‌های ناسا مجهز به دوربین و سنسور است که گاهی اوقات اطلاعات را درباره آب و هوای زمین جمع‌آوری کرده و در دیگر زمان‌ها اطلاعاتی درباره منظومه شمسی و جهان ارائه می‌کنند.
چرا ماهواره مهم است؟
برخی تصاویر ارسالی از ماهواره‌ها به هواشناسان کمک می‌کند تا آب و هوا را پیش‌بینی کرده و مسیرطوفان‌ها را ردیابی کنند. تصاویر دیگری که توسط ماهواره‌ها از سیارات، زمین، سیاه‌چاله‌ها، ماده تاریک و کهکشان‌های دور تهیه می‌شود، دانشمندان را قادر می‌سازد تا درک بهتری از منظومه شمسی و جهان هستی پیدا کنند.
همچنین از دیگر ماهواره‌ها به طور عمده برای برقراری ارتباط در سراسر جهان استفاده می‌شود که از جمله آن می‌توان ۲۰ ماهواره‌ای را نام برد که سامانه موقعیت‌یاب جهانی یا «GPS» را تشکیل می‌دهند. اگر شما دارای یک گیرنده GPS هستید، این ماهواره‌ها می‌توانند به پیدا کردن مکان دقیق شما کمک کنند.
از طرفی «نمای دید پرنده‌ای» ماهواره‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا مناطق بیشتر و بزرگ‌تری از زمین را به طور همزمان مشاهده کنند. این توانایی بدان معناست که ماهواره‌ها قادرند تا اطلاعات را بسیار سریع‌تر از تجهیزات روی زمین جمع‌آوری کنند. همچنین ماهواره‌ها فضا را بهتر از تلسکوپ‌های روی سطح زمین بررسی می‌کنند.
براساس گزارش «ناسا»، پیش از ماهواره‌ها، سیگنال‌های تلویزیونی وجود داشت که نمی‌توانستند به مسافت‌های بسیار دور بروند. این سیگنال‌ها تنها در خطوط مستقیم حرکت می‌کردند و به جای منحنی زمین به سرعت وارد فضا می‌شدند. گاهی اوقات کوه‌ها و ساختمان‌های بلند آن‌ها را مسدود می‌کرد و تماس‌های تلفنی با مکان‌های دور بسیار مشکل می‌شد. از طرفی را ه‌اندازی تلفن‌های بی‌سیم برای مسافت‌های دور یا زیر آب نیز دشوار و هزینه زیادی داشت.
با آمدن ماهواره‌ها، سیگنال‌های تلویزیونی و تماس‌های تلفنی به بالا و به سمت ماهواره‌ها ارسال شد (اتصال بالایی) و ماهواره‌ها فورا پس از دریافت سیگنال‌ها آن‌ها را به پایین و مکان دیگری از زمین ارسال کردند (اتصال پایینی).
چرا ماهواره‌ها با یکدیگر تصادف نمی‌کنند؟
ناسا و دیگر سازمان‌های بین‌المللی آمریکا ماهواره‌های زیادی به فضا پرتاب می‌کنند، اما برخورد و تصادف آن‌ها بسیار کم است، زیرا زمانی که یک ماهواره پرتاب می‌شود در مدار طراحی‌شده خود قرار می‌گیرد. البته ممکن است مدار‌ها در طول زمان تغییر کرده و احتمال برخورد ماهواره‌ها افزایش یابد.
طبق این گزارش، در فوریه سال ۲۰۰۹، دو ماهواره ارتباطی آمریکایی و روسی در فضا با یکدیگر تصادف کردند. اعتقاد بر این است که این نخستین باری بود که ماهواره‌ها به طور تصادفی با یکدیگر برخورد کردند.
نخستین ماهواره پرتاب‌شده به فضا
گفتنی است؛ ماهواره‌های مصنوعی تا اواسط قرن بیستم به طور واقعی وجود نداشتند تا اینکه نخستین ماهواره به نام «اسپوتنیک-۱» در روز ۴ اکتبر ۱۹۵۷ به مدار زمین پرتاب شد. این ماهواره که توسط روس‌ها ساخته شده بود جهان غرب را شوکه کرد، زیرا آن‌ها معتقد بودند روسیه قادر به ارسال ماهواره به فضا نیست.
ارسال نظر