چرا همه بیماری‌ها واکسن ندارند؟

برخی از بیماری‌های کشنده در جهان همچون فلج اطفال و آبله کاملا ریشه‌کن شده‌اند یا در مرحله نزدیک به ریشه‌کن شدن قرار دارند. هرچند، برخی از انواع بیماری‌ها از قبیل مالاریا و H.I.V از جمله مواردی هستند که به رغم وجود فناوری‌های جدید همچون اصلاح ژنتیکی، محققان را سردرگم کرده‌اند.

همچنین اکنون بشر برای مقابله با بیماری‌هایی همچون سرخک، اوریون، سیاه سرفه و آبله مرغان به واکسن‌هایی مجهز است که تصورات را نسبت به آمار مرگ و میر تغییر داده‌ است. در قرن ۱۷ میلادی یک سوم از کودکان زیر پنج سال بر اثر بیماری جان خود را از دست می‌دادند که در حال حاضر و با وجود تولید واکسن این رقم در انگلیس به کمتر از یک درصد رسیده‌ است.

در کشورهای مناطق استوایی واکسن‌هایی تولید شده که با بیماری‌هایی همچون تب زرد، وبا، مننژیت و تب دنگی مقابله می‌کنند.

با این حال همچنان و به رغم تلاش‌های محققان در طول ۳۰ سال گذشته تولید واکسنی برای مقابله با بیماری ایدز موفقیت آمیز نبوده‌ است. همچنین واکسنی با کارآیی صددرصدی برای بیماری آنفلوآنزا تولید نشده‌ است و واکسنی برای مصونیت طولانی‌مدت در مقابل بیماری‌های سل و مالاریا نیز وجود ندارد.

واکسن‌ از جمله مهم‌ترین پیشرفت‌های بشر در حوزه پزشکی است که همچون برخورداری از آب سالم، صابون، مواد ضد عفونی کننده و آنتی‌بیوتیک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در جهانی که بر پایه منطق استوار باشد هزینه کردن برای انجام تحقیقات به منظور تولید واکسن با تحقیقات دفاعی برابری می‌کند.

به گزارش نیویورک تایمز، متخصصان در این مقاله تاکید دارند که در روند پیشرفت سریع در زمینه تولید واکسن، "کمبود سرمایه‌" مانعی جدی است. برای تولید یک واکسن به ۱۰ سال زمان و بیش از یک میلیارد دلار سرمایه نیاز است.

علاوه بر این، موانع علمی نیز بر سر راه تولید واکسن وجود دارد. بیشتر واکسن‌ها از طریق تولید آنتی‌بادی‌هایی عمل می‌کنند که پروتئین‌های عامل بیماری را متوقف می‌سازند. درحالیکه ویروس‌ها دارای تعداد اندکی از پروتئین‌های هدف هستند در باکتری‌ها بیش از ۶۰۰۰ پروتئین و انگل وجود دارد و حتی برخی از ویروس‌های نسبتا کوچک از جمله H.I.V، آنفلوآنزا و هپاتیت C به سرعت و پیش از آنکه آنتی‌بادی‌ها بتوانند آن‌ها را ردیابی کنند جهش پیدا می‌کند.