به نام ایران به کام چین!
امیرحسن کاوه با تاکید بر نیاز کشورهای همسایه به محصولات ایرانی اظهار کرد: برخی از محصولات چینی با برند ایرانی، به عراق، پاکستان و افغانستان فرستاده می‌شود، چراکه محصولات ایرانی در این کشورها جا افتاده است، اما سازوکار مناسبی برای صادرات از سوی ایران تعریف نشده است.
وی در ادامه با بیان این‌که میزان واردات و صادرات نباید تنها معیار سنجش سازمان توسعه و تجارت باشد، گفت: سازمان توسعه تجارت باید صادرات و واردات را بر اساس میزان ارزش افزوده، میزان اشتغال‌زایی وتامین نیاز داخلی ارزش‌گذاری کند.
کاوه ادامه داد: هر صادراتی خوب و هر وارداتی بد نیست؛ بنابراین سازمان توسعه تجارت باید کارت توبیخ صادرات و تشویق واردات نیز داشته باشد.
به گفته دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل، واردکننده مواد اولیه که اشتغال و ارزش افزوده ایجاد میکند، باید تشویق و درعوض صادرکننده مواد اولیه که صنایع تکمیلی را محتاج نگه می‌دارند، باید توبیخ شود.
وی با اشاره به لزوم برنامه‌ریزی سازمان توسعه تجارت برای صادرات محصولات نهایی، اظهار کرد: با توجه به این‌که محصولات خام در حجم زیاد و قیمت پایین به فروش می‌رسند، صادرات آن‌ها راحت‌تر است.
کاوه هم‌چنین از مشکل کارخانه‌ها برای واردات موقت مواد اولیه خبر داد، چراکه گمرک برای ورود مواد اولیه سهمیه تعیین کرده است.
