.svg)
آرسنال، امری و مسئله‌ای به نام اوزیل
بگو نظرت درباره مسوت اوزیل چیست، تا من بگویم کی هستی. انگار بحث درباره هافبک آلمانی آرسنال به این شکل کشیده شده. اوزیل بین فوتبالی‌ها دودستگی ایجاد می‌کند.
آیا شما از آن دست فوتبالی‌هایی هستید که خلاقیت را بر هر چیز دیگر ارجحیت می‌دهید و حاضرید بی‌انضباطی‌های تاکتیکی را بابتش تحمل کنید؟ یا از دسته‌ای دیگر که تمامه‌خواه هستید و از بازیکن‌تان انتظار نمایشی کامل، در تمام ابعاد بازی دارید؟ آیا شما یک روشنفکر اروپایی هستید یا یک انگلیسی سنتی؟ البته که بحث درباره اوزیل پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.
این بحث هفته پیش بعدی جدید به خودش گرفت، وقتی اونای امری اوزیل را برای بازی در زمین بورنموس کنار گذاشت و در توضیح این تصمیمش گفت اوزیل مناسب این بازی فیزیکی و بسیار انرژی‌بر نبوده. امری برعکس آرسن ونگر مربی‌ایست که تیمش را بر اساس حریف و نوع بازی‌ای که پیش‌بینی می‌کند می‌چیند. پس کنار گذاشتن اوزیل در این بازی در نفس خودش چندان عجیب نیست. اما نکته اینجاست که هافبک آلمانی آرسنال پیش از این در این فصل تنها دو بازی را از دست داده بود؛ یکی مقابل وستهم در ماه آگوست که می‌گفتند سرما خورده، اما گویا دلیل اصلی‌اش اختلاف نظر با امری به خاطر تعویض شدنش در بازی قبلی مقابل چلسی بوده، و دیگری مقابل فولام در ابتدای نوامبر که واقعا مصدوم بود.
دلیلی که امری برای قرار ندادن اوزیل در ترکیب اصلی تیمش ارائه کرد عجیب‌تر از خود تصمیمش بود. بورنموس تیمی است که با پرس بالا بازی می‌کند، اما به هیچ وجه تیمی فیزیکی از دسته مثلا استوک تونی پیولیس نیست. تنها تیم‌هایی که این فصل کمتر از بورنموس خطا کرده‌اند منچستر سیتی و چلسی هستند.
شاید منظور امری این بوده که تیمش باید در این بازی با فشار بالا بازی کند تا جلوی شکل گرفتن ریتم بورنموس را بگیرد. با این حال مثلث الکس ایوبی، پیر-امریک اوبامیانگ و هنریک مخیتاریان در این بازی روی هم سه تکل زدند و حتی یک قطع توپ هم نداشتند. البته که بررسی نوع پرس کردن یک تیم صرفا با این آمار قابل اندازه‌گیری نیست و به فضایی که بازیکنان در آن قرار می‌گیرند بیشتر ارتباط دارد، اما به هر حال می‌توان تصور کرد که امری از شاگردانش نخواسته خودشان را به لحاظ فیزیکی به تیم حریف دیکته کنند.
در ضمن اوزیل پیش از این نشان داده که در روز خوبش می‌تواند در بعد دفاعی هم به تیمش کمک زیادی کند، مثلا در پیروزی 0-2 سال گذشته آرسنال مقابل تاتنهام. پس با در نظر گرفتن تمام جوانب این داستان به نتیجه نهایی‌ای که می‌رسیم این است: امری به اوزیل اعتماد لازم و کامل را ندارد، و این مشکلی بزرگ برای آرسنال درست می‌کند، مشکلی که هفته‌ای 350 هزار پوند حقوقش است.
امری از آن دست مربیانی است که انضباط تیمی از همه چیز برایش مهمتر است و هرگز حاضر نمی‌شود ستاره‌های تیمش را لوس کند. این باور او بعد از تجربه‌اش در پاریس سن ژرمن، جایی که عملا نیمار از دستوراتش سرپیچی می‌کرد، عمیق‌تر هم شد. اوزیل البته قطعا نیمار نیست، نه به لحاظ توانایی‌های فنی و نه به لحاظ اخلاق حرفه‌ای. اما برای امری این امر مسلم است: هارمونی تیم از طریق انضباط تاکتیکی به دست می‌آید.
شاید امری برای دربی امروز مقابل تاتنهام به این نتیجه برسد که بهترین راه برای شکست دادن همسایه شمال لندنی حمله کردن به آن‌ها باشد. تیم‌های دیگری که این فصل تاتنهام را به دردسر زیادی انداخته‌اند، از جمله منچستر سیتی و لیورپول و اینتر، همه شاگردان موریسیو پوچتینو را در زمین خودشان پرس کردند تا بازی‌سازی آن‌ها از عقب زمین را به هم بزنند.
پس آیا امری برای اجرای این طرح به اوزیل اطمینان خواهد کرد؟ در تاریخ فوتبال همیشه بازیکنان خلاقی داشته‌ایم که مربی‌شان تا حدی آن‌ها را از شرکت در کارهای دفاعی و پرس کردن حریف معاف کرده. ویکتور مازلوف، پدر پرسینگ، چنین رفتاری با آندری بیبا در دینامو کیف داشت. سوال مهم حالا اینجاست که آیا اوزیل همچنان به اندازه‌ای خلاقیت مفید برای تیمش دارد که بی انضباطی‌های تاکتیکی‌اش نادیده گرفته شود؟ آمار او در سه فصل اخیر به ترتیب از سال 2015 تا 2018 چنین بوده: 6 گل و 19 پاس گل، 8 گل و 11 پاس گل، 4 گل و 9 پاس گل. آمار او در این فصل هم 3 گل و یک پاس گل بوده، آماری که نشان از روند رو به نزول ستاره سابق رئال مادرید دارد.
البته که در بررسی این آمارها همیشه دلایلی، و دلایلی فرای دلایل اولیه وجود دارد که آن‌ها توضیح می‌دهد و گاهی توجیه می‌کند. در این هم شکی نیست که اوزیل همچنان فوتبالیستی بسیار خلاق و تکنیکی است. اما اگر از نظر امری او فیزیکالیته لازم برای بازی مقابل بورنموس را نداشته، چطور می‌تواند مقابل تاتنهام در ترکیب اصلی قرار بگیرد؟
ارسال نظر